هباشه

لغت نامه دهخدا

( هباشة ) هباشة. [ هَُ ش َ ] ( ع اِ ) جماعت مردم از هر قبیله. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). حباشة؛ گروهی از مردم که از یک قبیله نباشند. ( اقرب الموارد ) ( تاج العروس ). || آنچه گرد آورده شود از مال. ( منتهی الارب ). آنچه از مال که فراهم آورده جمع کنند. ( ناظم الاطباء ). ج ، هباشات. هوابش.

پیشنهاد کاربران

هَبّاشِه: بوجاری و تمیز کردن غلات از ناخالصی که توسط باد پروانه در آسیاب انجام می شد ( در لهجه کازرونی ) .

بپرس