نوش اذر

نوش آذر. در شاهنامۀ فردوسی دو تن بدین نام خوانده شده اند؛ ۱. یکی از چهار فرزند اسفندیار که در مأموریت جاماسپ برای رهانیدن اسفندیار، نگهبان دژ بود و خبرِ آمدن جاماسپ را به اسفندیار داد. نوش آذر به هنگام آزادی اسفندیار با او بود و او را، هنگام داخل شدن به رویین دژ همراهی کرد. در نبردی که روی داد، او طَرخان تورانی را با شمشیر به دو نیم کرد. در نبرد رستم و اسفندیار همراه پدر بود و چون اَلوای را از چاه درآورد، زَوارِه به کین خواهی بر او تاخت و او را کشت. به دستور اسفندیار نوش آذر و برادرش، را در تابوت های زرّین به پیشگاه گُشتاسپ بردند؛ ۲. پسر گشتاسپ و برادر اسفندیار، از دلاوران ایرانی که در نبرد اسفندیار با ارجاسب تورانی شرکت داشت. نام او در اباتگارزریران «فرشورَت» ضبط شده است.