هرمونوتیک

[ویکی فقه] هرمنوتیک به معنای خبر دادن و ترجمه کردن و تعبیر کردن، علم یا نظریه تأویل است که فهم متون و چگونگی ادراک و فهم و روند آن را بررسی می کند.
واژه «هرمنوتیک» (hermenneutic) از ریشه یونانی" hermeneuien" است که آن را به معنای«تأویل» بازگردانده اند.این واژه در قرون وسطی به معنای هنر یا دانش تفسیر و فهم کتاب مقدّس بود. شلایرماخر آن را عبارت از روش فهم مطلق متون دانسته است و دیلتای به معنای روش شناسی علوم انسانی پنداشته است.هیدگر آن را در هستی شناسی به کار گرفته است و گادامر، این کلمه را برای هستی شناسی فهم به خدمت گرفته است.
تاریخ هرمنوتیک
تاریخ هرمنوتیک را سه دوره دانسته اند:
← کلاسیک
هدف در تفسیر و فهم متن- به ویژه متن دینی- رسیدن به مراد مؤلّف است.خداوند قرآن را برای هدایت انسان نازل کرده است. و او را به تدبّر و اندیشه در آن فرا خوانده است. آیات قرآنی حکایت از آن دارند که مقصود از نزول قرآن و دیگر کتب آسمانی این است که انسان در آن بیندیشد و به مراد خداوند برسد و آن را به کار گیرد.بنابراین، تفسیر باید «مؤلّف محور» باشد. تفسیر در نظرگاه علمای اسلام، جنبه روشی دارد، نه فلسفی.
تفاوت تفسیر قرآن با هرمنوتیک
...