هدفون

هِدفون ( به انگلیسی: Headphone ) یا دوگوشی، [ ۱] یک دستگاه خروجی است که از دو بلندگوی کوچک که بر روی گوش کاربر قرار می گیرد تشکیل شده است و از طرفی به یک مولد صوت مثلاً تقویت کننده صدا، رادیو یا پخش کننده دیسک فشرده متصل می شود. نام های دیگری که برای این وسیله استفاده می شود stereophones یا هدست است یا به انواعی که درون گوش قرار می گیرند نیز ایرفون earphones نیز گفته می شود. در مخابرات به مجموع هدفون و میکروفون که مثلاً در تلفن برای یک ارتباط دوطرفه استفاده می شوند، هدست ( به انگلیسی: Headset ) گفته می شود.
Headphone واژه ای در زبان انگلیسی است که از دو واژه head و phone تشکیل شده که بصورت چسبیده نوشته می شود. به headphone در انگلیسی earspeakers و همان طور earphones هم گفته می شود اما بیشتر headphone استفاده می شود. در هدفون های توگوشی هرکدام از اسپیکرها به وسیله پلاستیکی متناسب با حالت گوش انسان طراحی شده اند که به آن ها اِرپیس ( earpiece ) گفته می شود. [ ۲]
مثل تمام بلندگوها، هدفون نیز سیگنال الکترونیکی را به سیگنال آنالوگ تبدیل می کند. از هدفون ها برای پخش موسیقی، برقراری تماس تلفنی و فراخوانی دستیارهای شخصی همچون Siri استفاده می شود. برخی از هدفون ها نیز قابلیت حذف نویز و صداهای ناخواسته یا تقویت برخی دیگر از صداها را دارند. هدفون ها برخلاف بلندگوها، به گونه ای طراحی شده اند که تنها کاربر می تواند به صدا گوش فرا دهد.
هدفون های بسیار بزرگ در دهه ۱۹۷۰ بسیار محبوب شدند. در دهه ۱۹۸۰ با پیدا شدن سروکله دستگاه های قابل حمل و کوچک پخش موسیقی، هدفون ها در سایه قرار گرفتند و نسبت به قبل حضور کمرنگ تری داشتند. بعد نوبت به آیپاد ( iPod ) اپل رسید که در سال ۲۰۰۱ روانه بازار فناوری شد.
این دسته هدفون ها که در بازارهای جهانی بسیار رایج هستند، بسیار کوچک هستند و داخل گوش قرار می گیرند؛ در ایران این نوع را «هدفون توگوشی» یا «هندزفری» نیز می نامند.
مزایا:
• سبک، راحت و قابل حمل
• احتمال بسیار کم افتادن از گوش ( به دلیل سبک بودن و قابلیت حمل آسان در خیابان، کافه، وسایل نقلیه عمومی و حین پیاده روی، باشگاه های ورزشی و دویدن به کار می روند )
• امکان حذف صداهای اضافه ( محیط بیرون )
• متمرکز شدن کاربر بر صدا
• کیفیت صدایی خوب
• در صورت زیاد بودن بیش از حد صدا، باعث آسیب هایی جدی می شود.