هاپتوگلوبین ( انگلیسی: Haptoglobin ) یکی از پروتئین های موجود در پلاسما است که در کبد تولید می شود با اتصال بسیار محکم به هموگلوبین رها شده از گویچه های سرخ موجب مهار خاصیت اکسیداتیو آن می شود. نیز از نشت هموگلوبین به توبول های کلیوی جلوگیری می کند. در نهایت ترکیبِ هاپتوگلوبولین - هموگلوبولین توسط سیستم رتیکولواندوتلیال ( عمدتاً در طحال ) از جریان خون حذف می شود. در بالین، از سنجش مقدار این پروتئین جهت غربالگری و پایش همولایتیک آنمیا داخل عروقی استفاده می شود. درintravascular hemolysis هموگلوبین آزاد ( Hb ) به داخل گردش خون رها می شود و هاپتوگلوبین به آن متصل می شود و این امر باعث کاهش سطح هاپتوگلوبین می شود. برعکس، در extravascular hemolysis به این دلیل که RBC به وسیله reticuloendothelial system بلعیده می شود، Hb از RBC به داخل گردش خون رها نمی شود در نتیجه سطح هاپتوگلوبین طبیعی خواهد بود. [ ۱] .
هاپتوگلوبین یکی از پروتئین های فاز حاد است. هاپتوگلوبین آهنی که برای رشد باکتری ها لازم است را از محیط رشدشان یعنی خون حذف می کند. باکتری ها در کمبود آهن از بین می روند.
از نظر ساختار هاپتوگلوبولین یک گلیکوپروتین دارای چهار زیر واحد، یک کمپلکس تترامر α2β2 است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهاپتوگلوبین یکی از پروتئین های فاز حاد است. هاپتوگلوبین آهنی که برای رشد باکتری ها لازم است را از محیط رشدشان یعنی خون حذف می کند. باکتری ها در کمبود آهن از بین می روند.
از نظر ساختار هاپتوگلوبولین یک گلیکوپروتین دارای چهار زیر واحد، یک کمپلکس تترامر α2β2 است.
wiki: هاپتوگلوبین