[ویکی فقه] نقد روضة الشهداء. کتاب روضة الشهداء اثر کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی (۹۱۰ق)، می باشد.
حسین بن علی واعظ کاشفی، استاد ادب پارسی و مؤلف کتاب روضة الشهداء، بلایا و مصائب انبیا را از آدم تا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) در این کتاب نگاشته و در ادامه، به مصائب امامان (علیه السّلام) پرداخته است. در این میان، او بیش از نیمی از کتاب را به زندگی امام حسین (علیه السّلام) و واقعه عاشورا و حوادث پس از آن، اختصاص داده است؛ یعنی چهار باب آن (باب هفتم تا دهم) درباره امام حسین (علیه السّلام) و خاندان و یارانش است.
حسین بن علی واعظ کاشفی، استاد ادب پارسی و مؤلف کتاب روضة الشهداء، بلایا و مصائب انبیا را از آدم تا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) در این کتاب نگاشته و در ادامه، به مصائب امامان (علیه السّلام) پرداخته است. در این میان، او بیش از نیمی از کتاب را به زندگی امام حسین (علیه السّلام) و واقعه عاشورا و حوادث پس از آن، اختصاص داده است؛ یعنی چهار باب آن (باب هفتم تا دهم) درباره امام حسین (علیه السّلام) و خاندان و یارانش است.
[ویکی فقه] کتاب روضة الشهداء اثر کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی (۹۱۰ق)، می باشد.
حسین بن علی واعظ کاشفی، استاد ادب پارسی و مؤلف کتاب روضة الشهداء، بلایا و مصائب انبیا را از آدم تا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) در این کتاب نگاشته و در ادامه، به مصائب امامان (علیه السّلام) پرداخته است. در این میان، او بیش از نیمی از کتاب را به زندگی امام حسین (علیه السّلام) و واقعه عاشورا و حوادث پس از آن، اختصاص داده است؛ یعنی چهار باب آن (باب هفتم تا دهم) درباره امام حسین (علیه السّلام) و خاندان و یارانش است.
← ابواب مربوط به امام حسین
با توجه به آنکه کاشفی، مرام صوفیانه داشته، تحلیلی که از نهضت عاشورا کرده، بر بنیاد تحمل درد و رنج توسط اولیای خداست؛ به این معنا که خدا با ایجاد واقعه کربلا، یکی از بندگان برگزیده خود را گرفتار رنج و بلا کرد تا او را به مقامات عالیه برساند؛ چرا که این یک سنت الهی است که همه اولیا و مقربان الهی باید از جام بلا بنوشند:آن که در این بزم مقرب تر است جام بالا بیشترش می دهندو ان که ز دلبر نظر خاص یافت داغ عنا بر جگرش می نهند وی تا پایان کتاب، از ماهیت و ابعاد دیگر قیام عاشورا، به ویژه بعد سیاسی آن، هیچ سخنی به میان نیاورده است.کاشفی این کتاب را به درخواست یکی از اعیان و سادات بزرگ هرات با نام «مرشد بالله» معروف به «سید میرزا» در اواخر عمر خویش نگاشته است؛ یعنی زمانی که به واسطه کبرسن و دیگر موانع» نمی توانسته «رایت فصاحت در بلاغت» بر افرازد. تاریخ نگارش این اثر سال ۹۰۷ (نه ۹۰۸) بوده است؛ چراکه خود گفته است: «از روز شهادت امام حسین (علیه السّلام) تا تاریخ تالیف این کتاب که قریب به هشتصد و چهل و هفت سال است هرگاه که ماه محرم نو شود...» . (از جمله اخیر دانسته می شود که این اثر پیش از محرم ۸۴۷، یعنی در سال ۸۴۶ نگاشته شده است که اگر به این تاریخ، ۶۱ سال افزوده شود، ۹۰۷ می شود، نه ۹۰۸ که بسیاری گفته اند.)
مذهب کاشفی
درباره مذهب کاشفی، به یقین نمیتوان سخن گفت. چون نامش حسین، و زادگاهش سبزوار بوده که از زمان های دور، به تشیع شهرت داشته است، شاید بتوان او را شیعه دانست؛ اما برخی قراین و شواهد، بر سنی بودن او دلالت دارد؛ از جمله سکونت طولانی وی در هرات، و ارتباط و دوستی با افرادی همانند امیرعلی شیرنوایی و عبدالرحمن جامی که هر دو از صوفیان نقشبندیه بوده اند و چنان که می دانیم این فرقه، تنها فرقه ای است که ابوبکر را سرسلسله خویش می داند. بنابراین اگرچه آن دو به اهل بیت علاقه بسیار داشتند، از رفض بیزار بودند. از این رو می توان گفت کاشفی سنی حنفی مذهب بوده است؛ چنانکه افندی از برخی فواید میرداماد، نقل کرده که کاشفی را حنفی مذهب دانسته است.
منابع مورد استفاده مؤلف
...
حسین بن علی واعظ کاشفی، استاد ادب پارسی و مؤلف کتاب روضة الشهداء، بلایا و مصائب انبیا را از آدم تا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) در این کتاب نگاشته و در ادامه، به مصائب امامان (علیه السّلام) پرداخته است. در این میان، او بیش از نیمی از کتاب را به زندگی امام حسین (علیه السّلام) و واقعه عاشورا و حوادث پس از آن، اختصاص داده است؛ یعنی چهار باب آن (باب هفتم تا دهم) درباره امام حسین (علیه السّلام) و خاندان و یارانش است.
← ابواب مربوط به امام حسین
با توجه به آنکه کاشفی، مرام صوفیانه داشته، تحلیلی که از نهضت عاشورا کرده، بر بنیاد تحمل درد و رنج توسط اولیای خداست؛ به این معنا که خدا با ایجاد واقعه کربلا، یکی از بندگان برگزیده خود را گرفتار رنج و بلا کرد تا او را به مقامات عالیه برساند؛ چرا که این یک سنت الهی است که همه اولیا و مقربان الهی باید از جام بلا بنوشند:آن که در این بزم مقرب تر است جام بالا بیشترش می دهندو ان که ز دلبر نظر خاص یافت داغ عنا بر جگرش می نهند وی تا پایان کتاب، از ماهیت و ابعاد دیگر قیام عاشورا، به ویژه بعد سیاسی آن، هیچ سخنی به میان نیاورده است.کاشفی این کتاب را به درخواست یکی از اعیان و سادات بزرگ هرات با نام «مرشد بالله» معروف به «سید میرزا» در اواخر عمر خویش نگاشته است؛ یعنی زمانی که به واسطه کبرسن و دیگر موانع» نمی توانسته «رایت فصاحت در بلاغت» بر افرازد. تاریخ نگارش این اثر سال ۹۰۷ (نه ۹۰۸) بوده است؛ چراکه خود گفته است: «از روز شهادت امام حسین (علیه السّلام) تا تاریخ تالیف این کتاب که قریب به هشتصد و چهل و هفت سال است هرگاه که ماه محرم نو شود...» . (از جمله اخیر دانسته می شود که این اثر پیش از محرم ۸۴۷، یعنی در سال ۸۴۶ نگاشته شده است که اگر به این تاریخ، ۶۱ سال افزوده شود، ۹۰۷ می شود، نه ۹۰۸ که بسیاری گفته اند.)
مذهب کاشفی
درباره مذهب کاشفی، به یقین نمیتوان سخن گفت. چون نامش حسین، و زادگاهش سبزوار بوده که از زمان های دور، به تشیع شهرت داشته است، شاید بتوان او را شیعه دانست؛ اما برخی قراین و شواهد، بر سنی بودن او دلالت دارد؛ از جمله سکونت طولانی وی در هرات، و ارتباط و دوستی با افرادی همانند امیرعلی شیرنوایی و عبدالرحمن جامی که هر دو از صوفیان نقشبندیه بوده اند و چنان که می دانیم این فرقه، تنها فرقه ای است که ابوبکر را سرسلسله خویش می داند. بنابراین اگرچه آن دو به اهل بیت علاقه بسیار داشتند، از رفض بیزار بودند. از این رو می توان گفت کاشفی سنی حنفی مذهب بوده است؛ چنانکه افندی از برخی فواید میرداماد، نقل کرده که کاشفی را حنفی مذهب دانسته است.
منابع مورد استفاده مؤلف
...
wikifeqh: نقد_کتاب_روضة_الشهداء