هرمان کولبه

آدولف ویلهلم هرمان کولبه ( به آلمانی: Adolph Wilhelm Hermann Kolbe ) ( زادهٔ ۲۷ سپتامبر ۱۸۱۸، درگذشتهٔ ۲۵ نوامبر ۱۸۸۴ ) نام شیمیدان آلمانی است. این دانشمند بیشتر ترجیح می داد که با نام هرمان کولبه شناخته شود.
کولبه در الیهازن در نزدیکی گوتینگن در پادشاهی هانوور ( آلمان ) در خانواده ای پروتستان به دنیا آمد. او در سن ۱۳ سالگی به مدرسه ای در گوتینگن رفت و در خانهٔ یکی از معلمان آن جا ساکن شد. او به شیمی علاقه نشان داد و برای آنکه نزد فردریش وهلر درس بخواند در بهار ۱۸۳۸ وارد دانشگاه گوتینگن شد.
در ۱۸۴۲ در دانشگاه ماربورگ دستیار روبرت بونزن شد و در ۱۸۴۳ مدرک دکتری خود را دریافت کرد. وی از سال ۱۸۴۷ درگیر ویرایش Handwörterbuch der reinen und angewandten Chemie ( فرهنگ شیمی محض و کاربردی ) شد. او در این میان کتاب مهمی را نیز نوشت. در سال ۱۸۵۱ به عنوان استاد در دانشگاه ماربرگ پذیرفته شد و در ۱۸۶۵ به دانشگاه لایپزیگ فراخوانده شد. او در سال ۱۸۶۴ به عنوان عضو خارجی آکادمی سلطنتی علوم سوئد برگزیده شد.
کولبه در ۱۸۵۳ با دختر یک ژنرال ازدواج کرد. همسرش در سال ۱۸۷۶ پس از ۲۳ سال زندگی موفق و داشتن چهار فرزند، از دنیا رفت.
با وجود آنکه در سال ۱۸۲۳ فردریش وهلر توانست به صورت آزمایشگاهی اوره را تولید کند اما همچنان تا اواخر دههٔ ۱۸۴۰ میلادی بسیاری از شیمیدانان بر این باور بودند که برای ایجاد ترکیب های آلی به ماده یا نیروی ویژهٔ حیات نیاز است. کولبه این اندیشه را توسعه داد که می توان از مواد غیرآلی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم ترکیب های آلی تولید کرد. او توانست با چند فرایند از کربن دی سولفید، اسید استیک را تولید کند ( ۱۸۴۳ - ۴۵ ) . همچنین او توانست پیش بینی کند که الکل های دوتایی و سه تایی نیز وجود دارند. این مطلب ها بعدها به اثبات رسید.
وی بر روی برق کافت نمک های اسیدهای چرب و دیگر اسیدها کار کرد ( الکترولیز کلبه ) [ ۱] همچنین واکنش اشمیت - کولب از دیگر موفقیت های او است. [ ۲]
کولبه نخستین کسی بود که از واژهٔ سنتز با مفهوم امروزی اش بهره برد.
او همراه با ادوارد فرانکلند دریافت که نیتریل را می توان هیدرولیز کرد و به اسید مرتبط با آن دست یافت.