هرودوت

برخلاف نویسندگانی که در آغاز کتاب خویش به شرح زندگی خود می پردازند، هرودوت در ابتدای کتاب خود به این جملهٔ ساده بسنده کرده است که «هدف هرودوتِ هالیکارناسی از ارائهٔ نتایج پژوهش هایش در اینجا آن است که گذر زمان، گرد فراموشی بر کارهای آدمیان و دستاوردهای بزرگ یونانیان و بربرها ( غیریونانیان ) نَنشاند و دلایل درگیری های این دو قوم روشن شود. » اطلاعات موجود دربارهٔ زندگی وی، بسیار اندک است و همان مقدار هم عمدتاً از دو مقالهٔ دانش نامهٔ بیزانسی سودا گرفته شده است. بر پایهٔ این منبع، هرودوت در هالیکارناس زاده شده است و در سال ۴۴۴ پیش از میلاد به توریی در جنوب ایتالیای امروزی مهاجرت کرده است، و احتمالاً در همان جا نیز درگذشته باشد. از وی به عنوان پدر علم تاریخ یاد می شود.
با آنکه هرودوت اکثر عمرش را در جهان یونانی گذرانده است، ولی از آنجا که زادگاهش در نخستین سال های زندگی وی زیر استیلای ایران بوده است، با فرهنگ ایرانی نیز آشنایی داشته است. گرچه با زبان فاتحان سرزمینش آشنا نبود، ولی این فرصت برایش پیش آمد که از قوانین، مذهب و فرهنگ آن ها آگاهی یابد. این آشنایی با فرهنگ های یونان و ایران، او را با قدر و منزلت شان آشنا ساخت و سبب شد که دربارهٔ دشمنان یونان، قضاوتی منصفانه داشته باشد.
هرودوت برای نوشتن کتابش از شیوهٔ تاریخ نویسی روایی استفاده کرده است. به این معنا که از بین روایتهای مختلف، تنها روایتی را ذکر کرده که می پنداشته از دیگر روایت ها صحیح تر است؛ منبع و سرچشمهٔ این روایت ها نیز غالباً، شنیده های شفاهی او بوده اند. گرایش های سیاسی و مذهبی هرودوت در تاریخ نگری و تاریخ نگاری او دخالت داشته اند؛ چنان که گرایش او به پریکلس و آتن باعث شده تا وقایع مرتبط با آتن را به سود آتنی ها ثبت کند، و هرگاه که مطلب یا گزارشی را دربارهٔ آنچه مورد پسندش بود می شنید ولی به درستی آن باور نداشت، به تحلیلش می پرداخت ولی این ریزبینی و تحلیل ها را در مواردی که احساسات مذهبی یا ملّی او را جریحه دار کرده باشد نمی بینیم و هرجا که گزارش های او با مصلحت آتنی ها منافاتی نداشت، بی طرف بود. ولی هرگاه پای منافع آتن در میان بود، هر گزارشی، ولو سخن های بیهوده را می پذیرفت. از نظر مذهبی نیز، به خدایان و الهه های یونانی اعتقاد داشت و مشیت الهی را حاکم بر تاریخ می دانست.