نوایی

/navAyi/

معنی انگلیسی:
audio

لغت نامه دهخدا

نوایی. [ ن َ ] ( ص نسبی ) منسوب به قریه نوا. ( ناظم الاطباء ). اهل نوا. رجوع به نوا شود. || نواگر. ( آنندراج ). مغنی. ( یادداشت مؤلف ). || به رهن و وثیقه و گروگان برداشته شده از آدمی. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به نوا شود :
فرخار بزرگ نیک جایی است
گر معدن آن بت نوایی است.
رودکی ( از یادداشت مؤلف ).
|| ( اِ ) آواز. سرود. نغمه. ترانه ( ؟ ). ( ناظم الاطباء ). || ( حامص ) توانگری. دولت. فراوانی. ( ناظم الاطباء ). بدین معنی بانوایی درست است مقابل بی نوایی. || ( ص نسبی ) اهل نائی. کسی که دارای آواز باریک بود. مطرب خوش سرود ( ؟ ). ( ناظم الاطباء ). رجوع به معنی دوم شود.

نوایی. [ ن َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان اواوغلی از بخش حومه شهرستان خوی ، در 9 هزارگزی شمال شرقی خوی بر سر راه خوی به جلفا، در جلگه معتدل هوائی ، در کنار رود قطور واقع است و 265 تن سکنه دارد. آبش از رودخانه قطور، محصولش غلات و پنبه و کرچک و زردآلو، شغل اهالی زراعت و جوراب بافی است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).

نوایی. [ ن َ ] ( اِخ ) دهی است از بخش ایذه شهرستان اهواز، در 14 هزارگزی جنوب ایذه در جلگه گرمسیری واقع است و 106 تن سکنه دارد. آبش از چشمه و قنات ، محصولش غلات ، شغل مردمش زراعت و گله داری است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

نوایی. [ن َ ] ( اِخ ) امیر علیشیربن الوس ، ملقب به نظام الدین و متخلص به نوائی و فانی یا فنائی . از احفاد جغتای پسر چنگیز و از مشاهیر وزرای سلطان حسین میرزا بایقرا و از اعاظم دانشمندان و ادبای قرن نهم هجری است. وی به دو زبان فارسی و ترکی اشعار و دیوان دارد و صاحب تصانیف گوناگون است. در دوران قدرت و وزارت ، حامی و مشوق هنرمندان و شاعران بود و با مولانا عبدالرحمن جامی ارادت و مصاحبت می ورزید. او راست : 1 - دیوان فارسی ، بالغ بر شش هزار بیت. 2- اربعین منظوم. 3 - تاریخ الانبیاء، به ترکی. 4 - تاریخ ملوک عجم ، به ترکی. 5 - ترجمة اللغة الترکیة بالفارسیة. 6 - نسائم المحبة، در ترجمه ترکی نفحات الانس جامی. 7 - حیرة الابرار. 8 - لیلی و مجنون. 9 - فرهاد و شیرین. 10 - سبعه سیاره. 11 - سد اسکندری یا اسکندرنامه . 12 - خمسه المتحرین ، به زبان ترکی در شرح حال جامی. 13 - دیوان ترکی ، شامل چهار کتاب : غرایب الصغر یا غرایب النوائب ،نوادر الشباب ، بدایع الوسط، و فوائد الکبر. 14 - سراج المسلمین. 15 - عروض ترکی. 16 - مثنوی لسان الطیر.17 - محاکمة اللغتین. 18 - محبوب القلوب. 19 - مفردات ، در معما. 20 - منشآت ترکی. 21 - منشآت فارسی. 22- نظم الجواهر. 23 - مجالس النفایس ، که از مهمترین تألیفات او و تذکره ای است در شرح حال قریب 350 تن از معاریف معاصران او به زبان ترکی. وی به سال 906 هَ. ق. در 63سالگی وفات یافت. از اشعار پارسی اوست :بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

محمد تقی مازندرانی فرزند حاجی میرزا رضا قلی منشی الممالک سلطانی متخلص به نوایی از شاعران قرن سیزدهم است ٠ وی متصدی دیوان انشای محمد شاه قاجار بوده ٠

دانشنامه عمومی

نوایی (ازبکستان). نَوایی ( به ازبکی: Навои ) شهری در ولایت نوایی کشور ازبکستان است که در سرشماری سال ۲۰۱۰ میلادی، ۱۵۹۱۳۸ نفر جمعیت داشته است. نام پیشین این شهر «کِرمانه» بوده است. اکثریت این شهر را ازبک ها تشکل می دهند اقلیت ترکمن نیز حضور دارند این شهر به نام علی شیر شاعر ترک نامگذاری شده است. [ ۱]
عکس نوایی (ازبکستان)عکس نوایی (ازبکستان)عکس نوایی (ازبکستان)عکس نوایی (ازبکستان)عکس نوایی (ازبکستان)عکس نوایی (ازبکستان)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

صدای عاشق، ترانه ی دل سوخته ، درد و غم ، احساسی که با نواختن و خواندن موسیقی غمگین نشان داده شود ، کمک خواستن از معبود ، نغمه از عشق بدون وصال

بپرس