نمودار هوانوردی نقشهای است که برای کمک به ناوبری هواگرد طرحی شده است. نمودار هوانوردی مانند نمودار دریانوردی برای شناور یا نقشه راه برای خودرو است. با استفاده از این نمودارها و دیگر ابزارها، خلبانان می توانند موقعیت مکانی خود، بلندای ایمن، بهترین مسیر برای رسیدن به مقصد، کمک های ناوبری در مسیر، منطقه های قابل فرود در صورت وضعیت اضطراری، و دیگر اطلاعات مفید مانند فرکانس های رادیویی و مرزهای هوایی را بیابند. این نمودارها برای همه چیزهای روی زمین و نمودارهای دوربرد برای جابجایی های بین اقیانوس هستند.
نمودارهای ویژه برای هر فاز پرواز استفاده می شوند و ممکن است از نقشه یک مجموعه فرودگاهی ویژه تا نگاه کلی به مسیرهای ابزاری که همه یک قاره ( مانند نمودارهای ناوبری جهانی ) و گونه های بسیاری که بین این دو قرار می گیرند، فرق کند.
نمودارهای پرواز دیداری برپایه سنجه دسته بندی شده اند که به اندازه منطقه ای که یک نقشه پوشش می دهد بستگی دارد. هنگامی که منطقه بزرگتری در نمودار نشان داده می شود از مقدار جزئیات نشان داده شده کاسته می شود.
• نمودار هوانوردی جهانی سنجه ۱:۱, ۰۰۰, ۰۰۰ دارد و منطقه نسبتاً بزرگی را پوشش می دهد. بیرون از پوشش نمودار هوانوردی جهانی، ممکن است از نمودارهای ناوبری عملیاتی استفاده شود که از مقیاسی برابر نمودارهای هوانوردی جهانی استفاده می کنند. اما برخی اطلاعات مهم مانند محدودیت های مرزهای هوایی را حذف می کنند.
• نمودار بخشی معمولاً محدوده ای به اندازه ۵۴۷ کیلومتر در ۵۴۷ کیلومتر ( ۳۴۰ مایل در ۳۴۰ مایل ) را پوشش می دهد. سنجه این نمودارها ۱:۵۰۰, ۰۰۰ است و در دوطرف برگه کاغذ چاپ می شوند.
• نمودار منطقه پایانه قوانین پرواز دیداری با سنجه و پوشش مناسب ( ۱:۲۵۰, ۰۰۰ ) برای منطقه های نزدیک به فرودگاه های بزرگ ساخته می شوند. آنها ممکن است در منطقه های با تراکم ترابری هوایی زیاد، مسیرهای پروازی قوانین پرواز دیداریِ بهتر را نشان دهند.
هنگامیکه یک هواگرد تحت قوانین پرواز ابزاری پرواز می کند در بیشتر مواقع، خلبان هیچ دسترسی دیداری به زمین ندارد و بنابراین باید به کمک ابزارهای درونی ( مانند سامانه موقعیت یاب جهانی ) یا بیرونی ( مانند محدوده همه سویه فرکانس بسیار بالا ) برای ناوبری کمک می گیرد. اگرچه در برخی موقعیت ها ممکن است مراقبت پرواز، با فرستادن جهت های راداری، مسیر هواگرد را هدایت کند. این کار معمولاً برای روان سازی جریان ترافیک هوایی انجام می شود و به معنی ناوبری یک سویه هواگرد به یک نقطه مهم ( مانند مکانی که قرار است هواگرد آغاز به فرود کند ) نیست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنمودارهای ویژه برای هر فاز پرواز استفاده می شوند و ممکن است از نقشه یک مجموعه فرودگاهی ویژه تا نگاه کلی به مسیرهای ابزاری که همه یک قاره ( مانند نمودارهای ناوبری جهانی ) و گونه های بسیاری که بین این دو قرار می گیرند، فرق کند.
نمودارهای پرواز دیداری برپایه سنجه دسته بندی شده اند که به اندازه منطقه ای که یک نقشه پوشش می دهد بستگی دارد. هنگامی که منطقه بزرگتری در نمودار نشان داده می شود از مقدار جزئیات نشان داده شده کاسته می شود.
• نمودار هوانوردی جهانی سنجه ۱:۱, ۰۰۰, ۰۰۰ دارد و منطقه نسبتاً بزرگی را پوشش می دهد. بیرون از پوشش نمودار هوانوردی جهانی، ممکن است از نمودارهای ناوبری عملیاتی استفاده شود که از مقیاسی برابر نمودارهای هوانوردی جهانی استفاده می کنند. اما برخی اطلاعات مهم مانند محدودیت های مرزهای هوایی را حذف می کنند.
• نمودار بخشی معمولاً محدوده ای به اندازه ۵۴۷ کیلومتر در ۵۴۷ کیلومتر ( ۳۴۰ مایل در ۳۴۰ مایل ) را پوشش می دهد. سنجه این نمودارها ۱:۵۰۰, ۰۰۰ است و در دوطرف برگه کاغذ چاپ می شوند.
• نمودار منطقه پایانه قوانین پرواز دیداری با سنجه و پوشش مناسب ( ۱:۲۵۰, ۰۰۰ ) برای منطقه های نزدیک به فرودگاه های بزرگ ساخته می شوند. آنها ممکن است در منطقه های با تراکم ترابری هوایی زیاد، مسیرهای پروازی قوانین پرواز دیداریِ بهتر را نشان دهند.
هنگامیکه یک هواگرد تحت قوانین پرواز ابزاری پرواز می کند در بیشتر مواقع، خلبان هیچ دسترسی دیداری به زمین ندارد و بنابراین باید به کمک ابزارهای درونی ( مانند سامانه موقعیت یاب جهانی ) یا بیرونی ( مانند محدوده همه سویه فرکانس بسیار بالا ) برای ناوبری کمک می گیرد. اگرچه در برخی موقعیت ها ممکن است مراقبت پرواز، با فرستادن جهت های راداری، مسیر هواگرد را هدایت کند. این کار معمولاً برای روان سازی جریان ترافیک هوایی انجام می شود و به معنی ناوبری یک سویه هواگرد به یک نقطه مهم ( مانند مکانی که قرار است هواگرد آغاز به فرود کند ) نیست.
wiki: نمودار هوانوردی