هارتسوکر

لغت نامه دهخدا

هارتسوکر. [ س ُ ک ِ ] ( اِخ ) نیکلا. فیزیکدان هلندی که به سال 1656م. در گودا متولد شد و در سال 1725 در اوترشت درگذشت. وی ابزارهای گوناگون چشم خصوصاً ریزبین را کامل کرد و بوسیله آن اسپرماتوزوئیدها را در مایع تخمی کشف کرد. پس از یک توقف دوازده ساله در پاریس به رتردام بازگشت ودر سال 1699م. در آمستردام برای درس گفتن به پطر کبیر تزار روسیه نامزد شد. ولی از ادامه آن در روسیه امتناع ورزید، سپس برای استادی کرسی ریاضی و فلسفه در دانشکده دوسلدرف پذیرفته شد. در سال 1716 به اوترشت بازگشت ، آثار زیر ازوی بجا مانده است : آزمایش اثر محیط در نوری که از آن میگذرد ( 1694 )، فرضهای فیزیک ( 1706 ) و منتخبی ازبخشهای مختلف فیزیک ( 1722 )، که خرده گیری نادرستی از نظریات نیوتون میباشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس