هاجه

لغت نامه دهخدا

( هاجة ) هاجة. [ ج َ ]( ع اِ ) غوک ماده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). ضفدع ماده. ج ، هاجات. تصغیر آن هُوَیجه. هُیَیْجه. ( از اقرب الموارد ).

هاجة. [ هاج ْ ج َ ] ( ع ص ) چشم به مغاک فرورفته. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): عین هاجة؛ ای غائرة. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس