نیمور

لغت نامه دهخدا

نیمور.[ ن َ / ن ِ / نی ] ( اِ ) خرزه. ( صحاح الفرس ) ( اوبهی ). قضیب. ( رشیدی ). آلت تناسل. ( جهانگیری ) ( انجمن آرا ) ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). ایر. ( فرهنگ خطی ). ذکر. عمود. آلت رجولیت :
من این نیمور خود را وقف کردم
علی صبیانکم یا ایهاالناس.
سوزنی ( از اوبهی ).
کیری دارم که نام دارد نیمور
همچون پفک عقیق کش مهره بلور.
سوزنی ( از اوبهی ).
کون عدو را دریغ باشد از آن کیر
باد به نیمور من عدوش گرفتار.
سوزنی.
نیمور من جماع به منصب کند همی
از وی بپرس کاین به چه موجب کند همی.
؟ ( از صحاح الفرس ).

نیمور. [ ] ( اِخ ) قصبه مرکزی دهستان نیمور بخش حومه شهرستان محلات در 11هزارگزی جنوب محلات ، متصل به جاده دلیجان به محلات و در دامنه سردسیری واقع است و 1700 تن سکنه دارد. آبش از رودخانه لعل بار ( رود قم )، محصولش غلات ، پنبه ، کنجد، صیفی ، میوه جات ، قیسی ، بادام ، انگور و شغل اهالی زراعت و صنایع دستی کرباس بافی است. این ده سر راه شوسه دلیجان به خمین واقع است.مزرعه و چشمه سارهای آب رباط که یک خانوار دارد و سرراه گلپایگان است ، آب بالا که دارای دو قنات است یکی متعلق به خود مزرعه و دیگری به نیمور می رسد، و آب نوده در جنوب قصبه و مهدی آباد و حسین آباد آب قمرود جزء نیمور می باشند. این قصبه از قراء بسیار قدیمی است.قبرستانی در کنار آبادی وجود دارد که معروف به قبرستان بیت المقدس بوده و در گذشته اکتشافاتی شده و انواع ظروف سفالی در آن کشف گردیده که مورد توجه عتیقه شناسان واقع شده است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ).

نیمور. [ وَ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان کوهپر بخش مرکزی شهرستان نوشهر. در 24هزارگزی جنوب نوشهر، درمنطقه کوهستانی سردسیری واقع است و دارای 500 تن سکنه است. آبش از چشمه ، محصولش غلات و ارزن و شغل اهالی زراعت و گله داری است. در زمستان عده ای به قشلاقات خیررودکنار می روند. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3 ).، نیم ور. [ وَ ] ( ص مرکب ) کج. متمایل. مایل.
- نیم ور شدن ؛ کج و مایل شدن به طرفی.

فرهنگ فارسی

قصبه مرکز دهستان نیمور بخش حومه شهرستان محلات استان مرکز . در ۱۱ کیلومتری جنوب محلات متصل بجاده شوسه دلیجان و محلات . دامنه سردسیر است و ۱۷٠٠ تن سکنه دارد . رودخانه لعل بار ( انار بار ) یا رودخانه قم آنرا مشروب میسازد . محصولش غلات پنبه کنجد صیفی میوه قیسی بادام انگور . شغل مردم کشاورزی و کرباس بافی است . قبرستانی در کنار آبادی و راه شوسه وجود دارد که معروف به قبرستان بیت المقدس بوده . در گذشته اکتشافاتی شده و انواع ظروف سفالی در آن کشف گردیده که مورد توجه عتیقه شناسان بوده است .
( اسم ) آلت تناسل مرد نره : (( من این نیمور خود را وقف کردم علی صبیانکم یا ایها الناس . ) ) ( سوزنی سروری )
دهی است از دهستان کوهپر بخش مرکزی شهرستان نوشهر . در ۲۴ هزار گزی جنوب نوشهر در منطقه کوهستانی سرد سیری واقع است و آبش از چشمه محصولش غلات و ارزن شغل اهالی زراعت و گله داری است در زمستان عده ای به قشلاقات خیر رود کنار میروند .
کج . متمایل . مایل .

فرهنگ معین

(نِ ) (اِ. ) آلت تناسلی .

فرهنگ عمید

آلت تناسلی مرد.

گویش مازنی

/nim var/ ناراضی – معترض – قهرآلود شاکی & از توابع دهستان کوه پرات نوشهر

دانشنامه عمومی

نیمور (نوشهر). نیمور، روستایی است از توابع بخش کجور شهرستان نوشهر در استان مازندران ایران.
این روستا در دهستان زانوس رستاق قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۹ نفر ( ۳۴خانوار ) بوده است. البته این جمعیت مربوط به فصل زمستان می باشد چون این روستا یک روستای ییلاقی به حساب می آید و در تابستان جمعیت آن به حدود 1000 نفر می رسد. [ ۱] مردم نیمور به زبان مازندرانی با گویش کجوری سخن می گویند. [ ۲]
عکس نیمور (نوشهر)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

نیموَر
شهری در استان مرکزی، بخش مرکزی شهرستان محلات. با ارتفاع ۱,۵۴۰ متر، در سرزمینی تپه ماهوری، در ۸۵کیلومتری شرق جنوبی اراک و ۱۱کیلومتری شرق جنوبی محلات، سر راه محلات به دلیجان قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل و خشک و جمعیت آن۵,۷۹۷ نفر است (۱۳۸۵).

پیشنهاد کاربران

نیم وَر یا نیمه ور شهری مهم و تاریخی است [۱۰]، که در بخش مرکزی شهرستان محلات استان مرکزی ایران قرار دارد. نیم ور در ۲۵۰ کیلومتری جنوب تهران و مابین راه مواصلاتی شهرهای دلیجان و محلات قرار گرفته است. قدمت این شهر به دوران ساسانیان[۱۱] و اشکانیان باز می گردد. شواهد و مدارکی نیز با قدمتی که به ۲٬۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد نیز در این منطقه کشف شده است. [۱۲] این شهر دارای آثار تاریخی متعدد و کوه های سنگی دارای معادن سنگ غنی تراورتن، فلوئورین و سنگ های تزیینی است[۱۳]. از این رو صنعت غالب در این شهر مربوط به سنگ است. [۹] بر پایه اطلاعات مرکز آمار ایران، این شهر با داشتن جمعیتی بالغ بر ۵٬۷۳۱ نفر[۳] هجدهمین شهر استان مرکزی است. [۱۴]
...
[مشاهده متن کامل]

نیم ور در جنوب شرقی استان مرکزی قرار دارد. در شمال آن قم رود و در جنوب آن کوه های آتشکوه قرار دارند.
نام نیم ور در کتاب ها و اسناد تاریخی تحت نام های مختلفی نظیر آوَرد، نیم آوَرد، مَمنور، نَیسور و تَیمور[۱] به ثبت رسیده است. اوج شکوفایی نیم ور در دوران ساسانیان و بعد از احداث سدی بر روی رودخانه قمرود بوده است[۱۵] که امروز بقایای این سد قدیمی با نام بند نیم ور در کنار شهر قرار دارد[۱۶].
در دوران معاصر، این شهر با رکود مواجه شده اما با پیوستن دهستان باقرآباد به این شهر و احداث شهرک صنعتی[۱۷]، دانشگاه علمی کاربردی نیم ور[۱۸] و نمایشگاه بین الملی سنگ ایران در این شهر[۱۹]، از رونق اقتصادی برخوردار شده است.
محتویات [نمایش]
[ویرایش]وجه تسمیه
درباره علت نامگذاری این منطقه اختلاف است. به عقیدهٔ برخی، نام این شهر در دوران اشکانیان، آورد به معنای میدان جنگ بوده است. پس از پایان جنگ های اشکانیان به علت خاموش شدن شعله جنگ به نیم آورد[۲۰] تغییر نام پیدا کرده و اکنون پس از گذشت زمان به نیم ور تبدیل شده است. [۱][۲۱]
البته نظریه دیگر دربارهٔ نامگذاری این شهر این است که این شهر توسط یکی از امرای کیانیان به نام همای دختر بهمن ساخته شده که لقب او نیمور بوده است. [۲۲]
اما برخی هم معتقدند که نام این شهر از کلمهٔ «ور» که در زبان اوستایی و پهلوی به معنای دژ است[۲۳] گرفته شده و اشاره به دژ ساروجی ستونی شکل و کم عرض میل میلونه ( دژ واقع در روی ستون ) در این شهربوده است.
همچنین از این شهر در کتب تاریخی به نام های ممنور، نیسور، تیمور نیز یاد شده است. [۱]
[ویرایش]پیشینه
ابن فقیه همدانی در کتاب مختصرالبلدان مربوط به سال ۲۹۰ هجری، این شهر را که از مراکز مهم مذهبی فلات ایران در روزگار باستان به شمار می رفته را هم تراز با ایوان کسری، قصر شیرین و معبد کنگاور دانسته است[۱۵] و دربارهٔ نیم ور چنین می نویسد[۲۴]:
. . . گویند هیچ بنایی از گچ و آجر، . . . شکوهمندتر از ایوان کسری نیست. در مداین، هیچ بنایی سنگی، زیباتر از قصرشیرین نیست. . . و هیچ بنایی از خشت و گل، خوش منظرتر از بنای تیمور، روستایی از اصفهان نیست و در این بنا تصویرها و اخبار و پندهای شگفت انگیزی است.
حمزه اصفهانی در حدود ۱۱۰۰ سال پیش گشتاسب شاه را دلیل آبادانی نیم ور دانسته و می نویسد[۲۵]:
گشتاسب در ممنور از روستای انارآباد واقع در ولایت اصفهان اتشکده ای ساخت و آبادی هایی از روستا بر آن وقف کرد.
در کتاب تاریخ قم که تخصصی ترین کتاب جغرافیایی درباره منطقهٔ فعلی شمال استان های قم و مرکزی است و بیش از هزار سال از تاریخ نگارش آن می گذرد از نیم ور ( نیمه ور ) به عنوان منطقه ای با بیش از هزار سال قدمت نام برده شده است که در منطقه استاق انار ( نام قدیم شهرستان محلات ) قرار دارد:[۲۶][۲۷]
نیمور از حیازات انار است و آتشکدهٔ آن و آتش آن در بشتاسف ملک نصب کرده است و برافروخته و آن را چندین اوقاف است و گویند که نیمور سه برادر بنا کرده اند و آن بنای عجیب و تا الیوم قایم و مستحکم است و نقش های آن باقی اند. گویا نقاشان آن بامداد در آن آمده اند و شبانگاه بیرون رفته اند. . .
در بعضی منابع تاریخی نیز، آبادانی نیم ور را به امیران عسکریه نسبت داده اند. [۲۸][۱]
این شهر بعد از احداث سدی در روزگار ساسانیان بر روی رودخانه قمرود و کندن کانالی به طول ۱۸ کیلومتر برای تأمین آب مصرفی ساکنان از رونق بسیاری برخوردار شده بود. [۱۵]
در کتاب نزهت القلوب[۲۹] نوشته حمدالله مستوفی درباره نیم ور آمده است:[۱][۳۰]
نیم ور از اقلیم چهارم است. جمشید پیشدادی ساخت و در آنجا جهت خود قصری عالی کرده بود. افعال و آثار آن هنوز باقی است و گشتاسف در او آتشخانه ساخت و هوایش خوب و معتدل است و در محصول و ارتفاعات مانند نطنز
در کتاب بستان السیاحه[۳۱] مربوط به سال ۱۲۴۸ هـ. قمری نیز، نیم ور این طور توصیف شده است:[۱]
قریه ای است خجسته اثر در زمین فرح انگیز و قرب رود ( گهرخیز ) واقع و اطرافش واسع از توابع محلات و هوایش به جهت آیات، آبش خوش و خاکش مرغوب است. قدیم الایام شهری بوده و مرور دهورش قریه نموده، باغات فراوان دارد و مردمی همگی شیعی کذهب مکرر مشاهده شده است.
فتحعلی شاه قاجار قریه نیم ور، محلات و مناطق اطراف را به حسن علی شاه محلاتی که داماد وی بود، واگذار کرد. [۳۲] نیم ور تا زمان ناصرالدین شاه از آبادی های خالصه به شمار می رفت.
در زمان حکومت مسعود میرزا ظل السلطان در اصفهان، نیم ور همراه با ۶۰۰آبادی دیگر در حوزه اصفهان به اجاره او واگذار شد. اما پس از آغاز فروش خالصه ها در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه و در دوران مظفرالدین شاه نیم ور به مالکیت دائمی ظل السلطان در آمد. [۳۳][۳۴]
در فرهنگ جغرافیای ایران مربوط به قرن معاصر نیز درباره نیم ور آمده است[۳۵]:
نیمور، قصبه مرکزی دهستان نیمور بخش حومهٔ شهرستان محلات و در دامنه سردسیری واقع است و ۱۷۰۰ سکنه دارد، آبش از رودخانه لعل بار، محصولش غلات، پنبه، کنجد، صیفی، میوه جات، قیسی، بادام، انگور، شغل اهالی، زراعت و صنایع دستی کرباس بافی است. . .
[ویرایش]وضعیت طبیعی


بپرس