دی نیتروژن مونوکسید یا نیتروز اکسید یا گاز خنده ( N۲O ) یکی از ترکیبات نیتروژن است که اولین بار در سال ۱۷۹۹ در دندانپزشکی استفاده شد. امروزه از آن در پزشکی برای القا و ادامهٔ بیهوشی استفاده می شود. این دارو همچنین با مقادیر مصرف کم به عنوان ضد درد در اعمال جراحی زنان و زایمان و برای عمل جراحی که در آن ها به بیهوشی کامل بیمار نیاز نیست، مصرف می شود. این گاز یک مادهٔ سایکو اکتیو از نوع منفک کننده است که در جوامع غربی به صورت گسترده به منظور ایجاد حس سرخوشی و توهم مورد مصرف قرار می گیرد به طوری که تخمین زده می شود در سال ۲۰۱۴ توسط نیم میلیون جوان بریتانیایی مصرف شده باشد. [ ۱]
نیتروز اکسید ( N۲O ) گازی بی رنگ، بی بو و غیرقابل اشتعال است. N۲O سمّی نیست اما خنده آور است. این گاز در ردهٔ اصلی گازهای گلخانه ای قرار داشته و آلوده کنندهٔ هوا می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که این گاز می تواند باعث آسیب به سلول های عصبی شود[ ۲] و پزشکان نسبت به مصرف آن در بین عموم هشدار داده اند. [ ۳]
همچنین در موتورهای موشکی نیز کاربرد دارد اکسید نیتروژن ممکن است به عنوان یک اکسید کننده در موتور موشک استفاده شود. مزایایی نسبت به سایر اکسید کننده ها دارد زیرا سمی بسیار کمتری دارد و به دلیل پایداری در دمای اتاق ذخیره سازی آسان تر و حمل در پرواز نسبتاً ایمن است. به عنوان یک مزیت ثانویه، ممکن است به راحتی تجزیه شود تا هوای تنفسی تشکیل شود. چگالی بالا و فشار ذخیره سازی کم آن ( زمانی که در دمای پایین نگهداری می شود ) آن را قادر می سازد تا با سیستم های ذخیره سازی گاز فشار بالا رقابتی بالایی داشته باشد[ ۴]
در سال ۱۹۱۴، رابرت گدارد، پیشگام موشک آمریکایی، اکسید نیتروژن و بنزین را به عنوان پیشرانه های احتمالی برای موشک های با سوخت مایع پیشنهاد کرد
اکسید نیتروژن اکسید کننده انتخابی در چندین طرح موشک هیبریدی ( با استفاده از سوخت جامد با اکسید کننده مایع یا گاز ) بوده است. ترکیب اکسید نیتروژن با سوخت پلی بوتادین با پایانه هیدروکسیل توسط SpaceShipOne و دیگران استفاده شده است. همچنین به طور قابل توجهی در موشک های آماتور و پرقدرت با پلاستیک های مختلف به عنوان سوخت استفاده می شود.
اکسید نیتروژن همچنین ممکن است در یک موشک تک پیشران استفاده شود. در حضور یک کاتالیزور گرم شده، N۲O در دمای تقریباً ۱۰۷۰ درجه فارنهایت ( ۵۷۷ درجه سانتیگراد ) به طور گرمازا به نیتروژن و اکسیژن تجزیه می شود
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیتروز اکسید ( N۲O ) گازی بی رنگ، بی بو و غیرقابل اشتعال است. N۲O سمّی نیست اما خنده آور است. این گاز در ردهٔ اصلی گازهای گلخانه ای قرار داشته و آلوده کنندهٔ هوا می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که این گاز می تواند باعث آسیب به سلول های عصبی شود[ ۲] و پزشکان نسبت به مصرف آن در بین عموم هشدار داده اند. [ ۳]
همچنین در موتورهای موشکی نیز کاربرد دارد اکسید نیتروژن ممکن است به عنوان یک اکسید کننده در موتور موشک استفاده شود. مزایایی نسبت به سایر اکسید کننده ها دارد زیرا سمی بسیار کمتری دارد و به دلیل پایداری در دمای اتاق ذخیره سازی آسان تر و حمل در پرواز نسبتاً ایمن است. به عنوان یک مزیت ثانویه، ممکن است به راحتی تجزیه شود تا هوای تنفسی تشکیل شود. چگالی بالا و فشار ذخیره سازی کم آن ( زمانی که در دمای پایین نگهداری می شود ) آن را قادر می سازد تا با سیستم های ذخیره سازی گاز فشار بالا رقابتی بالایی داشته باشد[ ۴]
در سال ۱۹۱۴، رابرت گدارد، پیشگام موشک آمریکایی، اکسید نیتروژن و بنزین را به عنوان پیشرانه های احتمالی برای موشک های با سوخت مایع پیشنهاد کرد
اکسید نیتروژن اکسید کننده انتخابی در چندین طرح موشک هیبریدی ( با استفاده از سوخت جامد با اکسید کننده مایع یا گاز ) بوده است. ترکیب اکسید نیتروژن با سوخت پلی بوتادین با پایانه هیدروکسیل توسط SpaceShipOne و دیگران استفاده شده است. همچنین به طور قابل توجهی در موشک های آماتور و پرقدرت با پلاستیک های مختلف به عنوان سوخت استفاده می شود.
اکسید نیتروژن همچنین ممکن است در یک موشک تک پیشران استفاده شود. در حضور یک کاتالیزور گرم شده، N۲O در دمای تقریباً ۱۰۷۰ درجه فارنهایت ( ۵۷۷ درجه سانتیگراد ) به طور گرمازا به نیتروژن و اکسیژن تجزیه می شود
wiki: نیتروز اکسید