نوروژنتیک

ژنتیک اعصاب یا نوروژنتیک نقش ژنتیک را در تکامل و عملکرد دستگاه عصبی بررسی میکند. ژنتیک اعصاب مشخصات عصبی را به عنوان فنوتیپ ( یعنی ظواهر قابل اندازه گیری یا غیرقابل اندازه گیری، از ترکیب ژنتیکی یک فرد ) در نظر می گیرد و عمدتاً براساس این مشاهده است که دستگاه های عصبی افراد، حتی از کسانی که متعلق به یک گونه هستند، ممکن است یکسان نباشد. همان طور که از نام آن پیداست، ژنتیک اعصاب هر دو جنبه علوم اعصاب و ژنتیک را مطالعه می کند، تمرکز آن به ویژه بر روی چگونگی تأثیر کد ژنتیکی موجود زنده بر صفات بیان شده آن است. جهش ها در این توالی ژنتیکی می توانند تأثیرات گسترده ای بر کیفیت زندگی افراد داشته باشند. بیماری های مغز و اعصاب، رفتار و شخصیت همه در زمینهٔ ژنتیک اعصاب مورد بررسی قرار می گیرند. رشته علوم اعصاب در اواسط تا اواخر دههٔ ۱۹۰۰ با پیشرفت هایی که به دنبال پیشرفت های موجود در فناوری در دسترس ایجاد شد، پدیدار شد. در حال حاضر، ژنتیک اعصاب مرکز بسیاری از تحقیقات است که از تکنیک های پیشرفته استفاده می کنند.
رشته ژنتیک اعصاب از پیشرفت های ایجاد شده در زمینه های زیست شناسی مولکولی، ژنتیک و درک ارتباط بین ژن ها، رفتار، مغز و اختلالات و بیماری های عصبی پدید آمده است. این رشته در دهه ۱۹۶۰ از طریق تحقیقات سیمور بنزر، که برخی او را پدر ژنتیک اعصاب می دانند، گسترش یافت. [ ۱]
کار پیشگامانه او با مگس سرکه به روشن شدن ارتباط بین ساعت شبانه روزی بدن و ژن کمک کرد، که منجر به تحقیقات بیشتر در مورد سایر ویژگی های رفتاری شد. وی همچنین در تلاش برای کشف راه هایی برای سرکوب بیماری های عصبی در انسان، تحقیق روی تخریب عصبی در مگس های میوه را آغاز کرد. بسیاری از تکنیک هایی که وی به کار برد و نتیجه گیری هایی که انجام داد، زمینه را برای پیشرفت مهیا کرد. [ ۲]
تجزیه و تحلیل اولیه بر تفسیر آماری از طریق فرایندهایی مانند LOD ( لگاریتم شانس ) طبقه بندی نژاد و سایر روش های مشاهده ای دیگر مانند جفت خواهر/برادرهای تحت تأثیر متکی بود، که به پیکربندی فنوتیپ و IBD ( هویت بنا بر نژاد ) نگاه میکند. بسیاری از اختلالات در اوایل مطالعه آنها از جمله آلزایمر، هانتینگتون و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک ( ALS ) هنوز هم در مرکز توجه بسیاری از تحقیقات امروز هستند. [ ۳] در اواخر دهه ۱۹۸۰ پیشرفت های جدیدی در زمینه ژنتیک مانند فناوری دی ان ای نوترکیب و ژنتیک معکوس امکان استفاده گسترده از چندشکلی دی ان ای را برای آزمایش ارتباط بین دی ان ای و نقص ژن فراهم کرد. این فرایند گاهی اوقات به عنوان تجزیه و تحلیل پیوند شناخته می شود. [ ۴] [ ۵] در دهه ۱۹۹۰ با پیشرفت تکنولوژی، تجزیه و تحلیل ژنتیکی امکان پذیرتر و در دسترس تر شده است. در این دهه در شناسایی نقشه ای خاص از ژن ها در رابطه با اختلالات عصبی افزایش قابل ملاحظه ای مشاهده شد. پیشرفت هایی در موارد زیر ایجاد شد: سندرم ایکس شکننده، آلزایمر، پارکینسون، صرع و ALS. [ ۶]