نیکولای ولادیمیروویچ خانیکوف، خاورشناس، جغرافیدان و مردم شناس روسی است که به تاریخ ۱۸۱۹ در سن پترزبورگ به دنیا آمد. [ ۱]
او به تاریخ ۱۸۱۹ یا به روایتی در ۱۸۲۲ میلادی در سن پترزبورگ یا در حوالی آن به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی خود را در همان شهر سپری و برای ادامه تحصیل به پاریس مهاجرت کرد. وی در نهایت پس از فارغ التحصیلی به روسیه بازگشت و به استخدام دولت درآمد. به سال ۱۸۳۸ در ایالات مختلف روسیه مشغول به خدمت شد و در لشکرکشی روسیه به خان نشین خیوه، منشی فرمانده سپاه بود. وی به تحقیق در زمینه خان نشین خیوه و بخارا پرداخت و تحقیقاتش به کتابی مفصل در زمینه جغرافیا مبدل شد. معاصران خانیکوف، اثر مذکور را که در حکم «دائرةالمعارف بخارا» بود می ستودند. خانیکوف به سبب علاقه مندی به مطالعات دربارهٔ خاور زمین، به فراگیری زبانهای شرقی به طور خودآموز ادامه داد. وی از جانب حکومت تزاری روسیه، مأمور به جمع آوری اطلاعاتی از کشورهای مسلمان شد و در این راه، سفرهایی به ایران داشت. او به نواحی کردنشین ایران سفری کرد و تحقیقات خود را به عنوان «سفر به کردستان ایران» ارائه نمود. او سالهای پایانی زندگی را در پاریس گذراند و سرانجام در ۱۸۷۸ میلادی در همان شهر درگذشت. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
خدمات و اقدامات وی به صورت فهرست وار عبارتند از:[ ۴] [ ۱] [ ۵]
• سفر به کردستان ایران
• سفر به حاشیه دریای خزر
• عضویت در فرهنگستان علوم روسیه
• کشف کتیبه یرلیغ ابوسعید بهادر در مسجد آنی
• جمع آوری نسخ خطی فراوان
• اکتشاف بخش سوم تاریخ رشیدالدین فضل الله ( جامع التواریخ )
• سفر به خراسان و نقشه برداری از مناطق مختلف ایران
• دریافت مدال طلای انجمن جغرافیایی پاریس
• عضویت در انجمن های علمی در روسیه، بریتانیا، فرانسه و آلمان
• کمک به نگارش تاریخ برخی نواحی ایران همچون تاریخ گیلان
• کشف زبان آذری پهلوی قبل از احمد کسروی
از جمله آثار او علاوه بر مقالات متعددش در مجلات زمانه خود؛ کتاب ارزشمند «سفرنامه خانیکوف: گزارش سفر به بخش جنوبی آسیای مرکزی» است که علاوه بر ترجمه به زبان های مختلف، توانست مدال طلای انجمن جغرافیایی پاریس را از آن او کند. کتاب دیگرش «یادداشتهای مردم شناسی ایران» است که به دنباله کتاب قبلی او منتشر شده است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو به تاریخ ۱۸۱۹ یا به روایتی در ۱۸۲۲ میلادی در سن پترزبورگ یا در حوالی آن به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی خود را در همان شهر سپری و برای ادامه تحصیل به پاریس مهاجرت کرد. وی در نهایت پس از فارغ التحصیلی به روسیه بازگشت و به استخدام دولت درآمد. به سال ۱۸۳۸ در ایالات مختلف روسیه مشغول به خدمت شد و در لشکرکشی روسیه به خان نشین خیوه، منشی فرمانده سپاه بود. وی به تحقیق در زمینه خان نشین خیوه و بخارا پرداخت و تحقیقاتش به کتابی مفصل در زمینه جغرافیا مبدل شد. معاصران خانیکوف، اثر مذکور را که در حکم «دائرةالمعارف بخارا» بود می ستودند. خانیکوف به سبب علاقه مندی به مطالعات دربارهٔ خاور زمین، به فراگیری زبانهای شرقی به طور خودآموز ادامه داد. وی از جانب حکومت تزاری روسیه، مأمور به جمع آوری اطلاعاتی از کشورهای مسلمان شد و در این راه، سفرهایی به ایران داشت. او به نواحی کردنشین ایران سفری کرد و تحقیقات خود را به عنوان «سفر به کردستان ایران» ارائه نمود. او سالهای پایانی زندگی را در پاریس گذراند و سرانجام در ۱۸۷۸ میلادی در همان شهر درگذشت. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
خدمات و اقدامات وی به صورت فهرست وار عبارتند از:[ ۴] [ ۱] [ ۵]
• سفر به کردستان ایران
• سفر به حاشیه دریای خزر
• عضویت در فرهنگستان علوم روسیه
• کشف کتیبه یرلیغ ابوسعید بهادر در مسجد آنی
• جمع آوری نسخ خطی فراوان
• اکتشاف بخش سوم تاریخ رشیدالدین فضل الله ( جامع التواریخ )
• سفر به خراسان و نقشه برداری از مناطق مختلف ایران
• دریافت مدال طلای انجمن جغرافیایی پاریس
• عضویت در انجمن های علمی در روسیه، بریتانیا، فرانسه و آلمان
• کمک به نگارش تاریخ برخی نواحی ایران همچون تاریخ گیلان
• کشف زبان آذری پهلوی قبل از احمد کسروی
از جمله آثار او علاوه بر مقالات متعددش در مجلات زمانه خود؛ کتاب ارزشمند «سفرنامه خانیکوف: گزارش سفر به بخش جنوبی آسیای مرکزی» است که علاوه بر ترجمه به زبان های مختلف، توانست مدال طلای انجمن جغرافیایی پاریس را از آن او کند. کتاب دیگرش «یادداشتهای مردم شناسی ایران» است که به دنباله کتاب قبلی او منتشر شده است. [ ۱]
wiki: نیکلای خانیکوف