نیک آن باشد که انجامش نکوست. نیک آن باشد که انجامش نکوست یا خوش است آنچه هست پایانش خوش [ ۱] یا هرچه عاقبتش خیر است، خوب است نمایشنامه ای کمدی اثر ویلیام شکسپیر است که در حدود سال های ۱۶۰۴ - ۱۶۰۰ نوشته شده است.
منبع داستان جلیتای اهل ناربون از دکامرون اثر بوکاچیو و همچنین قصر لذت اثر ویلیام پینتر ( ۱۵۶۶ ) است. [ ۲]
این نمایش در ۵ پرده تدوین شده و دارای ۱۶ شخصیت و تعدادی سیاهی لشکر است. شخصیت های اصلی عبارت اند از:
• برترام: کنت روسیون، جوانی اندک خام ولی با جذبه فراوان و آینده خوب.
• کنتس روسیون: مادر برترام.
• هلنا: مصیبت شیرین برترام، پرستار مادر او، باتقواترین بانوی نجیب زاده ای که تاکنون طبیعت افتخار خلقتش را داشته. دختر پزشکی مشهور.
• دیانا: معشوقه دلخواه و آرام جان برترام.
• پادشاه فرانسه.
• پاروله: لعنتی بدجنسی که از هر طرف باد بیاید بادش می دهد؛ مستخدم برترام، زنبور گنده دم قرمز.
• یک بیوه زن فلورانسی
• ویولنتا
• ماریانا
• دوک فلورانس
• لافو
• دو لرد فرانسوی
• پیشکار
• لاواش: یک دلقک
• یک قاصد
• افسران، سربازان و خدمتکاران.
پاریس، قصری واقع در روسیون ( فرانسه ) .
برترام کنت جوان روسیون فرانسه به همراه پاروله خدمتکار بدجنس خود قصر زادگاه خویش را ترک می کند تا به پاریس برود و در دربار شاه در مقام شوالیه خدمت کند. مادرش و پرستار او هلنای تا اندازه ای زیبا ولی باتجربه که دختر ژرار دوناترون یکی از پزشکان خوب ناحیه روسیون است، در قصر باقی مانده اند. هلنا درطی چند سال اقامتش در قصر کنت روسیون سخت دلداده برترام گشته است؛ اما ازآنجاکه فرق بین مقام بزرگ کنت و مقام حقیر خود را می داند، امیدی برای این عشق بی فرجام نمی بیند و راز دل خود را در سینه مخفی نگاه داشته است. پس از آنکه برترام کاخ را ترک می کند، دل شکستگی و اندوه هلنا بیش از پیش می گردد. در یکی از لحظات اوج دلتنگی درد روح خود را برای کنتس مادر برترام بازمی گوید. کنتس به هلنا امید می دهد و او را تشویق می کند که به دنبال برترام به پاریس برود. کنتس به هلنا می گوید که شنیده است یک جای حساس بدن شاه فرانسه زخم ناسوری شده است که تمام پزشکان آن را زخمی درمان ناپذیر اعلام کرده اند؛ ولی اگر هلنا بتواند ( با کمک فکری پدرش ) زخم ناسور شاه را شفا دهد، شاید شاه در ازای این خدمت فرمان دهد برترام با او ازدواج کند. اخگرهای امید عشق در چهره پوشیده از اشک هلنا ظاهر می شوند. . .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنبع داستان جلیتای اهل ناربون از دکامرون اثر بوکاچیو و همچنین قصر لذت اثر ویلیام پینتر ( ۱۵۶۶ ) است. [ ۲]
این نمایش در ۵ پرده تدوین شده و دارای ۱۶ شخصیت و تعدادی سیاهی لشکر است. شخصیت های اصلی عبارت اند از:
• برترام: کنت روسیون، جوانی اندک خام ولی با جذبه فراوان و آینده خوب.
• کنتس روسیون: مادر برترام.
• هلنا: مصیبت شیرین برترام، پرستار مادر او، باتقواترین بانوی نجیب زاده ای که تاکنون طبیعت افتخار خلقتش را داشته. دختر پزشکی مشهور.
• دیانا: معشوقه دلخواه و آرام جان برترام.
• پادشاه فرانسه.
• پاروله: لعنتی بدجنسی که از هر طرف باد بیاید بادش می دهد؛ مستخدم برترام، زنبور گنده دم قرمز.
• یک بیوه زن فلورانسی
• ویولنتا
• ماریانا
• دوک فلورانس
• لافو
• دو لرد فرانسوی
• پیشکار
• لاواش: یک دلقک
• یک قاصد
• افسران، سربازان و خدمتکاران.
پاریس، قصری واقع در روسیون ( فرانسه ) .
برترام کنت جوان روسیون فرانسه به همراه پاروله خدمتکار بدجنس خود قصر زادگاه خویش را ترک می کند تا به پاریس برود و در دربار شاه در مقام شوالیه خدمت کند. مادرش و پرستار او هلنای تا اندازه ای زیبا ولی باتجربه که دختر ژرار دوناترون یکی از پزشکان خوب ناحیه روسیون است، در قصر باقی مانده اند. هلنا درطی چند سال اقامتش در قصر کنت روسیون سخت دلداده برترام گشته است؛ اما ازآنجاکه فرق بین مقام بزرگ کنت و مقام حقیر خود را می داند، امیدی برای این عشق بی فرجام نمی بیند و راز دل خود را در سینه مخفی نگاه داشته است. پس از آنکه برترام کاخ را ترک می کند، دل شکستگی و اندوه هلنا بیش از پیش می گردد. در یکی از لحظات اوج دلتنگی درد روح خود را برای کنتس مادر برترام بازمی گوید. کنتس به هلنا امید می دهد و او را تشویق می کند که به دنبال برترام به پاریس برود. کنتس به هلنا می گوید که شنیده است یک جای حساس بدن شاه فرانسه زخم ناسوری شده است که تمام پزشکان آن را زخمی درمان ناپذیر اعلام کرده اند؛ ولی اگر هلنا بتواند ( با کمک فکری پدرش ) زخم ناسور شاه را شفا دهد، شاید شاه در ازای این خدمت فرمان دهد برترام با او ازدواج کند. اخگرهای امید عشق در چهره پوشیده از اشک هلنا ظاهر می شوند. . .
