نمک دریایی

نمک دریا به نمک حاصل از تبخیر آب دریا گفته می شود. که بیشتر آن را به عنوان چاشنی در غذاها، پخت و پز، درمان دردها و بیماریها، لوازم آرایشی و برای حفظ مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد. این نمک به طور معمول گرانتر از نمک معمولی است و بیشتر در چیپسها استفاده می شود. نام های دیگر آن عبارتند از، نمک خام، [ ۱] نمک خورشیدی، [ ۲] یا نمک. مانند نمک استخراج شده، تولید نمک دریایی به دوران ماقبل تاریخ بر می گردد. [ ۳]
امروزه نمک های دریایی موجود در بازار به طور گسترده ای ترکیبات شیمیایی آنها متفاوت است. اگرچه جزء اصلی کلرید سدیم است، اما باقی ترکیبات می تواند بین ۰/۲ تا ۱۰ درصد در برخی نمک ها متفاوت باشد. ترکیبات بیشتر کلسیم، پتاسیم و نمکهای منیزیم کلرید و سولفات هستند که مقدار قابل ملاحظه ای از بسیاری از عناصر کمیاب در آب دریا وجود دارد. محتوای رطوبت نیز می تواند از کمتر از ۱ تا بیش از ۱۲ درصد متفاوت باشد. [ ۴] اگرچه ترکیب نمک قابل دسترس ممکن است متفاوت باشد، ولی ترکیب یونی آب نمکی طبیعی نسبتاً ثابت است. [ ۵]
نمک دریایی در ویناییا پوتاکا، کتاب مقدس بودایی که در اواسط قرن ۵ قبل از میلاد ساخته شده است، ذکر شده است. [ ۶] اصل تولید تبخیر آب از نمک دریا است. در آب و هوای گرم و خشک این امر می تواند به طور کامل با استفاده از انرژی خورشیدی انجام شود اما در سایر اقلیم منابع سوختی استفاده می شود. تولید نمک دریای مدرن تقریباً به طور کامل در دریای مدیترانه، دریاچه ارومیه و دیگر آب و هوای گرم و خشک یافت می شود.
بیشتر افراد معتقدند که طعم نمک دریایی ملایم تر است و دارای بافت درشت تری نسبت به نمک معمولی است. [ ۷]