[ویکی نور] هستىشناسى در مکتب صدرالمتألهین، از آثار فلسفی جعفر سبحانى تبریزى (متولد 1308ش) است که در آن یک دوره مختصر از وجودشناسی در حکمت متعالیه بر اساس نظریات صدرالمتألهین شیرازی (979- 1050ق)، به ویژه دو قاعده اصالت و تشکیک وجود بیان شده است.
مخاطب این اثر عبارت از نسل جوان و تحصیل کرده دنیای حاضر است که اندک آشنایی با فلسفه اسلامی دارد و جویای تحقیق بیشتر و تعمیق دانسته ها است.
این رساله که در سال 1350ش، تألیف شده بود، برای اولین بار در سال 1357ش، منتشر گردیده است.
این کتاب، اثری مختصر است و فصلبندی ویژهای ندارد و به ترتیب درباره معنای دو مسئله مهم ( اصالت وجود و تشکیک حقیقت وجود) و ادله آن و نظریات مختلف و نظر خاصّ صدرالمتألهین شیرازی و نتایج آن توضیحات مفیدی مطرح کرده است.
مطالب کتاب، به صورت رسا و شیوا و به دور از پیچیده گوییهای معمول در کتب فلسفی شرح داده شده است.
نویسنده در مقدمه بر چند نکته تأکید کرده است:
مخاطب این اثر عبارت از نسل جوان و تحصیل کرده دنیای حاضر است که اندک آشنایی با فلسفه اسلامی دارد و جویای تحقیق بیشتر و تعمیق دانسته ها است.
این رساله که در سال 1350ش، تألیف شده بود، برای اولین بار در سال 1357ش، منتشر گردیده است.
این کتاب، اثری مختصر است و فصلبندی ویژهای ندارد و به ترتیب درباره معنای دو مسئله مهم ( اصالت وجود و تشکیک حقیقت وجود) و ادله آن و نظریات مختلف و نظر خاصّ صدرالمتألهین شیرازی و نتایج آن توضیحات مفیدی مطرح کرده است.
مطالب کتاب، به صورت رسا و شیوا و به دور از پیچیده گوییهای معمول در کتب فلسفی شرح داده شده است.
نویسنده در مقدمه بر چند نکته تأکید کرده است:
wikinoor: هستى شناسى_در_مکتب_صدرالمتألهین