«هجده چرخ و یک دوجین گل رز» ( به انگلیسی: Eighteen Wheels and a Dozen Roses ) ترانه ای از کَتی ماتِیا خوانندهٔ موسیقی کانتری اهل آمریکا است. این دومین تک آهنگ از چهارمین آلبوم استودیویی ماتِیا با نام عسل نچشیده بود که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد.
«هجده چرخ و یک دوجین گل رز» که در زمان انتشارش در ایالات متحده ۲۰ هفته جزو پرفروش ترین ترانه های کانتری بود، در ۲۱ می ۱۹۸۸ شماره ۱ جدول آهنگ های داغ کانتری شد و برای دو هفتهٔ متوالی آن جایگاه را حفظ کرد. [ ۱] [ ۲] این ترانه دو سال پیاپی ( ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ ) نامزد دریافت جایزهٔ بهترین ترانهٔ سال از انجمن موسیقی کانتری بوده است. [ ۲]
«هجده چرخ و یک دوجین گل رز» را پاول و جن نلسون سروده اند. این ترانه که بر مبنای زندگی واقعی عموی آن ها نوشته شده داستان یک راننده کامیون را روایت می کند که پس از سال ها جاده گردی، خودش را بازنشسته می کند و با یک وَن همسرش را در سراسر آمریکا می چرخاند تا همهٔ جاهایی که دوست شان داشته را به او نشان دهد. [ ۳]
آل میوزیک در وصف اجرای کتی ماتِیا نوشته است: «ماتِیا در این ترانه در جایگاه یک قصه گو، آن چنان در بطن داستان است که به سختی می توان گفت آیا او دارد یک داستان را ضبط می کند یا اتفاق واقعی که برایش افتاده را برای شنونده بازگو می کند». [ ۴]
ویدئوی «هجده چرخ و یک دوجین گل رز» را جیم می و کوک سَمز ساخته اند. یک رستوران کوچک حوالی میوزیک رو نشویل محلی است که ویدئو آنجا آغاز می شود. جایی که یک رانندهٔ کامیون از ماتِیا امضا می خواهد؛ هدیه ای برای همسرش. در سراسر ویدئو، تصاویری از ماتِیا در اتوبوس تور و همراه اعضای گروهش در حال اجرای ترانه دیده می شود. در آن میان تصاویری از رانندهٔ کامیون هم نشان داده می شود. در پایان راننده به خانه اش می رسد، همسرش به او خوش آمد می گوید و راننده یک دسته گل رز به او می دهد. وقتی که زوج دست در دست هم به خانه شان می روند، ماتِیا چراغ های اتوبوس را خاموش می کند. کامیون های در حال حرکت در بزرگراه آخرین تصویری هستند که در ویدئو دیده می شوند؛ همان صحنه ای که موزیک ویدئو با آن آغاز شده بود. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«هجده چرخ و یک دوجین گل رز» که در زمان انتشارش در ایالات متحده ۲۰ هفته جزو پرفروش ترین ترانه های کانتری بود، در ۲۱ می ۱۹۸۸ شماره ۱ جدول آهنگ های داغ کانتری شد و برای دو هفتهٔ متوالی آن جایگاه را حفظ کرد. [ ۱] [ ۲] این ترانه دو سال پیاپی ( ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ ) نامزد دریافت جایزهٔ بهترین ترانهٔ سال از انجمن موسیقی کانتری بوده است. [ ۲]
«هجده چرخ و یک دوجین گل رز» را پاول و جن نلسون سروده اند. این ترانه که بر مبنای زندگی واقعی عموی آن ها نوشته شده داستان یک راننده کامیون را روایت می کند که پس از سال ها جاده گردی، خودش را بازنشسته می کند و با یک وَن همسرش را در سراسر آمریکا می چرخاند تا همهٔ جاهایی که دوست شان داشته را به او نشان دهد. [ ۳]
آل میوزیک در وصف اجرای کتی ماتِیا نوشته است: «ماتِیا در این ترانه در جایگاه یک قصه گو، آن چنان در بطن داستان است که به سختی می توان گفت آیا او دارد یک داستان را ضبط می کند یا اتفاق واقعی که برایش افتاده را برای شنونده بازگو می کند». [ ۴]
ویدئوی «هجده چرخ و یک دوجین گل رز» را جیم می و کوک سَمز ساخته اند. یک رستوران کوچک حوالی میوزیک رو نشویل محلی است که ویدئو آنجا آغاز می شود. جایی که یک رانندهٔ کامیون از ماتِیا امضا می خواهد؛ هدیه ای برای همسرش. در سراسر ویدئو، تصاویری از ماتِیا در اتوبوس تور و همراه اعضای گروهش در حال اجرای ترانه دیده می شود. در آن میان تصاویری از رانندهٔ کامیون هم نشان داده می شود. در پایان راننده به خانه اش می رسد، همسرش به او خوش آمد می گوید و راننده یک دسته گل رز به او می دهد. وقتی که زوج دست در دست هم به خانه شان می روند، ماتِیا چراغ های اتوبوس را خاموش می کند. کامیون های در حال حرکت در بزرگراه آخرین تصویری هستند که در ویدئو دیده می شوند؛ همان صحنه ای که موزیک ویدئو با آن آغاز شده بود. [ ۵]
