نیروگاه هسته ای شماره یک فوکوشیما

نیروگاه هسته ای شماره یک فوکوشیما ( به ژاپنی: 福島第一原子力発電所 Fukushima Dai - ichi Genshiryoku Hatsudensho ) که با نام فوکوشیما دای ایچی نیز شناخته می شود ( دای ایچی 第一 به معنای شماره یک است ) ، یک نیروگاه هسته ای از کار افتاده با وسعت ۳٫۵ کیلومتر مربع است که در محدوده دو شهر اوکوما و فوتابا در استان فوکوشیما در کشور ژاپن قرار گرفته است.
این نیروگاه دارای ۶ راکتور آب جوشان است و رآکتور اول آن در ۲۶ مارس ۱۹۷۱ آغاز به تولید برق کرده است. این راکتورهای آب سبک[ ۱] در مجموع ۴٫۷ گیگاوات برق تولید کرده و از بزرگترین نیروگاه های هسته ای جهان محسوب می شده اند.
نیروگاه شماره یک فوکوشیما نخستین نیروگاه هسته ای بود که به طور کامل توسط شرکت نیروی برق توکیو ( TEPCO ) ساخته و اداره شد. در زمین لرزه بزرگ شرق ژاپن در ۱۱ مارس ۲۰۱۱، خسارات عظیم و غیرقابل جبرانی به این نیروگاه وارد شد.
نیروگاه هسته ای شماره دو فوکوشیما نیز در جنوب این نیروگاه قرار دارد و توسط تپکو ( شرکت نیروی برق توکیو ) گردانده می شود.
در ۱۴ و ۴۶ دقیقه بعدازظهر روز ۱۱ مارس ۲۰۱۱ زمین لرزه ای عظیم با قدرت ۹٫۰ درجه در شرق ژاپن در ساحل اقیانوس آرام به وقوع پیوست[ ۲] و سونامی های پرقدرتی که در پی آن به نیروگاه برخورد کرد سبب از کار افتادن سامانه های خنک کننده رآکتورها و شکل گیری حادثه اتمی نیروگاه فوکوشیما شد. سقف رآکتور شماره یک و رآکتور شماره سه در اثر انفجاری که از تجمع احتمالی هیدروژن رخ داده است متلاشی شده و شواهدی از ذوب شدن سوخت هسته ای در رآکتورهای شماره یک، دو و سه وجود دارد. تاکنون تلاش های شرکت نیروی برق توکیو ( TEPCO ) برای پاکسازی و برچیدن این نیروگاه با شکست مواجه شده است. آن ها از ربات ها برای دیدن رآکتورها و جستجوی سوخت های هسته ای استفاده می کنند اما ربات ها نیز به دلیل سطح بالای تشعشعات از کار می افتند.