هبعه

لغت نامه دهخدا

( هبعة ) هبعة. [ هَُ ب َ ع َ] ( ع اِ ) مؤنث هبع. ماده خر. || شتر بچه ماده ای که در آخر نتاج زاده شده باشد. ( ناظم الاطباء ). ج ، هُبَعات. || یکی از هبع. ( تاج العروس ). یکی از شتر بچگانی که در آخر نتاج زاده باشند.

پیشنهاد کاربران

بپرس