هامفری گیلبرت

سر هامفری گیلبرت ( Sir Humphrey Gilbert ) ( زادهٔ حدود سال ۱۵۳۹ – درگذشتهٔ ۹ سپتامبر ۱۵۸۳ ) ، ماجراجو، کاوشگر، عضو پارلمان و سربازی انگلیسی بود که در دوران سلطنت ملکه الیزابت اول خدمت کرد و از پیشگامان امپراتوری استعماری انگلیس در آمریکای شمالی و مزارع ایرلند بود. [ ۱] او هم نیا سر والتر رالی و خویشاوند سر ریچارد گرنویل بود. [ ۱]
گیلبرت پنجمین پسر اوتو گیلبرت از قصر کامپتون، عمارت گرینوی در نزدیکی دهکدهٔ گالمتون واقع در شهرستان دوون، از همسرش کاترین چمپرنوون بود. برادرانش سر جان گیلبرت و آدریان گیلبرت و برادران ناتنی اش، کارو رالی و سر والتر رالی نیز در دوران سلطنت ملکه الیزابت اول و پادشاه جیمز ششم و اول، افرادی مهم و سرشناس بودند. کاترین چمپرنوون خواهرزادهٔ کت اشلی، معلم سرخانهٔ الیزابت اول بود که خویشاوندان جوان خود را به دربار معرفی کرد. دایی گیلبرت، سر آرتور چمپرنوون، او را درگیر مزارع ایرلند میان سال های ۱۵۶۶ و ۱۵۷۲ کرد. [ ۲] مربی گیلبرت سر هنری سیدنی بود. گیلبرت در کالج ایتن و دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد و در آنجا زبان های فرانسوی، اسپانیایی و علوم نظامی و ناوبری را فراگرفت. او حدود سال های ۱۵۶۰–۱۵۶۱ در ساختمان دادگستری در لندن اقامت داشت.
شعارهای لاتین گیلبرت، Quid Non ( چرا که نه؟ ) و Mutare vel Timere Sperno ( من تغییر یا ترس را مذمت می کنم ) حاکی از نگرش فکری او هستند.
گیلبرت در محاصرهٔ نیوهون در آور - دو - گریس ( لو آور ) ، نرماندی، جاییکه در ژوئن ۱۵۶۳ مجروح شد، حضور داشت. تا ژوئیهٔ ۱۵۶۶، گیلبرت تحت فرماندهی سر هنری سیدنی ( در آن زمان، نمایندهٔ پادشاه در ایرلند بود ) علیه شین اونیل در ایرلند خدمت می کرد، اما در اواخر آن سال به همراه گزارش هایی برای ملکه به انگلستان فرستاده شد. ( به مزارع ایرلند و فتح ایرلند توسط تودور مراجعه کنید ) . در آن زمان او از این فرصت استفاده نموده و مقالهٔ گفتاری از یک اکتشاف برای گذرگاهی جدید به کاتایا ( کشور چین ) ( که به صورت بازنگری شده در سال ۱۵۷۶ منتشر شد ) [ ۳] را به ملکه ارائه کرد که به موضوع کاوش گذرگاه شمال غربی از آمریکا تا چین می پرداخت.
گیلبرت این گونه توصیف شده است که «قد و قامتی رعنا و شخصیتی تندخو داشت. » برخی از هم عصرانش گمان می کردند که او تمایلات جنسی منحرفی دارد. [ ۴]
پس از ترور شین اونیل در سال ۱۵۶۷، گیلبرت فرماندار اولستر و عضو پارلمان ایرلند شد. تقریباً در این زمان، او از ویلیام سیسیل، مباشر ملکه الیزابت، تقاضا کرد تا با استناد به «به خاطر بهبود چشمانم» به انگلستان فراخوانده شود، هرچند، کارها و اهدافش در ایرلند، به ویژه در استان جنوبی مونستر همچنان ناتمام مانده بود. در آوریل ۱۵۶۹، او پیشنهاد برقراری شورا در این استان و ایدهٔ سکونتگاهی بزرگ در اطراف بالتیمور ( در قسمت جنوب غربی شهرستان کورک کنونی ) را داد که توسط شورای دوبلین تأیید شد. در همان زمان، او با سیدنی و سر توماس اسمیت، وزیر امور خارجه، درگیر برنامه ریزی برای تشکیلات اقتصادی اولستر، شهرکی بزرگ در شرق استان شمالی اولستر، به کمک نجیب زادگان دوونشایر شد.