هان اوتو

دانشنامه آزاد فارسی

هان، اوتو (۱۸۷۹ـ۱۹۶۸)(Hahn, Otto)
هان، اوتو
شیمی فیزیک دان آلمانی. به سبب کشف شکافت هسته ای (← انرژی هسته ای)، به جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۴۴ دست یافت. در ۱۹۳۸، با همکاری فریتس استراسمن (۱۹۰۲ـ ۱۹۸۰) کشف کرد که هسته های اورانیوم بر اثر بمباران با نوترون شکافته می شوند. با این همه، در ساخت بُمب اتمی، که متعاقب این کشف صورت گرفت، مشارکت نداشت. در ۱۹۱۸، با همکاری لیزه مایتنر، دراز عمرترین ایزوتوپ عنصر جدیدی را کشف کرد که آن را پروتاکتینیوم نامیدند. در ۱۹۲۱، ایزومرهای هسته ای را کشف کردند. ایزومرهای هسته ای پَرتوایزوتوپ هایی اند که عدد اتمی و عدد جرمی یکسانی دارند، ولی محتوای انرژی و نیم عمرشان باهم متفاوت است. هان در فرانکفورت اَم ماین زاده شد و در ماربورگ درس خواند. از ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۶، زیر نظر ویلیام رمزی در لندن کار می کرد و در آن جا با مبحث پرتو شیمی آشنا شد. رامزی هان را با ارنست رادرفورد در دانشگاه مک گیل، واقع در مونترآل کانادا، آشنا کرد. هان پس از بازگشت به آلمان به دانشگاه برلین رفت و در ۱۹۰۷، همکاری درازمدتی را با مایتنر آغاز کرد. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۴، در برلین مدیر انستیتو شیمی قیصر (کایزر) ویلهلم بود و سپس، ریاست مؤسسۀ ماکس پلانک را در گوتینگن برعهده گرفت.

پیشنهاد کاربران

بپرس