هرمان اوبرت

هرمان جولیوس اوبرت ( به آلمانی: Hermann Julius Oberth ) ( زاده ۲۵ ژوئن ۱۸۹۴ – درگذشته ۲۸ دسامبر ۱۹۸۹ ) یکی از پیشگامان و تئوریسین های بزرگ تاریخ عصر فضا به شمار می رود. او به همراه تسیولکوفسکی و گُدارد پدران دانش و مهندسی موشک های پرتابگر به حساب می آیند. اوبرت در جوانی نظرات و تحقیقات خود را به صورت چند کتاب منتشر کرد و در زمان جنگ جهانی دوم به طور مداوم در مراکز تحقیقات موشکی آلمان نازی به کار مشغول بود. بعد از جنگ، آمریکایی ها و سایر متحدان غربی آنها از دانش اوبرت و همکارانش استفاده زیادی کردند. [ ۱] [ پیوند مرده]
هرمان جولیوس اوبرت در ۲۵ ژوئن ۱۸۹۴ در شهر هرمشتات ترانسیلوانیای رومانی، متولد شد. [ ۲] اصالت او مجاری - اتریشی بود، اما بیشتر عمر خود را در آلمان و رومانی گذراند. اوبرت به علوم موشکی بسیار علاقه مند بود و این علاقه از سن ۱۱ سالگی در او به وجود آمد. مادر وی برای تشویق اوبرت، کتاب «از زمین تا ماه» نوشته ژول ورن را به او هدیه داد. هرمان این کتاب را چندین بار مطالعه نمود و علاقه زیادی به آن پیدا کرد. این کتاب در واقع اولین جرقه را برای شروع فعالیت او دربارهٔ علوم موشکی ایجاد کرد. مطالعه کتاب مذکور و دیگر کتاب های مربوط به علوم موشکی در سال های بعد، اوبرت را به تحقیق و بررسی در خصوص جنبه های فنی این علم تشویق نمود. او علاقه زیادی به سفرهای فضایی داشت. در سن ۱۴ سالگی ( ۱۹۰۸ ) اوبرت موفق به ساخت یک راکت مدل کوچک دارای مخزن پیشران مایع داشت. البته او این کار را با امکانات و منابع بسیار محدودی انجام داد و حتی منابع لازم جهت آزمایش وسیله خود را در اختیار نداشت. او سعی می کرد تا به مطالعه در زمینه های مختلفِ علاقه مندی خود، به خصوص ریاضیات بپردازد، زیرا می دانست برای پیشرفت در این راه به آنها نیاز دارد. در همان اوان، اوبرت به این نتیجه رسید که اگر نیروی پیشرانه راکت مدل ساخت خود را به طرز مناسبی تأمین کند، موفق به پرواز خواهد شد. در ضمن دریافت که باید پیشران ( یا سوخت ) بیشتری به راکت بدهد که این امر باعث افزایش وزن می شد. یعنی هرچه پیشران بیشتر می شد، وزن راکت هم افزایش می یافت که این خود یک مشکل به حساب می آمد. [ ۳] اوبرت به این می اندیشید که چرا نباید هنگامی که مقدار زیادی از پیشران مصرف شد، از شرّ محفظه خالی آن رها شد؟ این فکر همان ایده جدایش و چند مرحله ای کردن راکت ها بود که در دوران نوجوانی به ذهن اوبرت خطور کرد. استفاده از این طرح از آن جهت مهم بود که در مراحل مختلف وزن موشک را کم می کرد و به همین دلیل پارامترهای پروازی موشک تا حدود زیادی می توانست بهبود پیدا کند. هرمان معتقد بود برای توسعه و موفقیت در پیاده سازی ایده اش می بایست خارج از فرمول های ریاضی عمل کند. البته در نهایت هرمان با استفاده از فرضیات خود و مدل های کوچک و بزرگ به این نتیجه رسید که می تواند به نوعی کارایی راکت را افزایش دهد؛ بنابراین می توان هرمان اوبرت را یکی از پایه گذاران ایده جدایش در موشک ها و پرتابگرهای چندمرحله ای دانست.