هاروی کایتل ( به انگلیسی: Harvey Keitel ) ( زاده ۱۳ مه ۱۹۳۹ ) هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا است. کایتل در کارنامه کاری خود نامزد دریافت چندین جایزه از جمله جوایز آکادمی و گلدن گلوب برای کار در فیلم باگزی شده است و در آکادمی سینما و تلویزیون تلویزیونی استرالیا جایزه بهترین بازیگر نقش اول را دریافت کرده است. وی از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۷، به همراه بازیگرانی همچون آل پاچینو و الن برستین، رئیس استودیوی بازیگران بود.
کایتل در ۱۳ مه ۱۹۳۹ در شهر نیویورک زاده شد. او یک مهاجر یهودی اشکنازی بود که مادرش، میریام ( خواننده کلاین ) ، رومانیایی و پدرش، هری کایتل لهستانی بود. پدر و مادرش یک سالن غذاخوری را مشترکاً اداره می کردند و از سوی دیگر پدرش در حرفهٔ ساخت کلاه نیز فعالیت داشت. او در محله ساحل برایتون بروکلین به همراه خواهرش رنه و برادرش جری بزرگ شد، در دبیرستان آبراهام لینکلن تحصیل کرد. وی در سن ۱۶ سالگی به عضویت تفنگداران دریایی درآمد و این تصمیم او را طی عملیات بحران ۱۹۵۸ لبنان به سمت این کشور هدایت کرد. وی پس از بازگشت از لبنان، قبل از شروع فعالیت بازیگری، چندین سال به عنوان خبرنگار حوزهٔ قضائی در دادگاه های مختلف مشغول به فعالیت بود.
کایتل همزمان، زیر نظر استلا ادلر و لی استراسبرگ مشغول به کارآموزی و فعالیت بود و در همین سال ها، تحصیلات خود را در اچ بی استودیو ادامه می داد و از همین جهت بود که در نهایت توانست در برخی از تولیدات خارج از برادوی نیز نقش آفرینی کند. از بخت خوش، این روزها با پیش تولید چه کسی در اتاقم را می زند در سال ۱۹۶۷ همزمان شده بود و او توانست با پذیرفته شدن در این تست، در اولین فیلم بلند اسکورسیزی، در نقش جی. آر به ایفای نقش بپردازد و از آن زمان به بعد، اسکورسیزی و کایتل روی چندین پروژه با هم کار کرده اند. کایتل در کنار رابرت دنیرو، از بازیگران اصلی خیابان های پایین شهر اسکورسیزی بود که به عنوان یکی از فیلم های موفقیت آمیز او به شمار می رود. کایتل بار دیگر در سال ۱۹۷۴ با بازی در آلیس دیگر اینجا زندگی نمی کند در مقابل دوربین اسکورسیزی به عنوان نقش مشکل حضور پیدا کرد و پس از آن، مجدداً در کنار رابرت دنیرو در راننده تاکسی ظاهر شد و در نقش دلالی با نام جودی فاستر بازی کرد.
از فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می توان به آثار زیر اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکایتل در ۱۳ مه ۱۹۳۹ در شهر نیویورک زاده شد. او یک مهاجر یهودی اشکنازی بود که مادرش، میریام ( خواننده کلاین ) ، رومانیایی و پدرش، هری کایتل لهستانی بود. پدر و مادرش یک سالن غذاخوری را مشترکاً اداره می کردند و از سوی دیگر پدرش در حرفهٔ ساخت کلاه نیز فعالیت داشت. او در محله ساحل برایتون بروکلین به همراه خواهرش رنه و برادرش جری بزرگ شد، در دبیرستان آبراهام لینکلن تحصیل کرد. وی در سن ۱۶ سالگی به عضویت تفنگداران دریایی درآمد و این تصمیم او را طی عملیات بحران ۱۹۵۸ لبنان به سمت این کشور هدایت کرد. وی پس از بازگشت از لبنان، قبل از شروع فعالیت بازیگری، چندین سال به عنوان خبرنگار حوزهٔ قضائی در دادگاه های مختلف مشغول به فعالیت بود.
کایتل همزمان، زیر نظر استلا ادلر و لی استراسبرگ مشغول به کارآموزی و فعالیت بود و در همین سال ها، تحصیلات خود را در اچ بی استودیو ادامه می داد و از همین جهت بود که در نهایت توانست در برخی از تولیدات خارج از برادوی نیز نقش آفرینی کند. از بخت خوش، این روزها با پیش تولید چه کسی در اتاقم را می زند در سال ۱۹۶۷ همزمان شده بود و او توانست با پذیرفته شدن در این تست، در اولین فیلم بلند اسکورسیزی، در نقش جی. آر به ایفای نقش بپردازد و از آن زمان به بعد، اسکورسیزی و کایتل روی چندین پروژه با هم کار کرده اند. کایتل در کنار رابرت دنیرو، از بازیگران اصلی خیابان های پایین شهر اسکورسیزی بود که به عنوان یکی از فیلم های موفقیت آمیز او به شمار می رود. کایتل بار دیگر در سال ۱۹۷۴ با بازی در آلیس دیگر اینجا زندگی نمی کند در مقابل دوربین اسکورسیزی به عنوان نقش مشکل حضور پیدا کرد و پس از آن، مجدداً در کنار رابرت دنیرو در راننده تاکسی ظاهر شد و در نقش دلالی با نام جودی فاستر بازی کرد.
از فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می توان به آثار زیر اشاره کرد.
wiki: هاروی کایتل