نهی واقعی

[ویکی فقه] نهی واقعی، نهی متعلق به موضوع بدون لحاظ علم و جهل مکلف؛ یا نهی مکشوف به طریق علم و علمی است.
نهی واقعی، مقابل نهی ظاهری بوده و دو معنای اصطلاحی دارد:۱. در یک اصطلاح، نهی واقعی، نهیی است که از سوی شارع، با قطع نظر از علم و جهل مکلف صادر می گردد، مانند: نهی از شرب خمر، که خدای حکیم به خاطر مفسده شدیدی که در خمر وجود دارد در لوح واقع بندگانش را از شرب آن نهی فرموده، خواه مکلف نسبت به آن آگاه باشد یا نباشد، و علم و جهل مکلف در صدور این نهی دخالتی ندارد، هر چند علم در منجّزیت آن دخیل است.۲. در اصطلاح دوم، نهی واقعی آن است که توسط ادله اجتهادی، اعم از ادله یقین آور یا ظن آور ثابت می گردد و به عبارت دیگر، شامل مفاد قطع و اماره می گردد و نهی ظاهری به مؤدّای اصول عملیه اختصاص دارد؛ به خلاف اصطلاح اول، که نهی ظاهری، مؤدای امارات را هم شامل می شود.
تفاوت نهی واقعی با نهی ظاهری
نهی واقعی و ظاهری، بنا بر اصطلاح دوم، در طول هم هستند؛ یعنی همیشه رتبه نهی واقعی، پیش از نهی ظاهری است و تا هنگامی که بتوان به نهی واقعی دست رسی پیدا کرد، تمسک به نهی ظاهری جایز نیست.