آرونس تارکوئینیوس (پسر تارکوئینیوس متکبر). آرونس تارکوئینیوس ( به لاتین: Arruns Tarquinius ) یکی از سه پسر لوکیوس تارکوئینیوس متکبر ــ هفتمین و آخرین پادشاه روم ــ و همسرش تولیای جوان تر بود. منابع تاریخی در باب اینکه آرونس فرزند دوم یا سوم بوده اتفاق نظر ندارند. از تکه های بازماندهٔ نخستین مؤرخ رومی، فابیوس پیکتور، می توان دید که او سومین فرزند بوده، [ ۱] لیکن تیتوس لیویوس و دیونوسیوس هالیکارناسی او را دومین فرزند تارکوئینیوس متکبر می دانند. [ ۲]
برطبق روایات تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، وقتی لوکیوس تارکوئینیوس متکبر پادشاه روم بود، دو پسرش آرونس و تیتوس را با خواهرزاده اش، لوکیوس یونیوس بروتوس، به جزیرهٔ دلوس نزد پیشگوی معبد دلفی فرستاد تا در باب فال شومی که خودش دیده بود از پیشگو سؤال کنند. پس چون این سه تن به دلوس رسیدند و مأموریت محولهٔ شاه را به جای آوردند، تیتوس و آرونس هوس کردند از پیتیا بپرسند که پادشاهی بر روم نصیب کدام یک از آن دو می شود. پیتیا پاسخ داد که «هر یک از شما که زودتر مادرش را ببوسد شاه روم می شود. » پس دو شاهزاده قرعه زدند که کدامشان در بازگشت به ایتالیا زودتر مادرش را ببوسد. اما بروتوس با خود اندیشید که مراد آن پیشگو از مادر همانا زمین بوده است، چه رومیان زمین را مادر بشر می دانستند. پس در بازگشت به روم، وقتی بر ایتالیا پا گذاشتند، بروتوس تظاهر به لغزیدن کرده خود را بر زمین انداخته آن را بوسید. او در ۵۰۹ قبل از میلاد خاندان شاه را اخراج و جمهوری روم را تأسیس کرد. [ ۳]
در سال ۵۰۹ ق. م، پس از تجاوز سکستوس تارکوئینیوس به لوکرتیا، بروتوس با سه تن دیگر[ یادداشت ۱] انقلابی را رهبری کرد که به خلع قدرت خاندان تارکوئینیان و تأسیس جمهوری انجامید و خود نخستین کنسول این جمهوری شد. لوکیوس تارکوئینیوس با دو فرزندش، تیتوس و آرونس، به کائره، از دولت شهرهای اتروسکان، پناهنده شد. [ یادداشت ۲] خاندان تارکوئینیان در نخستین تلاششان برای بازپس گیری قدرت توطئه ای در روم ترتیب دادند که شکست خورد. در دومین تلاش، ایشان به دولت شهرهای ویئی و تارکوئینیئی متوسل شدند. این دو دولت شهر سپاهی در اختیارشان قرار دادند تا با رومیان بجنگند و تاج وتختشان را پس بگیرند. در این سپاه، آرونس و پدرش لوکیوس فرماندهی سپاه را برعهده داشتند و در سپاه جمهوری روم نیز بروتوس و پوبلیوس والریوس پوبلیکولا فرمانده بودند؛ این نبرد به نبرد جنگل آرسیا شهرت یافت ( سال ۵۰۹ ق. م ) . پس چون آرونس پسرعمه اش بروتوس را دید، اسبش را مهمیز زد و به سویش تاخت. در جنگ تن به تنی که میان آن دو روی داد، هر دو نیزه خورده از اسبان بر زمین افتاده مردند. این نبرد با پیروزی رومیان به پایان رسید و تارکوئینیان نتوانستند تاج وتخت روم را بازپس بگیرند؛ پس اینبار به یکی دیگر از دولت شهرهای اتروسکان به نام کلوسیوم، [ یادداشت ۳] که پادشاهش لارس پورسنا بود، پناهنده شدند. [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرطبق روایات تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، وقتی لوکیوس تارکوئینیوس متکبر پادشاه روم بود، دو پسرش آرونس و تیتوس را با خواهرزاده اش، لوکیوس یونیوس بروتوس، به جزیرهٔ دلوس نزد پیشگوی معبد دلفی فرستاد تا در باب فال شومی که خودش دیده بود از پیشگو سؤال کنند. پس چون این سه تن به دلوس رسیدند و مأموریت محولهٔ شاه را به جای آوردند، تیتوس و آرونس هوس کردند از پیتیا بپرسند که پادشاهی بر روم نصیب کدام یک از آن دو می شود. پیتیا پاسخ داد که «هر یک از شما که زودتر مادرش را ببوسد شاه روم می شود. » پس دو شاهزاده قرعه زدند که کدامشان در بازگشت به ایتالیا زودتر مادرش را ببوسد. اما بروتوس با خود اندیشید که مراد آن پیشگو از مادر همانا زمین بوده است، چه رومیان زمین را مادر بشر می دانستند. پس در بازگشت به روم، وقتی بر ایتالیا پا گذاشتند، بروتوس تظاهر به لغزیدن کرده خود را بر زمین انداخته آن را بوسید. او در ۵۰۹ قبل از میلاد خاندان شاه را اخراج و جمهوری روم را تأسیس کرد. [ ۳]
در سال ۵۰۹ ق. م، پس از تجاوز سکستوس تارکوئینیوس به لوکرتیا، بروتوس با سه تن دیگر[ یادداشت ۱] انقلابی را رهبری کرد که به خلع قدرت خاندان تارکوئینیان و تأسیس جمهوری انجامید و خود نخستین کنسول این جمهوری شد. لوکیوس تارکوئینیوس با دو فرزندش، تیتوس و آرونس، به کائره، از دولت شهرهای اتروسکان، پناهنده شد. [ یادداشت ۲] خاندان تارکوئینیان در نخستین تلاششان برای بازپس گیری قدرت توطئه ای در روم ترتیب دادند که شکست خورد. در دومین تلاش، ایشان به دولت شهرهای ویئی و تارکوئینیئی متوسل شدند. این دو دولت شهر سپاهی در اختیارشان قرار دادند تا با رومیان بجنگند و تاج وتختشان را پس بگیرند. در این سپاه، آرونس و پدرش لوکیوس فرماندهی سپاه را برعهده داشتند و در سپاه جمهوری روم نیز بروتوس و پوبلیوس والریوس پوبلیکولا فرمانده بودند؛ این نبرد به نبرد جنگل آرسیا شهرت یافت ( سال ۵۰۹ ق. م ) . پس چون آرونس پسرعمه اش بروتوس را دید، اسبش را مهمیز زد و به سویش تاخت. در جنگ تن به تنی که میان آن دو روی داد، هر دو نیزه خورده از اسبان بر زمین افتاده مردند. این نبرد با پیروزی رومیان به پایان رسید و تارکوئینیان نتوانستند تاج وتخت روم را بازپس بگیرند؛ پس اینبار به یکی دیگر از دولت شهرهای اتروسکان به نام کلوسیوم، [ یادداشت ۳] که پادشاهش لارس پورسنا بود، پناهنده شدند. [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
