هادره

لغت نامه دهخدا

( هادرة ) هادرة. [ دِ رَ ] ( ع ص ) مؤنث هادر. || ماده شتربابانگ. ج ، هوادر. || ارض هادرة؛ زمین گیاه ناک و تمام گیاه. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به هادر و هدر شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس