نوار مثانه

نوار مثانه یا تست اورودینامیک ( به انگلیسی: testing Urodynamic ) ، نام یک آزمایش پزشکی است که برای ارزیابی عملکرد مثانه و مجرای ادراری به کار می رود. آزمایش اورودینامیک می تواند به توضیح برخی علائم ادراری بپردازد، از قبیل:
• بی اختیاری ( incontinence )
• تکرر ادرار ( frequent urination )
• احساس نیاز ناگهانی به دفع ادرار، و در عین حال عدم تخلیه
• اختلال در شروع ادرار
• ادرار دردناک
• عدم تخلیه کامل مثانه
• عفونت مکرر مجاری ادراری[ ۱]
این آزمایش ها اغلب برای مردان با غده پروستات بزرگ و برای زنان مبتلا به بی اختیاری ادراری تنظیم می شود که یا به درمان علامتی پاسخ نداده اند یا نیاز به عمل جراحی دارد. احتمالاً مهم ترین گروه در این آزمایش ها کسانی هستند که به نوروپاتی، از جمله آسیب نخاعی مبتلا شده اند. در بعضی از این بیماران ( بسته به سطح ضایعه ) ، رفلکس ارادی ادرار که تحت کنترل کورتکس فرونتال است ( به اصطلاح: micturition reflex ) ممکن است از کنترل خارج شده باشد، و پرفشاری عضله دترسور ( به زبان انگلیسی: detrusor ) می تواند تهدیدکننده حیات باشد.
علائم گزارش شده توسط بیمار اغلب راهنمای قابل اعتمادی برای اختلال نهفته دستگاه ادراری تحتانی نیست. هدف از تست اورودینامیک این است که به نتیجه آسیب شناسی برسیم که علائم بیمار را تأیید کند.
به عنوان مثال، بیماری که از نیاز اورژانسی به تخلیه ادرار و تکرر ادرار شکایت دارد، ممکنست به سندروم مثانه بیش فعال مبتلا باشد. علت آن شاید بیش فعالی عضله دترسور ( تشکیل دهنده مثانه ) باشد، که طی پر شدن مثانه، ناگهان منقبض می شود. با استفاده از تست اورودینامیک می توان بیش فعالی عضله مثانه را تأیید کرد که به تعیین نوع درمان کمک می کند. با این وجود انجمن اورولوژی آمریکا، تست اورودینامیک را به عنوان یکی از اقدام تشخیصی ابتدایی، توصیه نمی کند. [ ۱]
انجام یک تست نوار مثانه تقریباً ۳۰ دقیقه طول می کشد. فرایند این تست به بیان ساده اینگونه است که کاتتر کوچکی وارد مثانه می شود تا آن را پر کند و فشار آن را در حالت های مختلف ثبت کند، اما در واقع سِیر دقیق انجام تست، بستگی به نوع اختلال بیمار دارد؛ بعضی از روش های رایج انجام تست عبارتند از:
حجم باقی مانده پس از دفع ادرار ( به زبان انگلیسی: Post - void residual volume ) :