[ویکی اهل البیت] نام:
سید جلیل ابوالرضاء ضیاء الدین فضل الله بن علی بن عبدالله راوندی (م 571 یا 573 ق).
شرح حال: وی از علمای نام آور و بزرگ شیعه در قرن ششم هجری بشمار می آید. او در یکی از شهرهای اطراف کاشان به نام راوند و در خانواده ای علاقه مند به خاندان محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله به دنیا آمد. از همان کودکی آیین مهرورزی و محبت به اهل بیت علیهم السلام را فراگرفت و تشنه چشمه زلال و آب گوارای علوم و معارف خاندان عصمت و طهارت گردید.
سید فضل الله راوندی، شخصیتی فاضل، دانشمند، بزرگوار، رئیس مذهب و از برجسته ترین علمای دوران خود بشمار می رفت. او شخصیتی ادیب و توانا بود که دیوان شعری نیز از او به یادگار مانده است. راوندی از مشایخ ابن شهر آشوب، منتخب الدین بن بابویه، شیخ محمد بن حسن طوسی (پدر خواجه نصیرالدین طوسی) و بیشتر علمای بزرگ دوران خود بود. نام او پیوسته در کتاب های تراجم و علم رجال با احترام یاد می شود و شخصیت ایشان مورد احترام علمای شیعه است.
استادان: امام شهید عبدالواحد بن اسماعیل رویانی، سید ابوالبرکات محمد بن اسماعیل حسینی مشهدی، سید مرتضی بن سید داعی حسینی، ابوالحرب بن سید داعی حسینی، سید علی بن ابوطالب حسنی، شیخ حسین بن محمد بن عبدالوهاب بغدادی، علی بن علی بن عبدالصمد، ابو عبدالله جعفر بن محمد بن علی بن حسین مقری نیشابوری.
شاگردان: ابن شهر آشوب مازندرانی، شیخ منتخب الدین بن بابویه قمی، شیخ محمد بن حسن طوسی، سید ناصرالدین ابوالمعانی محمد بن حسین بن محمد حمدانی، شیخ قوام الدین بحرانی، شیخ تاج الدین محمد بن محمد سعیدی.
تألیفات: النوادر، ضوء الشهاب فی شرح الشهاب، الأربعین فی الأحادیث، التفسیر، دیوان اشعار.
مولف در این کتاب 56 صفحه ای مجموعه روایاتی را که از طریق ائمه علیهم السلام از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده، آورده است. یشتر احادیث این کتاب، اخلاقی ـ فقهی است و در یک نگاه اجمالی می توان آنها را در ابواب زیر، خلاصه کرد: علم، ایمان و کفر، طهارت، صلاة، جهاد، زکاة، صوم، حدود، نکاح و آداب العشرة.
راوندی در آغاز این کتاب سند خود را به روایات کتاب که یک سند بیشتر نیست می آورد، سپس با اشاره به آن سند متن روایات را نقل می کند. ایشان بدین ترتیب خواننده را از خواندن اسناد طولانی تکراری آسوده ساخته، بدون آنکه از اعتبار واستناد آن روایات چیزی کاسته و یا آنها را به روایات مرسله مبدل سازد.
شرح حال: وی از علمای نام آور و بزرگ شیعه در قرن ششم هجری بشمار می آید. او در یکی از شهرهای اطراف کاشان به نام راوند و در خانواده ای علاقه مند به خاندان محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله به دنیا آمد. از همان کودکی آیین مهرورزی و محبت به اهل بیت علیهم السلام را فراگرفت و تشنه چشمه زلال و آب گوارای علوم و معارف خاندان عصمت و طهارت گردید.
سید فضل الله راوندی، شخصیتی فاضل، دانشمند، بزرگوار، رئیس مذهب و از برجسته ترین علمای دوران خود بشمار می رفت. او شخصیتی ادیب و توانا بود که دیوان شعری نیز از او به یادگار مانده است. راوندی از مشایخ ابن شهر آشوب، منتخب الدین بن بابویه، شیخ محمد بن حسن طوسی (پدر خواجه نصیرالدین طوسی) و بیشتر علمای بزرگ دوران خود بود. نام او پیوسته در کتاب های تراجم و علم رجال با احترام یاد می شود و شخصیت ایشان مورد احترام علمای شیعه است.
استادان: امام شهید عبدالواحد بن اسماعیل رویانی، سید ابوالبرکات محمد بن اسماعیل حسینی مشهدی، سید مرتضی بن سید داعی حسینی، ابوالحرب بن سید داعی حسینی، سید علی بن ابوطالب حسنی، شیخ حسین بن محمد بن عبدالوهاب بغدادی، علی بن علی بن عبدالصمد، ابو عبدالله جعفر بن محمد بن علی بن حسین مقری نیشابوری.
شاگردان: ابن شهر آشوب مازندرانی، شیخ منتخب الدین بن بابویه قمی، شیخ محمد بن حسن طوسی، سید ناصرالدین ابوالمعانی محمد بن حسین بن محمد حمدانی، شیخ قوام الدین بحرانی، شیخ تاج الدین محمد بن محمد سعیدی.
تألیفات: النوادر، ضوء الشهاب فی شرح الشهاب، الأربعین فی الأحادیث، التفسیر، دیوان اشعار.
مولف در این کتاب 56 صفحه ای مجموعه روایاتی را که از طریق ائمه علیهم السلام از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده، آورده است. یشتر احادیث این کتاب، اخلاقی ـ فقهی است و در یک نگاه اجمالی می توان آنها را در ابواب زیر، خلاصه کرد: علم، ایمان و کفر، طهارت، صلاة، جهاد، زکاة، صوم، حدود، نکاح و آداب العشرة.
راوندی در آغاز این کتاب سند خود را به روایات کتاب که یک سند بیشتر نیست می آورد، سپس با اشاره به آن سند متن روایات را نقل می کند. ایشان بدین ترتیب خواننده را از خواندن اسناد طولانی تکراری آسوده ساخته، بدون آنکه از اعتبار واستناد آن روایات چیزی کاسته و یا آنها را به روایات مرسله مبدل سازد.
wikiahlb: نوادر_راوندی