نمایاب کارگردان یا منظره یاب کارگردان نمایابی است که توسط کارگردانان فیلم و فیلمبرداران برای تنظیم کادر یک فیلم سینمایی یا دوربین فیلم برداری استفاده می شود. سه نوع نمایاب کارگردان وجود دارد.
سنتی ترین نمایاب کارگردان مانند یک تلسکوپ کوتاه به نظر می رسد، می توان آن را به راحتی در یک دست نگه داشت و اغلب به صورت آویزان از یک طناب روی گردن کارگردان دیده می شود. گاهی در اروپا "Tewe" نامیده می شود ( از نام یک شرکت آلمانی که آنها را تولید می کند ) . عملکرد این دستگاه ها از این جهت محدود است که فقط به مشاهده میدان دید لنزهایی که در دوربین فیلمبرداری استفاده می شوند کمک می کنند، اما ویژگی های آن لنز را مشاهده نمی کنند. این نوع منظره یاب به کاربر این امکان را می دهد که چندین فرمت دوربین، نسبت تصویر و فاصله کانونی را در یک محدوده خاص انتخاب کند.
دوربین های فیلم متحرک اولیه مانند Mitchell Camera BNCR، دوربین های بازتاب یاب نبودند. در عوض یک منظره یاب شبیه به Alan Gordon Mark Vb که در کنار دوربین پیچ شده بود توسط اپراتور دوربین برای کادربندی یک عکس در هنگام فیلمبرداری استفاده شد. در بین برداشت ها، دوربین می تواند برای مشاهده لنز واقعی به حالت «قلابی» قرار گیرد.
نوع دوم که منظره یاب کارگردان نیز نامیده می شود، اما گاهی به عنوان لنز یاب نیز نامیده می شود، دستگاهی بزرگتر از منظره یاب سنتی است و از لنزهایی استفاده می کند که برای استفاده در دوربین فیلمبرداری در نظر گرفته شده است. اینها به کارگردان و فیلمبردار این امکان را می دهد که نه تنها میدان دید، بلکه شخصیت لنز را از نظر عمق میدان، انحراف نوری و «احساس ذهنی» کلی مشاهده کنند. این دستگاه ها هنوز در مجموعه های فیلم رایج هستند، و اجازه می دهند عکس ها بدون نیاز به استفاده از دوربین فیلم برداری به عنوان یک دستگاه تماشا، قاب شوند. لنز یاب ها مختص فرمت دوربین هستند و به لنزهایی نیاز دارند که در تولید استفاده خواهند شد. آنها را فقط یک نفر می تواند در یک زمان مشاهده کند.
تغییراتی برای سیستم های نصب لنز مختلف وجود دارد، معمولاً پایه های آری پی ال، Arri LPL, Panavision PV mount , Panavision SP70 و Mitchell BNCR. در مدل هایی مانند منظره یاب کارگردان نهایی کیش اپتیک، امکانات دیگری مانند افزودن کمک تصویری در دسترس قرار گرفته است.
در سال ۲۰۰۸ نوع سوم منظره یاب به صنعت تصاویر متحرک معرفی شد: منظره یاب های مبتنی بر نرم افزار که از دستگاه های iPhone، iPad یا Android برای تکرار عملکرد منظره یاب سنتی استفاده می کنند. این راه حل های نرم افزاری مجموعه ای از عملکردهای اضافی مانند توانایی گرفتن و ذخیره تصاویر با برچسب های GPS، ایجاد خطوط فریم برای تعریف نسبت ابعاد خاص ( تصویر ) ، ایجاد پوشش ها و ثبت اطلاعات مربوط به برنامه ریزی عکس ها را امکان پذیر می سازد. با استفاده از آی پدها و رسانه های دیجیتالی که جای استوری بردهای سنتی و خرابی های اسکریپت چاپی را می گیرند، برنامه های منظره یاب دیجیتالی همچنین می توانند توالی های ویدیویی را ضبط کنند و سطح بسیار بالاتری از جزئیات را در پیش تولید فراهم کنند. آنها همچنین به طور قابل توجهی ارزان تر از دو دستگاه فیزیکی اول هستند، که انعطاف پذیری و عملکرد بیشتر منظره یاب سنتی را ارائه می دهند، اما فاقد ویژگی های ارزیابی بحرانی لنز یاب هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسنتی ترین نمایاب کارگردان مانند یک تلسکوپ کوتاه به نظر می رسد، می توان آن را به راحتی در یک دست نگه داشت و اغلب به صورت آویزان از یک طناب روی گردن کارگردان دیده می شود. گاهی در اروپا "Tewe" نامیده می شود ( از نام یک شرکت آلمانی که آنها را تولید می کند ) . عملکرد این دستگاه ها از این جهت محدود است که فقط به مشاهده میدان دید لنزهایی که در دوربین فیلمبرداری استفاده می شوند کمک می کنند، اما ویژگی های آن لنز را مشاهده نمی کنند. این نوع منظره یاب به کاربر این امکان را می دهد که چندین فرمت دوربین، نسبت تصویر و فاصله کانونی را در یک محدوده خاص انتخاب کند.
دوربین های فیلم متحرک اولیه مانند Mitchell Camera BNCR، دوربین های بازتاب یاب نبودند. در عوض یک منظره یاب شبیه به Alan Gordon Mark Vb که در کنار دوربین پیچ شده بود توسط اپراتور دوربین برای کادربندی یک عکس در هنگام فیلمبرداری استفاده شد. در بین برداشت ها، دوربین می تواند برای مشاهده لنز واقعی به حالت «قلابی» قرار گیرد.
نوع دوم که منظره یاب کارگردان نیز نامیده می شود، اما گاهی به عنوان لنز یاب نیز نامیده می شود، دستگاهی بزرگتر از منظره یاب سنتی است و از لنزهایی استفاده می کند که برای استفاده در دوربین فیلمبرداری در نظر گرفته شده است. اینها به کارگردان و فیلمبردار این امکان را می دهد که نه تنها میدان دید، بلکه شخصیت لنز را از نظر عمق میدان، انحراف نوری و «احساس ذهنی» کلی مشاهده کنند. این دستگاه ها هنوز در مجموعه های فیلم رایج هستند، و اجازه می دهند عکس ها بدون نیاز به استفاده از دوربین فیلم برداری به عنوان یک دستگاه تماشا، قاب شوند. لنز یاب ها مختص فرمت دوربین هستند و به لنزهایی نیاز دارند که در تولید استفاده خواهند شد. آنها را فقط یک نفر می تواند در یک زمان مشاهده کند.
تغییراتی برای سیستم های نصب لنز مختلف وجود دارد، معمولاً پایه های آری پی ال، Arri LPL, Panavision PV mount , Panavision SP70 و Mitchell BNCR. در مدل هایی مانند منظره یاب کارگردان نهایی کیش اپتیک، امکانات دیگری مانند افزودن کمک تصویری در دسترس قرار گرفته است.
در سال ۲۰۰۸ نوع سوم منظره یاب به صنعت تصاویر متحرک معرفی شد: منظره یاب های مبتنی بر نرم افزار که از دستگاه های iPhone، iPad یا Android برای تکرار عملکرد منظره یاب سنتی استفاده می کنند. این راه حل های نرم افزاری مجموعه ای از عملکردهای اضافی مانند توانایی گرفتن و ذخیره تصاویر با برچسب های GPS، ایجاد خطوط فریم برای تعریف نسبت ابعاد خاص ( تصویر ) ، ایجاد پوشش ها و ثبت اطلاعات مربوط به برنامه ریزی عکس ها را امکان پذیر می سازد. با استفاده از آی پدها و رسانه های دیجیتالی که جای استوری بردهای سنتی و خرابی های اسکریپت چاپی را می گیرند، برنامه های منظره یاب دیجیتالی همچنین می توانند توالی های ویدیویی را ضبط کنند و سطح بسیار بالاتری از جزئیات را در پیش تولید فراهم کنند. آنها همچنین به طور قابل توجهی ارزان تر از دو دستگاه فیزیکی اول هستند، که انعطاف پذیری و عملکرد بیشتر منظره یاب سنتی را ارائه می دهند، اما فاقد ویژگی های ارزیابی بحرانی لنز یاب هستند.
wiki: نمایاب کارگردان