نیروی هوایی پرتغال در تاریخ یکم ژوئیهٔ ۱۹۵۲ با ادغام هواناوبری زمینی ( Aeronáutica Militar ) و هوانوردی دریایی ( Aviação Naval ) بنیان گذاشته شد. نیروی هوایی پرتغال یکی از شاخه های سه گانه نیروهای مسلح پرتغال است و تاریخ آن به سال ۱۹۱۲ که هوانوردی نظامی برای نخستین بار در پرتغال به کار گرفته شد باز می گردد.
تاریخچهٔ هوانوردی نظامی پرتغال به سال ۱۹۱۱ باز می گردد، هنگامی که یک شرکت بالون سازی به عنوان بخشی از خدمات تلگرافی نیروی زمینی بر پا شد. در خلال جنگ جهانی یکم برای برپایی یک یگان هوایی به عنوان بخشی از نیروهای درگیر در جنگ در جبههٔ غرب برنامه ریزی شد، ولی این یگان هوایی هرگز فعال نگردید. بسیاری از هوانوردان پرتغالی که قرار بود در آن یگان هوایی مشغول به کار شوند در اسکادران های فرانسوی و بریتانیایی مشغول به خدمت شدند. در نوامبر ۱۹۱۷ خلبان تک خال اسکار منترو تورس نخستین خلبان پرتغالی بود که در نیروی هوایی کشته شد. هواپیمای اسپاد اس. ۷ او پس از این که دو جنگندهٔ آلمانی را سرنگون کرد مورد اصابت قرار گرفته و سرنگون شد. در موزامبیک در عملیات علیه آفریقای خاوری آلمان نیروهای پرتغالی نخستین نیروهایی بودند که در آفریقا از هواپیمای جنگی بهره برداری کردند. [ ۱]
در سال ۱۹۱۴ خدمات هواناوبری نظامی ( Serviço Aeronáutico Militar ) و مدرسهٔ هواناوبری نظامی ( Escola Militar de Aeronáutica, EMA ) بنیان گذاشته شد، ولی در سال ۱۹۱۸ بود که این دو نهاد در قالب یک سازمان به نام خدمات هوانوردی نظامی که مستقیماً وابسته به وزارت جنگ بودند سازماندهی شدند. [ ۱] [ ۲]
در سال ۱۹۲۴ هوانوردی نیروی زمینی در کنار پیاده نظام و توپخانه یک شاخهُ کاملاً نظامی گردید. در سال ۱۹۳۷ دگرگونی های سازمانی در آن انجام شد و به آن یک فرماندهی مستقل داده شد، گرچه در زمینهُ اداری هنوز وابسته به نیروی زمینی بود.
در سال ۱۹۱۷ خدمات و مدرسهٔ هوانوردی دریایی همراه با نخستین پایگاه هوانوردی دریایی در لیسبون برپا گردید. خدمات هوانوردی دریایی پرتغال دو بار دیگر تغییر نام داده شد. یک بار در سال ۱۹۱۸ با نام خدمات هواناوبری دریایی ( Serviços da Aeronáutica Naval ) و یک بار در سال ۱۹۳۱ به نام نیروی هوایی دریایی ( Forças Aéreas da Armada ) . [ ۳]
از جمله درگیری های اولیه هوانوردی نظامی پرتغال انقلاب سال ۱۹۲۶ و جنگ داخلی اسپانیا در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ بود. پرتغال مستقیماً درگیر جنگ جهانی دوم نبود، ولی به خاطر روابط خوب با متفقین پرتغال چندین فروند هواپیمای بریتانیایی و آمریکایی از جمله هاوکر هاریکین، سوپرمارین اسپیتفایر و پی - ۴۷ ثاندربولت خریداری نمود. پرتغال در سال ۱۹۴۹ به عنوان یکی از بنیانگذاران ناتو به این سازمان پیوست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاریخچهٔ هوانوردی نظامی پرتغال به سال ۱۹۱۱ باز می گردد، هنگامی که یک شرکت بالون سازی به عنوان بخشی از خدمات تلگرافی نیروی زمینی بر پا شد. در خلال جنگ جهانی یکم برای برپایی یک یگان هوایی به عنوان بخشی از نیروهای درگیر در جنگ در جبههٔ غرب برنامه ریزی شد، ولی این یگان هوایی هرگز فعال نگردید. بسیاری از هوانوردان پرتغالی که قرار بود در آن یگان هوایی مشغول به کار شوند در اسکادران های فرانسوی و بریتانیایی مشغول به خدمت شدند. در نوامبر ۱۹۱۷ خلبان تک خال اسکار منترو تورس نخستین خلبان پرتغالی بود که در نیروی هوایی کشته شد. هواپیمای اسپاد اس. ۷ او پس از این که دو جنگندهٔ آلمانی را سرنگون کرد مورد اصابت قرار گرفته و سرنگون شد. در موزامبیک در عملیات علیه آفریقای خاوری آلمان نیروهای پرتغالی نخستین نیروهایی بودند که در آفریقا از هواپیمای جنگی بهره برداری کردند. [ ۱]
در سال ۱۹۱۴ خدمات هواناوبری نظامی ( Serviço Aeronáutico Militar ) و مدرسهٔ هواناوبری نظامی ( Escola Militar de Aeronáutica, EMA ) بنیان گذاشته شد، ولی در سال ۱۹۱۸ بود که این دو نهاد در قالب یک سازمان به نام خدمات هوانوردی نظامی که مستقیماً وابسته به وزارت جنگ بودند سازماندهی شدند. [ ۱] [ ۲]
در سال ۱۹۲۴ هوانوردی نیروی زمینی در کنار پیاده نظام و توپخانه یک شاخهُ کاملاً نظامی گردید. در سال ۱۹۳۷ دگرگونی های سازمانی در آن انجام شد و به آن یک فرماندهی مستقل داده شد، گرچه در زمینهُ اداری هنوز وابسته به نیروی زمینی بود.
در سال ۱۹۱۷ خدمات و مدرسهٔ هوانوردی دریایی همراه با نخستین پایگاه هوانوردی دریایی در لیسبون برپا گردید. خدمات هوانوردی دریایی پرتغال دو بار دیگر تغییر نام داده شد. یک بار در سال ۱۹۱۸ با نام خدمات هواناوبری دریایی ( Serviços da Aeronáutica Naval ) و یک بار در سال ۱۹۳۱ به نام نیروی هوایی دریایی ( Forças Aéreas da Armada ) . [ ۳]
از جمله درگیری های اولیه هوانوردی نظامی پرتغال انقلاب سال ۱۹۲۶ و جنگ داخلی اسپانیا در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ بود. پرتغال مستقیماً درگیر جنگ جهانی دوم نبود، ولی به خاطر روابط خوب با متفقین پرتغال چندین فروند هواپیمای بریتانیایی و آمریکایی از جمله هاوکر هاریکین، سوپرمارین اسپیتفایر و پی - ۴۷ ثاندربولت خریداری نمود. پرتغال در سال ۱۹۴۹ به عنوان یکی از بنیانگذاران ناتو به این سازمان پیوست.
wiki: نیروی هوایی پرتغال