هفت اسمان

مفهوم هفت آسمان که در بین النهرین باستان توسعه یافته بود نماد مفاهیم فیزیکی و متافیزیکی بود. در زبان سومری واژه های آسمان ها ( یا آسمان ) و زمین آن و کی است بین النهرینیان باستان آسمان را به عنوان مجموعه ای از گنبدها ( معمولاً سه، اما گاهی هفت ) می دانستند که زمین صاف را می پوشاند. : 180 هر گنبد از نوع متفاوتی از سنگ های قیمتی ساخته شده بود. : 203 پایین ترین گنبد بهشت از یاس ساخته شد و خانه ستارگان بود. گنبد میانی بهشت ​​از سنگ ساگیلموت ساخته شده و محل اقامت ایگیگی بوده است. بالاترین و بیرونی ترین گنبد آسمان از سنگ لولودانیتو ساخته شده بود و به عنوان آن، خدای آسمان، تجسم یافته بود. اجرام آسمانی با خدایان خاصی نیز برابر بودند. : 203 اعتقاد بر این بود که سیاره زهره اینانا، الهه عشق، جنسیت و جنگ است. : 108–109 : 203 خورشید برای برادرش اوتو، خدای عدالت، : 203 و ماه پدرشان نانا بود.
انسان های معمولی نمی توانستند به بهشت ​​بروند زیرا تنها محل زندگی خدایان بود. اما در عوض، پس از مرگ یک فرد، روح او به کور ( که بعداً به نام ایرکالا شناخته شد ) ، عالم زیرین تاریک، واقع در اعماق سطح زمین می رود. افسون های سومری در اواخر هزاره دوم پیش از میلاد به هفت آسمان و هفت زمین اشاره دارد. یکی از این افسانه ها این است: «ان ایمین بی کی ایمین بی» ( آسمان ها هفت، زمین ها هفت. )
درک این موضوع که آسمان ها می توانند بر روی چیزهای روی زمین تأثیر بگذارند، ویژگی های آسمانی و جادویی را به عدد هفت بخشید، مانند داستان های هفت دیو، هفت کلیسا، هفت روح یا هفت تخت. عدد هفت به طور مکرر در آیین های جادویی بابلی ظاهر می شود. هفت آسمان یهودی و هفت آسمان اسلامی ممکن است منشأ خود را در نجوم بابلی داشته باشند.

الف - طرح برای مردان :
روی مدار یکم و بیرونی مرد ▪ روی مدار دوم زن ▪ روی مدار سوم مرد ▪ روی مدار چهارم زن ▪ روی مدار پنجم 2 تا مرد همسان ▪ روی مدار ششم 2 تا زن همسان ▪ روی مدار هفتم یا آخرین مدار درونی و نزدیک به آفتاب یا خویشتن مرکزی 1 مرد و 1 زن همسان.
ب - طرح برای زنان :
روی مدار یکم یا بیرونی زن و روی مدار دوم مرد و الا آخر.
دو انسانی که بر روی مدار یکم و دوم قرار دارند همیشه در طبیعت و کیهان مادی با کالبد ها یا بدن ها و یا تن های مادی با بذر های روحی - روانی در دو عالم شهودی پشت سر هم به ظهور می رسند و حیات های دنیوی خودرا تجربه می کنند. دو انسان مجازی روی مدارات سوم و چهارم همیشه در طبیعت و کیهان روحی - روانی با کالبد ها یا بدن ها و یا تن های روحی - روانی با بذر قابل رشد مادی در دو عالم شهودی پشت سر هم به ظهور می رسند و حیات های دنیوی خودرا تجربه می نمایند. شش انسان مجازی روی 3 مدار درونی همیشه بصورت زوجی با کالبد های روحی - روانی با بذر قابل رشد مادی در طبیعت و کیهان روحی - روانی و در سه عالم شهودی پشت سر هم به ظهور می رسند و حیات های دنیوی خویش را تجربه می کنند. این هفت عالم شهودی که هرکدام دارای یک آسمان و یک زمین و یک سامان یا نظم خاص و ویژه خویش می باشند با درجات تکاملی مختلف و فراوان بین دو سر حد ؛ یکی نهایت نقصان و دیگری نهایت کمال هردو سر حد محصور و محدود بین دو نظام احسن مبداء و معاد، در چهارچوب سفر بی نهایت ( نه سفر به بینهایت ) پشت سر هم به وجود می آیند و محو می گردند. عوالم ؛ سامان یا نظم ها و آسمان ها و زمین های هفتگانه در ظهورات پیاپی خویش همیشه 5 بار روحی و 2 بار مادی پدیدار می شوند. در دو عالم مادی و دو عالم روحی که در آنها 4 نفر از اعضای خانواده 10 عضوی ملکوتی افراد انسانی به ظهور میرسند، زوجیت با غیر مرسوم و معمول است و خواهد بود و افزایش جمعیت از طریق آمیزش جنسی و تولید مثل صورت می گیرد. در سه عالم که 6 نفر بصورت زوجی به ظهور میرسند، زوجیت با خود مرسوم و معمول و افزایش جمعیت از طریق آمیزش جنسی اتفاق نمی افتد بلکه از طریق تقسیم سلولی در طبیعت روحی .
تقدم و تاخر در ظهورات پیاپی:
همیشه اول پنج عالم روی به ظهور میرسند و در پایان همیشه دو عالم مادی. و ترتیب این ظهورات همیشه از درون به سوی بیرون می باشد. به این معنا که همیشه دو انسان همسان و غیر هم جنس یا هترو گِن روی که روی نزدیکترین مدار به ستاره مرکزی یا خویشتن قرار دارند به ظهور می رسند و شش مدار بعدی پشت سر آنها . خوانندگانی که به آنی ماسیون یا تصویر سازی دینامیک علاقه و تبحر دارند می توانند این دو تصویر را برای زن و مرد در فضای مجازی و هلوگرافی بیافرینند و در دست رس گردشگران اینترنت قرار دهند. در مورد راه دست یابی به 9 سیاره یا انسان های مجازی روی مدارات این منظومه صِوَری باطنی : دست یابی به آنها فقط از طریق بررسی چهار میل جنسی فرعی و پنهانی و نهفته در پشت پرده ضخیم و به ظاهر نفوذ ناپذیر میل جنسی اصلی و آشکار امکان پذیر می باشد و راه های دیگر گمراهه محسوب می شوند.

در شاهنامه حکیم و حماسه سرای بزرگ فردوسی . حرف سین در مراسم هفت سین در اصل و ریشه حروف اول هفت شیئ یا چیز نبوده بلکه حرف اول واژه پارسی سامان به معنای نظم بوده است. به این معنا که بنیانگذاران آن آیین باستانی بر این باور بوده اند که کیهان دارای هفت حالت و نظم یا سامان کلی می باشد. اما درست مثل هندوان که کاشف سلسله تولد و مرگ انسان بودند و به نوسانات انبساط و انقباض کیهان و متعاقب آن به تسلسل تولد و مرگ کیهان، علم و آگاهی نداشتند و این کشف را از طریق حلول روان توضیح و شرح دادند و درخشندگی طلایی آنرا زیر خاکستر مراسم آیینی دفن نمودند، میترائیان هم به علت عدم علم و آگاهی به نوسانات کیهانی ، بر این باور بودند که این هفت نظم یا سامان بطور همزمان و مستقل از هم و به شکل طبقه بر طبقه و محیط و محاط موجود اند و سعی آنان در تعالیم شاگردان این بوده است که براثر تمرین بتوانند از این طبقات بالا روند و به درون آخرین طبقه آن صعود نمایند. هرکدام از خطوط هفتگانه روی سطح جام جم نشانه یکی از این طبقات بوده است که بعدها توسط ایرانیان، آن هفت خط به نوشیدن می و شراب تقلیل یافته است. داستان های معراج جاکوب ( یعقوب ) فرزند ایساّک ( ایسا اک : ایسای کوچک ) یا به زبان عربی اسحاق و ویرادف پارسی و پیامبر اسلام همگی ریشه در همان ایده نظم یا سامان های هفتگانه کیهانی میترائی دارند. اما امروز به زبان و روش علمی میتوان سلسله تولد و مرگ هندوان ( سمسرا ) و ظهور هفت حالت و نظم کلی محتوای کیهان پشت سر هم را بهمراهی و همگامی تسلسل تولد و مرگ کیهان بطور حقیقی و منطبق بر واقعیت شرح و توضیح داد. البته بدون در نظر گرفتن سرنوشت های جنسی پنجگانه یا سکه های جنسی دو رویه پنجگانه و من ها یا نفوس دهگانه افراد انسانی ، چنین شرح و توضیحی به زبان و روش علمی محال و غیر ممکن و یا ناقص خواهد بود. هفت سامان کیهانی میترائیان به این معنا هم می باشد که هر کدام از افراد انسانی دارای هفت حیات بهشتی می باشند.