نیتن زودربلوم

ناتان زودربلوم یا نیتن سودربلوم ( انگلیسی: Nathan Söderblom؛ ۱۵ ژانویهٔ ۱۸۶۶ – ۱۲ ژوئیه ۱۹۳۱ ) یک کشیش اهل سوئد بود که از پیشگامان علم دین پژوهی محسوب می شود. او به دلیل حمایت از نهضت وحدت کلیساها یا اکیومنیزم و اقداماتی برای صلح جهانی٫ در سال ۱۹۳۰ برنده جایزه صلح نوبل شد[ ۱] .
ناتان زودربلوم در سال ۱۸۶۶ در خانواده ای مسیحی متولد شد و پدرش که یک کشیش پروتستان بود از همان ابتدا آموزش و تدریس این کودک را تا مدت ها خود به طرز سختگیرانه ای در دست خود گرفت به گونه ای که او در پنج سالگی ناچار به یادگیری زبان لاتین بود. در نه سالگی بود که ناتان اجازه یافت به مدرسه برود و در سال ۱۸۸۳ دیپلم خود را گرفت و در رشته ی الهیات مسیحی پروتستان در دانشگاه اوپسالا ( انگلیسی: Uppsala University ) ثبت نام کرد. مهم ترین استاد او، والدمار رودین ( انگلیسی: Waldemar Rudin؛ ۱۹۲۱ - ۱۸۳۳ ) بود.
پس از فارغ التحصیلی، زودربلوم برای نوشتن پایان نامۀ خود با تحقیقی پیرامون تاریخ ادیان باستانی ایرانی شروع کرد. اما بعد از پیشنهاد کار به عنوان کشیش در یک کلینیک روانپزشکی، از ادامۀ تحقیق خود منصرف شد و بعد از یک سال نیز ارتقای مقام پیدا کرد و در پاریس مشغول کار شد. قبل از نقل مکان به پاریس ازدواج کرد. ثمرۀ این ازدواج سیزده فرزند بود که در میان آن فرزندان اشخاص سرشناسی مانند هلگه زودربلوم ( انگلیسی: Helge Söderblom؛ ۱۹۳۲ - ۱۸۹۷ ) به عنوان هنرپیشه و خبرنگار، اشتافان زودربلوم ( انگلیسی: Staffan Söderblom؛ ۱۹۸۵ - ۱۹۰۰ ) به عنوان دیپلمات، یون اولوف زودربلوم ( انگلیسی: Jon Olof Söderblom؛ ۱۹۸۱ - ۱۹۰۶ ) به عنوان سیاستمدار نیز دیده می شدند.
در سال های ۱۸۹۲ تا ۱۸۹۳ زودربلوم ابتدا معاون و بعد رییس اتحادیۀ تازه شکل گرفتۀ دانشجویی اوپسالا شد.
در پاریس زودربلوم به طور جدی به تحقیق پیرامون موضوعات اجتماعی پرداخت و به کنگرۀ اجتماعی انجیلی ( انگلیسی: Evangelical Social Congress ) پیوست.
همزمان به تحصیل در دانشگاه سوربن پاریس مشغول شد و به خصوص تحت تأثیر آموزه های دین پژوه و متکلم کاتولیک، آگوست ساباتیر ( انگلیسی: Auguste Sabatier؛ ۱۹۰۱ - ۱۸۳۹ ) قرار گرفت. در ژانویه ی ۱۹۰۱ موفق به کسب دکترای الهیات پیرامون تحقیق اولیه اش شد ( آیین های باستانی ایران، با موضوع اصلی مزداپرستی ) . در جولای همان سال از او به عنوان استاد صاحب کرسی رشتۀ تاریخ ادیان در دانشگاه اوپسالا دعوت شد. در ابتدای کار، تفکرات لیبرالی زودربلوم موجب انزوایش در دانشکده شد. با تداوم تدریس در دانشگاه و حمایت از جریان های مختلف نوپای کلیسا از جمله جنبش کلیسای جوان، به تدریج به اعتبار زودربلوم افزوده شد به گونه ای که در اکتبر سال ۱۹۱۲ با حفظ سمت کرسی استادی دانشگاه اوپسالا، کرسی استادی دین پژوهی دانشگاه لایپزیگ آلمان نیز به او تعلق گرفت.