نپتون

نپتون ( به انگلیسی: Neptune ) هشتمین سیارهٔ منظومه شمسی ( و با در نظر نگرفتن پلوتو که یک سیاره کوتوله است ) دورترین سیاره شناخته شده می باشد. پس از مشتری، زحل و اورانوس، نپتون بزرگ ترین سیاره از لحاظ اندازه می باشد. نپتون به همراه سیاره کوتوله پلوتو تنها سیاره هایی هستند که از زمین با چشم غیرمسلح رویت نمی شوند چون فاصله خورشید تا نپتون حدود سی برابر فاصله زمین تا خورشید است. در میان غول های گازی، چگالی نپتون از همه بیشتر است و به همین دلیل کوچک ترین اندازه را میان سیاره های هم ردیف خود دارد. جرم نپتون به تنهایی ۱۷ برابر جرم زمین است و قطر آن با اندازه ۴۹٬۵۲۸ کیلومتر چهار برابر قطر زمین می باشد. هر سال در نپتون معادل ۱۶۵ سال زمینی است ولی یک دور گردش وضعی این سیاره در مدت ۱۶ ساعت و ۷ دقیقه انجام می گیرد. نام نپتون از نام خدای رومی دریاها گرفته شده و دلیل این نامگذاری رنگ آبی پررنگی است که باعث زیبایی منحصربفرد این سیاره سرد می شود.
اتمسفر خارجی نپتون به دلیل فاصله بسیار زیاد از خورشید سردترین مکان در منظومه شمسی با ۵۵ کلوین ( −۲۱۸ درجه سلسیوس؛ −۳۶۱ درجه فارنهایت ) است. دمای مرکز این سیاره ۵٬۴۰۰ کلوین ( ۵٬۱۰۰ درجه سلسیوس؛ ۹٬۳۰۰ درجه فارنهایت ) می باشد. [ ۱۵] اتمسفر نپتون همچنین با سرعت باد ۲٬۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ( ۵۸۰ متر بر ثانیه؛ ۱٬۳۰۰ مایل بر ساعت ) رکورددار سرعت باد در میان سیارات منظومه خورشیدی است. [ ۱۶]
معمولاً همه انسان های روی زمین این سیاره را به رنگ آبی می شناسند. این رنگ را گاز متان حاضر در جو نپتون که رنگ سرخ را جذب می کند و آبی حاصل از طیف نوری خورشید که بازتابیده می شود پدید می آید.
نپتون از نظر ساختاری بسیار شبیه به سایر سیارات گازی به خصوص اورانوس است. تفاوتی که در ساختار سیاره هایی مانند اورانوس و نپتون دیده می شود، به سبب عدم حضور هیدروژن فلزی مایع است که در عوض آن یک ساختار متراکم آب مانندی در اطراف هسته وجود دارد. لایه بیرونی تر نپتون متشکل از هیدروژن ملکولی مایع و هلیوم مایع است.
اتمسفر و جو نپتون آبی رنگ است و درصد بازتابش بالائی دارد که حاکی از وجود یک جو غلیظ است. برابر با نتیجه بررسی ها حضور مقداری متان نیز در این سیاره تأیید شده است. در کل، ترکیبات جو این سیاره به مانند سایر سیارات غول پیکر گازی شامل ۸۰ تا ۸۵ درصد هیدروژن و ۱۵ تا ۱۹ درصد هلیوم است.

نپتون (فیلم). نپتون فیلم ایرانی به کارگردانی محمدابراهیم غفاریان، نویسندگی مرجان ساداتی و تهیه کنندگی سیاوش امین پور بامدیریت تولید حسین رامه ، محصول سال ۱۴۰۲ است. این فیلم در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر در دو بخش سودای سیمرغ و نگاه نو حضور داشت. [ ۱] [ ۲]
• بهدخت ولیان
• آرمین رحیمیان
• مسعود کرامتی
• بهناز جعفری
• امین میری
• آیدا ماهیانی
• رها خدایاری
• ندا عقیقی
• بهداد بلیغ
• شهلا اکبری
• امیررضا جوکار
• ماهک حقیقی
• آرتین تیموری
• محمد نریمانی
• سحر آقاسی
• مهرداد خانی
• محمد حسینی
• مهدی حیدری
• کیوان شابازاده

نپتون (اخترشناسی). نِپْتون (اخترشناسی)(Neptune)
در اخترشناسی، با درنظرگرفتن فاصلۀ میانگین، هشتمین سیاره از جانب خورشید. سیاره ای است گازی، شامل هیدروژن، هلیوم و متان، با جرم۱۷.۲ برابر جرم زمین، و دارای شدید ترین بادها در منظومۀ خورشیدی. فاصلۀ متوسط آن از خورشید۴.۴ میلیارد کیلومتر، قطر استوایی اش ۴۸,۶۰۰ کیلومتر، دورۀ چرخشش شانزده ساعت و هفت دقیقه، و هر سال آن برابر۱۶۴.۸ سال زمینی است. متان موجود در جوّ آن نور سرخ را جذب می کند و سیاره را به رنگ آبی درمی آورد. جوّ این سیاره عمدتاً متشکل است از هیدروژن (۸۵ درصد)، هلیوم (سیزده درصد)، و متان (۲ درصد ـ۱ درصد) سطح سیاره نیز متشکل از هیدروژن، هلیوم و متان است و تصور می شود درون آن هستۀ مرکزی سنگی ای است که با لایه ای از یخ پوشیده شده است.
قمرها. از بین هشت قمر نپتون، دو قمر آن، تریتون و نِرِئید، از زمین دیده می شوند. شش قمر دیگر را کاوشگر ویجر ۲ کشف کرد (۱۹۸۹) که از آن میان پروتئوس، با قطر ۴۱۵ کیلومتر، و بعد از آن نِرِئید، با قطر ۳۰۰ کیلومتر، بزرگ ترند.
حلقه ها. چهار حلقه کم فروغ آن، به ترتیب از جانب نپتون، عبارت اند از گاله، لووریه، آراگو، و آدامز. گاله گسترده ترین آن هاست و ۱,۷۰۰ کیلومتر پهنا دارد. لوریه و آراگو با نواری از ذرات پخش شدۀ موسوم به پلاتو از یکدیگر جدا شده اند. محل نپتون را اخترشناسان آلمانی، یوهان گاله و هاینریش دِ آرست (۱۸۲۲ـ۱۸۷۵)، درپی محاسبه های اخترشناس انگلیسی، جان کوچ آدامز، و پیش بینی ریاضی دان فرانسوی، اوربن لِوریه، با توجه به آشفتگی های حرکت اورانوس، کشف کردند (۱۸۴۶). ویجر ۲، که در اوت ۱۹۸۹ از کنار نپتون گذشت، نقش ابرهای گوناگونی، به ویژه ابری تندری و بیضوی به اندازۀ زمین، را نشان داد که به لکۀ تیرۀ بزرگ معروف است و به لکۀ سرخ بزرگ در مشتری شباهت دارد، با این همه، در ۱۹۹۴، تلسکوپ فضایی هابل نشان داد که این لکۀ تیرۀ بزرگ ناپدید شده است. لکۀ تیرۀ کوچک تری، معروف به DS۲، نیز ناپدید شده است.

نپتون (اسطوره). نِپْتون (اسطوره)(Neptune)
نِپْتون
در اساطیر روم، خدای آب ها. پس از همانندی با پوسیدون، خدای دریاها در اساطیر یونان، به خدای دریا تبدیل شد.