نیکالا پیرُسْماناشْویلی معروف به نیکُ پیرُسْمانی ( به گرجی: ნიკო ფიროსმანი ) ( زادهٔ ۵ مهٔ ۱۸۶۲، درگذشت ۹ آوریل ۱۹۱۸ میلادی ) ، یک نقاش خودآموخته گرجی است که بدوی گرا بوده و یک هنرمند نائیف به شمار می آید. او عمر خود را در تهیدستی گذرانده و پس از مرگ، به شهرت جهانی رسیده است.
نیکو پیروسمانی در ۵ مهٔ ۱۸۶۲ میلادی، در خانواده ای دهقان، در روستای میرزاآنی، در استان کاختی گرجستان به دنیا آمده بود. والدین او، آسلان پیروسماناشویلی و تکلا توکلیشویلی، که کشاورز و صاحب یک تاکستان کوچک و چند گاو بودند، چند سال بعد از تولد نیکو، از دنیا رفتند و او را در مراقبت از دو خواهر بزرگترش، ماریام و پپه، تنها گذاشتند. نیکو و خواهرانش در سال ۱۸۷۰ به تفلیس نقل مکان کردند، و دو سال بعد، زمانی که آن ها در یک آپارتمان کوچک در نزدیکی ایستگاه راه آهن تفلیس زندگی می کردند، پیروسمانی به عنوان خدمتکار، در خانه های ثروتمندان کار می کرد و خواندن و نوشتن به دو زبان گرجی و روسی را فرا گرفت. در سال ۱۸۷۶، او به زادگاهش بازگشته و به عنوان یک چوپان مشغول فعالیت شد.
پیروسمانی به تدریج، خودآموختهٔ نقاشی شد. یکی از تخصص های او نقاشی روی برزنت مشکی بود. در سال ۱۸۸۲، او به همراه نقاش خودآموختهٔ دیگری به نام گیورگی زازیاشویلی، یک کارگاه نقاشی برپا کردند که تابلوهای خود را در آنجا ساختند. در سال ۱۸۹۰، پیروسمانی به عنوان راهنمای راه آهن کار می کرد. او در سال ۱۸۹۲، شراکتاً یک مزرعهٔ تولید لبنیات در تفلیس بر پا کردند، که در سال ۱۹۰۱، پیروسمانی آن را رها کرد. پیروسمانی که در طول عمرش تهیدست بود، مایل به فعالیت در مشاغل معمولی از قبیل نقاشی ساختمان و سفیدکاری منازل بود. او همچنین برای مغازه داران تفلیس، تابلو، نقاشی و پرتره هایی طبق سفارش های خودشان می ساخت. با اینکه آثار او شهرت موضعی دارد، روابط او با هنرمندان حرفه ای به سختی می ماند؛ برای او، عایدی معیشت مهم تر از انتزاعات زیبایی شناسی بود.
نیکو پیروسمانی در ۹ آوریل ۱۹۱۸ میلادی، در سن ۵۵ سالگی، بر اثر سوءتغذیه و نارسایی کبد از دنیا رفت و در آرامستان نینو به خاک سپرده شد؛ محل دقیق دفن او ثبت نشده بود و تا کنون شناسایی نشده است.
نقاشی های پیروسمانی تحت تأثیر شرایط اجتماعی زمان و مکان خودش بوده است. تعداد زیادی از آثار موجود او، دربارهٔ گروه های اشراف، کارگران، مغازه داران و بازرگانان است. پیروسمانی شیفتهٔ طبیعت و زندگی روستایی بوده و به ندرت مناظر شهری را نقاشی کرده است. او تصاویر زیادی از حیوانات کشیده است؛ می توان گفت که او تنها هنرمند گرجی نقاش حیوانات بوده است. پیروسمانی همچنین مجذوب شخصیت های تاریخی، از جمله: روستاولی، ملکه تامار و گیورگی ساآکادزه بوده و تصاویر آن ها را به خوبی تصاویر مردم عادی معاصرش و زندگی روزمره شان نقاشی کرده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیکو پیروسمانی در ۵ مهٔ ۱۸۶۲ میلادی، در خانواده ای دهقان، در روستای میرزاآنی، در استان کاختی گرجستان به دنیا آمده بود. والدین او، آسلان پیروسماناشویلی و تکلا توکلیشویلی، که کشاورز و صاحب یک تاکستان کوچک و چند گاو بودند، چند سال بعد از تولد نیکو، از دنیا رفتند و او را در مراقبت از دو خواهر بزرگترش، ماریام و پپه، تنها گذاشتند. نیکو و خواهرانش در سال ۱۸۷۰ به تفلیس نقل مکان کردند، و دو سال بعد، زمانی که آن ها در یک آپارتمان کوچک در نزدیکی ایستگاه راه آهن تفلیس زندگی می کردند، پیروسمانی به عنوان خدمتکار، در خانه های ثروتمندان کار می کرد و خواندن و نوشتن به دو زبان گرجی و روسی را فرا گرفت. در سال ۱۸۷۶، او به زادگاهش بازگشته و به عنوان یک چوپان مشغول فعالیت شد.
پیروسمانی به تدریج، خودآموختهٔ نقاشی شد. یکی از تخصص های او نقاشی روی برزنت مشکی بود. در سال ۱۸۸۲، او به همراه نقاش خودآموختهٔ دیگری به نام گیورگی زازیاشویلی، یک کارگاه نقاشی برپا کردند که تابلوهای خود را در آنجا ساختند. در سال ۱۸۹۰، پیروسمانی به عنوان راهنمای راه آهن کار می کرد. او در سال ۱۸۹۲، شراکتاً یک مزرعهٔ تولید لبنیات در تفلیس بر پا کردند، که در سال ۱۹۰۱، پیروسمانی آن را رها کرد. پیروسمانی که در طول عمرش تهیدست بود، مایل به فعالیت در مشاغل معمولی از قبیل نقاشی ساختمان و سفیدکاری منازل بود. او همچنین برای مغازه داران تفلیس، تابلو، نقاشی و پرتره هایی طبق سفارش های خودشان می ساخت. با اینکه آثار او شهرت موضعی دارد، روابط او با هنرمندان حرفه ای به سختی می ماند؛ برای او، عایدی معیشت مهم تر از انتزاعات زیبایی شناسی بود.
نیکو پیروسمانی در ۹ آوریل ۱۹۱۸ میلادی، در سن ۵۵ سالگی، بر اثر سوءتغذیه و نارسایی کبد از دنیا رفت و در آرامستان نینو به خاک سپرده شد؛ محل دقیق دفن او ثبت نشده بود و تا کنون شناسایی نشده است.
نقاشی های پیروسمانی تحت تأثیر شرایط اجتماعی زمان و مکان خودش بوده است. تعداد زیادی از آثار موجود او، دربارهٔ گروه های اشراف، کارگران، مغازه داران و بازرگانان است. پیروسمانی شیفتهٔ طبیعت و زندگی روستایی بوده و به ندرت مناظر شهری را نقاشی کرده است. او تصاویر زیادی از حیوانات کشیده است؛ می توان گفت که او تنها هنرمند گرجی نقاش حیوانات بوده است. پیروسمانی همچنین مجذوب شخصیت های تاریخی، از جمله: روستاولی، ملکه تامار و گیورگی ساآکادزه بوده و تصاویر آن ها را به خوبی تصاویر مردم عادی معاصرش و زندگی روزمره شان نقاشی کرده است.
wiki: نیکو پیروسمانی