نوزایی سلتی

دانشنامه عمومی

احیای سلتی ( به انگلیسی: Celtic Revival ) ( همچنین به عنوان گرگ و میش ( شفق ) سلتی[ ۱] نامیده می شود ) جنبش ها و روندهای متنوعی در قرن های ۱۹ و ۲۰ میلادی بود که شاهد علاقه ای دوباره به جنبه های فرهنگ سلتی بود. هنرمندان و نویسندگان از سنت های ادبیات گالی، ادبیات زبان - ولزی و به اصطلاح «هنر سلتی» استفاده کردند — چیزی که مورخان آن را هنر جزیره ای ( سبک قرون وسطای آغازین ایرلند و بریتانیا ) می نامند. اگرچه احیای آن پیچیده و چندوجهی بود، و در بسیاری از زمینه ها و در کشورهای مختلف در شمال غربی اروپا رخ داد، بهترین تجسم شناخته شدۀ آن احتمالاً احیای ادبی ایرلندی است. نویسندگان ایرلندی از جمله: ویلیام باتلر ییتس، لیدی گرگوری، «اِی ای»راسل، ادوارد مارتین، آلیس میلیگان[ ۲] و ادوارد پلانکت ( لُرد دانسنی ) قدردانی جدیدی از ادبیات ایرلندی و شعر ایرلندی سنتی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی برانگیختند. [ ۳]
از جنبه هایی، احیاء یک واکنش به مدرنیزاسیون بود. این امر به ویژه در ایرلند صادق است، جایی که رابطۀ میان دورۀ باستان و مدرنیته متخاصمانه بود، جایی که تاریخ دچار گسست شد، و به گفتۀ تری ایگلتون، «به طور کلی از سنت به مدرنیته جهش نکرده بود». [ ۴] گاهی اوقات این دیدگاه عاشقانه از گذشته منجر به نمایش های نادرست تاریخی می شود، مانند ترویج کلیشه های وحشی نجیب مردم ایرلند و ارتفاعات اسکاتلند، و همچنین دیدگاهی نژادپرستانه که از ایرلندی ها، چه مثبت یا منفی، به عنوان نژادی جداگانه یاد می کرد. [ ۵]
یک نتیجۀ گسترده و هنوز قابل مشاهده از احیاء، معرفی مجدد صلیب مرتفع به عنوان صلیب سلتی بود، که اکنون بخشی آشنا از هنر یادبود و خاک سپاری را در بیشتر دنیای غرب تشکیل می دهد. [ ۶]
عکس نوزایی سلتیعکس نوزایی سلتیعکس نوزایی سلتی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس