هبب

لغت نامه دهخدا

هبب. [ هَِ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ هِبَّة. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به هبة شود.

هبب. [ هَِ ب َ ] ( ع ص ) ثوب هبب ؛ جامه پاره پاره. ابوزید گوید: «علی جناجنه من ثوبه هبب ». ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

توب هبب جامه پاره پاره

پیشنهاد کاربران

بپرس