از زمی برجستمی تا چاشدان
خوردمی هرچ اندرو بودی ز نان.
رودکی.
جز از رستنیها نخوردند نیزز هرچ از زمی سر برآورد نیز.
فردوسی.
که من شهریار ترا کهترم بهرچ او بفرمود فرمانبرم.
فردوسی.
ملک همه آفاق بدو روی نهاده ست هرچ آن پدرش را نگشاد او بگشاده ست.
منوچهری.
چنین گفت کت خوابگاه این زمی است برو خفتگانند هرچ آدمیست.
اسدی.
ستاننده چابک ربائی است زودکه نتوان ستد باز هرچ آن ربود.
اسدی.
نه هر گوهر که پیش آیدتوان سفت نه هرچ آن بر زبان آید توان گفت.
نظامی.
- هرچت ؛ هر چه ترا. هر چه از تو یا بتو یا برای تو : ز بهرام و از رستم نامدار
ز هرچت بپرسم به من بر شمار.
فردوسی.
گرایدون که هرچت بپرسم تو راست بگویی ، همه بوم ترکان تراست.
فردوسی.
- هرچش ؛ هرچه اش. هر چه او را : ز هرچش بپرسم نگویدتمام
فرخ زاد گوید که هستم به نام.
فردوسی.
ز پیغام هرچش به دل بود نیزبه گفتار بر نامه بفزودنیز.
فردوسی.
- هرچم ؛ هرچه ام. هرچه مرا یا از من : که من شهریار ترا کهترم
به هرچم بفرمود فرمانبرم.
فردوسی.