نهان سازی در برگردان یا وارون نگاری صوتی ( به انگلیسی: Backmasking ) روشی است برای ضبط صدا که در آن نوا یا پیامی صوتی، به صورت وارونه بر روی نوار آهنگی دیگر ضبط شده و مستتر می شود. وارون نگاری کاربردی دانسته و تعمدی است و برخی افراد بر این باورند که می توان پیغامی را بدین وسیله به شنونده، بدون اینکه از آن آگاه باشد و بدون اینکه خود بخواهد منتقل نمود.
نخستین بار گروه راک انگلیسی بیتلز با بهره جویی از برگردان آواز و موسیقی شان در ضبط آلبوم ریوُلور ( ۱۹۶۶ ) ، وارون نگاری را به مردم شناساندند. [ ۱] از آن زمان هنرمندان موسیقی از این شگرد برای جلوه های مختلف هنری، فکاهی و هزلی در آثارشان — چه به صورت آنالوگ و چه دیجیتال — استفاده کرده اند. این روش همچنین برای سانسور واژه ها یا عبارت های نامناسب و پدیدآوردن یک نسخهٔ پاکسازی شده از ترانه، نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
وارون نگاری در آمریکا از دههٔ ۱۹۸۰ زمانی که نهادهای مذهبی به کارگیری اش را توسط گروه های برجستهٔ موسیقی در راستای اندیشه های اهریمنی دانستند، منشأ کشمکش هایی گردید که تظاهرات صفحه سوزان و وضع قانون «ضد نهان سازی در برگردان» توسط قانون گذاران ایالتی و فدرال آمریکا را در پی داشت. [ ۲] اینکه نهان سازی در برگردان می تواند به صورت زیر آستانه ای ( ناخودآگاه ) [ ت ۱] بر شنوندگان تأثیر کند یا خیر، پرسشی است که هنوز مورد چالش است.
اگرچه بعد از اختراع فونوگراف توسط توماس ادیسون در سال ۱۸۷۷، ایجاد این پدیده باکمک چرخش وارونهٔ صفحهٔ موسیقی امکان پذیر بوده است، اما پیشرفت فناوری های صوتی در دههٔ ۱۹۵۰ و هم زمان با آن، همه گیر شدن استفاده از دستگاه های ضبط صدا بر روی نوار در استودیوهای ضبط، راه را برای شکل گیری این صنعت هموار نمودند. [ ۳] [ ۴]
در این میان باید گروه بیتلز[ ت ۲] را پیشگام معرفی، عرضه و معروف سازی این شگرد دانست. [ ۱] جان لنون[ ت ۳] ( خوانندهٔ گروه ) و جورج مارتین[ ت ۴] ( تهیه کننده ) هردو ادعا کرده اند که کاشف شگرد وارون نگاری در سال ۱۹۶۶ به هنگام آماده سازی آلبوم روُلور[ ت ۵] بوده اند. این شگرد به ویژه در آهنگ های فردا هرگز نمی فهمد[ ت ۶] و من فقط خواب ام[ ت ۷] و تک آهنگ باران[ ت ۸] ، به کار گرفته شده است. [ ۵] لنون عنوان ساخت، زمانی که تحت تأثیر ماری جوانا بوده، به اشتباه آهنگ باران را برعکس پخش می کند و در پی آن نوای گوش نوازی می شنود. فردای آن روز این موضوع را با دیگر اعضای گروه به میان گذارده و این روش را برای نخستین بار در تکنوازی گیتار آهنگ فردا هرگز نمی فهمد و در قطعهٔ واپسین آهنگ باران به کار می گیرد. [ ۶] [ ۷] اما بنا بر گفتهٔ مارتین، گروه با تغییر تندی و برگردان نوار آهنگ فردا هرگز نمی فهمد در حال آزمایش بوده اند و این او بوده که ایدهٔ وارونه سازی آواز لنون و نوای گیتار را داده که در بخشی از آهنگ باران به کار بسته شده است. به ادعای او، پس از آن بوده که لنون از این شگرد خوشش آمده و آن را ادامه داده است. [ ۸] [ ۹] به هر روی، باران نخستین آهنگی می باشد که دربردارندهٔ پیامی در وارونش است، ( بشنوید راهنما·اطلاعات ) به طوری که آخرین بیت موجود در آهنگ وارونی از بیت اول آن می باشد. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین بار گروه راک انگلیسی بیتلز با بهره جویی از برگردان آواز و موسیقی شان در ضبط آلبوم ریوُلور ( ۱۹۶۶ ) ، وارون نگاری را به مردم شناساندند. [ ۱] از آن زمان هنرمندان موسیقی از این شگرد برای جلوه های مختلف هنری، فکاهی و هزلی در آثارشان — چه به صورت آنالوگ و چه دیجیتال — استفاده کرده اند. این روش همچنین برای سانسور واژه ها یا عبارت های نامناسب و پدیدآوردن یک نسخهٔ پاکسازی شده از ترانه، نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
وارون نگاری در آمریکا از دههٔ ۱۹۸۰ زمانی که نهادهای مذهبی به کارگیری اش را توسط گروه های برجستهٔ موسیقی در راستای اندیشه های اهریمنی دانستند، منشأ کشمکش هایی گردید که تظاهرات صفحه سوزان و وضع قانون «ضد نهان سازی در برگردان» توسط قانون گذاران ایالتی و فدرال آمریکا را در پی داشت. [ ۲] اینکه نهان سازی در برگردان می تواند به صورت زیر آستانه ای ( ناخودآگاه ) [ ت ۱] بر شنوندگان تأثیر کند یا خیر، پرسشی است که هنوز مورد چالش است.
اگرچه بعد از اختراع فونوگراف توسط توماس ادیسون در سال ۱۸۷۷، ایجاد این پدیده باکمک چرخش وارونهٔ صفحهٔ موسیقی امکان پذیر بوده است، اما پیشرفت فناوری های صوتی در دههٔ ۱۹۵۰ و هم زمان با آن، همه گیر شدن استفاده از دستگاه های ضبط صدا بر روی نوار در استودیوهای ضبط، راه را برای شکل گیری این صنعت هموار نمودند. [ ۳] [ ۴]
در این میان باید گروه بیتلز[ ت ۲] را پیشگام معرفی، عرضه و معروف سازی این شگرد دانست. [ ۱] جان لنون[ ت ۳] ( خوانندهٔ گروه ) و جورج مارتین[ ت ۴] ( تهیه کننده ) هردو ادعا کرده اند که کاشف شگرد وارون نگاری در سال ۱۹۶۶ به هنگام آماده سازی آلبوم روُلور[ ت ۵] بوده اند. این شگرد به ویژه در آهنگ های فردا هرگز نمی فهمد[ ت ۶] و من فقط خواب ام[ ت ۷] و تک آهنگ باران[ ت ۸] ، به کار گرفته شده است. [ ۵] لنون عنوان ساخت، زمانی که تحت تأثیر ماری جوانا بوده، به اشتباه آهنگ باران را برعکس پخش می کند و در پی آن نوای گوش نوازی می شنود. فردای آن روز این موضوع را با دیگر اعضای گروه به میان گذارده و این روش را برای نخستین بار در تکنوازی گیتار آهنگ فردا هرگز نمی فهمد و در قطعهٔ واپسین آهنگ باران به کار می گیرد. [ ۶] [ ۷] اما بنا بر گفتهٔ مارتین، گروه با تغییر تندی و برگردان نوار آهنگ فردا هرگز نمی فهمد در حال آزمایش بوده اند و این او بوده که ایدهٔ وارونه سازی آواز لنون و نوای گیتار را داده که در بخشی از آهنگ باران به کار بسته شده است. به ادعای او، پس از آن بوده که لنون از این شگرد خوشش آمده و آن را ادامه داده است. [ ۸] [ ۹] به هر روی، باران نخستین آهنگی می باشد که دربردارندهٔ پیامی در وارونش است، ( بشنوید راهنما·اطلاعات ) به طوری که آخرین بیت موجود در آهنگ وارونی از بیت اول آن می باشد. [ ۱۰]
wiki: نهان سازی در برگردان