نیایشگاه دِلفی ( delphi ) ( به یونانی: Δαφνί ) در ۲۳ کیلومتری شمال غرب مرکز شهر آتن قرار دارد. در نزدیکی این نیایشگاه یک جنگل با همین نام قرار دارد که ۵ تا ۲۰ کیلومتر مربع وسعت دارد. این نیایشگاه در قرن ۶ تأسیس شد. کلیسای اصلی یک بنای تاریخی زیبا از هنر بیزانس است که در قرن ۱۱ ساخته شده است. نیایشگاه دلفی در سال ۱۹۹۰ در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید و در سال ۱۹۹۹ به دلیل زلزله به شدت به آن آسیب وارد شد.
هر معبد یونانی بنای مقدسی بود که به یک ایزد خاص اختصاص داشت و نیایشگران بر این باور بودند که او مرتب به آن بنا سر می زند. حتی کوچک ترین شهرها چندین معبد داشتند و هر ایزدی معابدی داشت که در سرتاسر یونان پراکنده بودند. سرانجام عبادتگاه های دینی خاصی در یونان پدیدار شدند که همه پولیس های گوناگون آن ها را دارایی مشترکشان به حساب می آوردند. مهم ترین و مشهورترین آن ها در دلفی بود. معبد دلفی به ایزد بلندمرتبه خورشید، آپولون تعلق داشت. مردم از سرتاسر یونان برای نظرخواهی از پوتیا، کاهنهٔ غیبگوی عبادتگاه، به آنجا سفر می کردند. اکثر مردم عقیده داشتند آپولون و دیگر ایزدان به واسطه او مستقیماً با انسان ها سخن می گویند. هیچ کس نمی دانست که پوتیاها چگونه برگزیده می شوند، اما آن ها همواره زنان دهقانی بودند که هیچ قابلیت خاصی نداشتند. کسانی که مشورت می خواستند هزینه زندگی پوتیاها را می پرداختند. چند نیایشگاه دیگر یونانی نیز پوتیا داشتند، اما هیچ کدام به اندازهٔ پوتیاهای دلفی مقدس شمرده نمی شدند. [ ۱]
سرانجام، همین که احیای تجارت آغاز شد و پولیس ها ثروتمند شدند، نیایشگاه دلفی به انبار بزرگی از مال و منال تبدیل شد. بسیاری از نیایشگران، افزون بر پرداخت ورودیه، هدایای فاخر، از جمله فلزات گرانبهایی چون طلا برای آپولون می آوردند. همچنین، از آنجا که عبادتگاه محل مقدسی بود که کسی جرأت سرقت از آن نداشت، مردم اغلب اشیای قیمتی خود را به امانت در آنجا می گذاشتند. [ ۲]
طبق نوشته های تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، لوکیوس تارکوئینیوس متکبر، واپسین پادشاه روم، خوابی ناخوشایند دید که از آن بسیار مضطرب شد و تصمیم گرفت کسانی را به سوی غیب گوی دلفی بفرستد تا از وی تعبیر آن خواب را بخواهند. چون جرئت نکرد پاسخ های احتمالی آن غیب گو را به کس دیگری بسپارد، دو پسرش، تیتوس و آرونس، را روانه ی دلفی یونان کرد و خواهرزاده ی خویش، لوکیوس یونیوس بروتوس، را نیز به عنوان همسفر ضمیمه ی ایشان کرد. پس چون این سه تن به معبد دلفی رسیدند و تعبیر خواب شاه را از آن پیشگو خواستند، تیتوس و آرونس از پیشگو پرسیدند که کدامشان پادشاه روم خواهد شد. پیشگو پاسخ داد که هرکس که زودتر مادرش را بوسه زند، پادشاه روم می شود. در حالی که تیتوس و آرونس قرعه می زدند که کدام یک پس از رسیدن به روم مادرش را ببوسد، بروتوس با خود پنداشت که منظور آن پیشگو از لفظ «مادر» زمین بوده است. پس تظاهر به لغزیدن کرد و در حینی که به زمین می افتاد، زمین را بوسید. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهر معبد یونانی بنای مقدسی بود که به یک ایزد خاص اختصاص داشت و نیایشگران بر این باور بودند که او مرتب به آن بنا سر می زند. حتی کوچک ترین شهرها چندین معبد داشتند و هر ایزدی معابدی داشت که در سرتاسر یونان پراکنده بودند. سرانجام عبادتگاه های دینی خاصی در یونان پدیدار شدند که همه پولیس های گوناگون آن ها را دارایی مشترکشان به حساب می آوردند. مهم ترین و مشهورترین آن ها در دلفی بود. معبد دلفی به ایزد بلندمرتبه خورشید، آپولون تعلق داشت. مردم از سرتاسر یونان برای نظرخواهی از پوتیا، کاهنهٔ غیبگوی عبادتگاه، به آنجا سفر می کردند. اکثر مردم عقیده داشتند آپولون و دیگر ایزدان به واسطه او مستقیماً با انسان ها سخن می گویند. هیچ کس نمی دانست که پوتیاها چگونه برگزیده می شوند، اما آن ها همواره زنان دهقانی بودند که هیچ قابلیت خاصی نداشتند. کسانی که مشورت می خواستند هزینه زندگی پوتیاها را می پرداختند. چند نیایشگاه دیگر یونانی نیز پوتیا داشتند، اما هیچ کدام به اندازهٔ پوتیاهای دلفی مقدس شمرده نمی شدند. [ ۱]
سرانجام، همین که احیای تجارت آغاز شد و پولیس ها ثروتمند شدند، نیایشگاه دلفی به انبار بزرگی از مال و منال تبدیل شد. بسیاری از نیایشگران، افزون بر پرداخت ورودیه، هدایای فاخر، از جمله فلزات گرانبهایی چون طلا برای آپولون می آوردند. همچنین، از آنجا که عبادتگاه محل مقدسی بود که کسی جرأت سرقت از آن نداشت، مردم اغلب اشیای قیمتی خود را به امانت در آنجا می گذاشتند. [ ۲]
طبق نوشته های تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، لوکیوس تارکوئینیوس متکبر، واپسین پادشاه روم، خوابی ناخوشایند دید که از آن بسیار مضطرب شد و تصمیم گرفت کسانی را به سوی غیب گوی دلفی بفرستد تا از وی تعبیر آن خواب را بخواهند. چون جرئت نکرد پاسخ های احتمالی آن غیب گو را به کس دیگری بسپارد، دو پسرش، تیتوس و آرونس، را روانه ی دلفی یونان کرد و خواهرزاده ی خویش، لوکیوس یونیوس بروتوس، را نیز به عنوان همسفر ضمیمه ی ایشان کرد. پس چون این سه تن به معبد دلفی رسیدند و تعبیر خواب شاه را از آن پیشگو خواستند، تیتوس و آرونس از پیشگو پرسیدند که کدامشان پادشاه روم خواهد شد. پیشگو پاسخ داد که هرکس که زودتر مادرش را بوسه زند، پادشاه روم می شود. در حالی که تیتوس و آرونس قرعه می زدند که کدام یک پس از رسیدن به روم مادرش را ببوسد، بروتوس با خود پنداشت که منظور آن پیشگو از لفظ «مادر» زمین بوده است. پس تظاهر به لغزیدن کرد و در حینی که به زمین می افتاد، زمین را بوسید. [ ۳]
wiki: نیایشگاه دلفی