نورهان

شاعران و ادیبان به رسم ادب، هنگامی که از راه ( سفر ) یا به پیشگاه بزرگان و پادشاهان می رسیدند؛ شعر می خواندند و پادشاهان و بزرگان به این چَکامه سَُرایان دست مایه ( پولی ) می دادند که با این کارشان به آنان ارج بِنَهَند، به این پولی که می دادند، "نورَهان" می گفتند!
( ( سَُراییدن: از واژه اوستایی: سَراو و پهلوی: سُروتَن
پس دو تاش درسته، زیاد سخت نگیرید؛چون،
از سِتاک اوستایی: سَراییدن و پهلوی: سُرودن است!
مانند: ترانه سَُرا، غزل سَُرا، تصنیف سَُرا، قصیده سَُرا و. . . ) )
نو: اوستایی: ناوا ( نَوَه ) - پهلوی: نوگ
جدید، تازه، بِکر، بدیع، طرفه - کمیاب، نادر، دست نیافتنی! -
تَر و تازه، با طراوت، شاداب، خوش و خرّم، سر سبز، دلپذیر، با صفا، نَزِه - بُرنا، باوه، شاب، رسیده، نُونَوار
رَه یا راه: اوستایی: رَیثیَه - پهلوی: راسَه
سانسکریت: رَتهیا
ان: در واژه "نورَهان"، پسوند حالت و تاکیدی
مانند: گریان، نالان، شتابان، لرزان، غُرّان، پَرّان، بُرّان، تابان، نگران ( از سِتاک نگریستن ) ، فروزان ( از سِتاک افروختن ) ، شایان ( از سِتاک شایستن ) ، خَرامان ( از سِتاک خَرامیدن ) ، چَمان ( از سِتاک چَمیدن )
( ( روان اگه به معنی روح و جان باشه واژه ای ساده است ولی
اگه به معنی جاری باشه "ان" حالت هست از سِتاک رفتن، پس مشتق است ) )
معنی: مُژدگانی، مُشتُلُق، بشارت، شادیانه -
ارمغان، پیشکش، هدیه، سوغاتی، رَهاوَرد، نوژین! -
پاداش، مُزد، دسترنج، عطیه، بخشش، دَهِش، نیکویی ( نِکویی ) ، شادمانه ( شادیانه ) ، سپاسه! -
داشته، بدست آورده، دستاورد، ما حَصَل، محصول، برآورد، برآیند -
دستیابی، پیشرفت، بهبود، توسعه، کامیابی، کامروایی، کامرانی، کامجویی، پیروزی، خوشبختی، نیکبختی، سعادتمندی، بِهروزی
( ( این واژه را با واژه >>> نورهان همسان ندانید:
نام پسرانه - واژه ترکی
نور: روشنایی، نورانی، درخشش و. . .
هان: خان - فرنام ( لقب ) پادشاهان و شاهزادگان ( سَلاطین ) ترک و چین ( اویغوری )
معنی: نور پادشاهی، فَرّ ایزدی، برگزیده، گیرا، مهره مار، فرهمند، جذاب، دلنشین، کاریزما دار! ) )

نامید و منشأ کلمه هان از ترکی باستان از عثمانی گرفته شده است که در عوض آن را به عنوان خان تلفظ می کردند. از هان حواس پرتی است و نورهان نامی است که به معنای ملکه درخشان یا چراغ سلطنتی است. از طرف دیگر ، برخی گفتند که این نام دارای منشا هندی بوده و به معنی نور خورشید است.