نماز ظهر عاشورا

[ویکی فقه] در ظهر روز عاشورا بعد از آنکه ابوثمامه، وقت نماز ظهر را یادآوری کرد، امام حسین (علیه السّلام) به همراه یارانش نماز را به صورت نماز خوف خواندند.
پس از یادآوری ابوثمامه، امام حسین (علیه السّلام) به همراه یارانش نماز را به صورت نماز خوف خواند.
← نماز خوف
سید بن طاووس چگونگی نماز حضرت را به صورت نسبتا مفصل چنین آورده است:وقت نماز ظهر فرار رسید. امام حسین (علیه السّلام) به زهیر بن قین و سعید بن عبدالله حنفی امر فرمود که با نیمی از یاران، جلوی امام و نمازگزاران بایستند (و مراقب دشمن باشند). سپس امام با نیم دیگر، نماز خوف خواند. تیری از جانب دشمن به سوی امام حسین (علیه السّلام) پرتاب شد. سعید بن عبدالله جلو آمد (و خود را هدف آن قرار داد). او پیوسته با بدنش امام حسین (علیه السّلام) را از تیر های دشمن حفظ می کرد. (تا پایان نماز آنقدر تیر بر بدن او خورد) تا اینکه بر زمین افتاد و گفت: «خداوندا، ایشان را لعنت کن همچنان که قوم عاد و ثمود را لعنت کردی. بارالها سلام مرا به پیامبرت برسان و درد و رنج زخمی که دیده ام به او ابلاغ کن. همانا من در یاری خاندان پیامبرت پاداش تو را خواستارم». سپس جان به جان آفرین تسلیم کرد. رضوان خدا بر او باد. هنگام شهادت او غیر از زخم های شمشیر و نیزه سیزده تیر پیکان به بدنش اصابت کرده بود. (طبق گزارش دیگری شهادت سعید بن عبدالله بعد از نماز بوده است. بر اساس این گزارش بعد از نماز ظهر، جنگ شدت یافت و دشمن به حسین (علیه السّلام) نزدیک شد و درگیری به امام حسین (علیه السّلام) رسید. سعید بن عبدالله (و به قولی شخصی حنفی غیر از سعید) در جلوی امام (علیه السّلام) قرار گرفت و در حالی که پیشاپیش امام حسین (علیه السّلام) ایستاده بود، از هر طرف هدف تیرهای کوفیان قرار گرفت و همواره او را با تیر می زدند تا اینکه بر زمین افتاد. اما طبری نامی از سعید بن عبدالله نمی برد و فقط میگوید: شخصی حنفی خود را سپر امام قرار داد. )