هتروتوپیا مفهومی است که توسط فیلسوف میشل فوکو برای توصیف برخی فضاهای نهادی و گفتمانی که به نوعی «دیگری» محسوب می شوند استفاده می شد: فضاهای مشوش کننده، پرتاثیر، نامنطبق، متناقض یا تغییردهنده. هتروتوپیاها جهان هایی درون جهان های دیگر هستند که چیزهای بیرونی را بازتاب می دهند و آشفته می کنند. فوکو از کشتی ها، قبرستان ها، می خانه ها، فاحشه خانه ها، زندان ها، باغ های باستانی، هفته بازارها، حمام های عمومی و. . . به عنوان نمونه های هتروتوپیا یاد می کند. مفهوم هتروتوپیا در سه موقعیت بین سال های ۱۹۶۶ - ۶۷ توسط فوکو تبیین شده است. یک سخنرانی توسط فوکو در جمعی از معماران در سال ۱۹۶۷ معروف ترین توضیح برای این اصطلاح است. [ ۱] نخستین اشاره ی فوکو به این مفهوم در مقدمه اش برای «نظم چیزها»ست که برای توضیح هتروتوپیا به جای فضاهای اجتماعی - فرهنگی به متن ها اشاره می کند. [ ۲]
هتروتوپیا از ترکیبی مشابه واژه هایی چون اتوپیا و دیستوپیا پیروی می کند. پیشوند هترو از ἕτερος ( هتروس ) در یونانی باستان به معنی دیگری و متفاوت است و با تکواژ یونانی τόπος ( مکان ) ترکیب شده است و معنای «مکانی دیگر» می دهد. اتوپیا ایده یا تصویری است که واقعیت ندارد و تصوری از یک نسخه ی عالی جامعه به دست می دهد. نمونه ی آن را می توان در کتاب توماس مور یا نقاشی های لو کوربوزیه دید. والتر راسل مید می نویسد: «اتوپیا جایی است که همه چیز خوب است؛ دیستوپیا جایی است که همه چیز بد است؛ هتروتوپیا جایی است که همه چیز متفاوت است. یعنی مجموعه ای که اعضای آن هیچ ارتباط واضحی با هم ندارند یا ربط شان به هم معدود است». [ ۳]
فوکو از اصطلاح «هتروتوپیا» ( فرانسوی: hétérotopie ) برای توصیف فضاهایی استفاده می کند که دارای لایه های مختلف معنا و رابطه با دیگر مکان ها هستند، هر چند در ابتدا چنین به نظر نرسند. به طور کلی هتروتوپیا بازنمایی مادی یا معادل سازی آرمان شهر یا فضای موازی ای ( مثل زندان ) است که با ترکیب بدن های نامطلوب ساختن یک فضای آرمان شهری واقعی را ممکن کرده است.
فوکو ارتباط بین اتوپیاها و هتروتوپیاها را با استفاده از تمثیل آینه توضیح می دهد. آینه یک اتوپیا است چرا که تصویر منعکس در آن «فضایی بی فضا»ست، یک مکان مجازی غیرواقعی که به فرد اجازه می دهد رویت پذیری خودش را مشاهده کند. با این وجود آینه یک هتروتوپیا نیز هست، از آن جهت که یک شیء واقعی است. هتروتوپیای آینه کاملا واقعی است و با فضای واقعی ای که در اطرافش وجود دارد مرتبط می شود و در عین حال کاملا غیرواقعی است چرا که یک تصویر مجازی ارائه می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهتروتوپیا از ترکیبی مشابه واژه هایی چون اتوپیا و دیستوپیا پیروی می کند. پیشوند هترو از ἕτερος ( هتروس ) در یونانی باستان به معنی دیگری و متفاوت است و با تکواژ یونانی τόπος ( مکان ) ترکیب شده است و معنای «مکانی دیگر» می دهد. اتوپیا ایده یا تصویری است که واقعیت ندارد و تصوری از یک نسخه ی عالی جامعه به دست می دهد. نمونه ی آن را می توان در کتاب توماس مور یا نقاشی های لو کوربوزیه دید. والتر راسل مید می نویسد: «اتوپیا جایی است که همه چیز خوب است؛ دیستوپیا جایی است که همه چیز بد است؛ هتروتوپیا جایی است که همه چیز متفاوت است. یعنی مجموعه ای که اعضای آن هیچ ارتباط واضحی با هم ندارند یا ربط شان به هم معدود است». [ ۳]
فوکو از اصطلاح «هتروتوپیا» ( فرانسوی: hétérotopie ) برای توصیف فضاهایی استفاده می کند که دارای لایه های مختلف معنا و رابطه با دیگر مکان ها هستند، هر چند در ابتدا چنین به نظر نرسند. به طور کلی هتروتوپیا بازنمایی مادی یا معادل سازی آرمان شهر یا فضای موازی ای ( مثل زندان ) است که با ترکیب بدن های نامطلوب ساختن یک فضای آرمان شهری واقعی را ممکن کرده است.
فوکو ارتباط بین اتوپیاها و هتروتوپیاها را با استفاده از تمثیل آینه توضیح می دهد. آینه یک اتوپیا است چرا که تصویر منعکس در آن «فضایی بی فضا»ست، یک مکان مجازی غیرواقعی که به فرد اجازه می دهد رویت پذیری خودش را مشاهده کند. با این وجود آینه یک هتروتوپیا نیز هست، از آن جهت که یک شیء واقعی است. هتروتوپیای آینه کاملا واقعی است و با فضای واقعی ای که در اطرافش وجود دارد مرتبط می شود و در عین حال کاملا غیرواقعی است چرا که یک تصویر مجازی ارائه می دهد.
wiki: هتروتوپیا