نقاشی رنگ روغن

نقاشی رنگ روغن فرایند نقاشی با رنگ روغن است که از آمیختن رنگدانه ها به روغن به عنوان چسب و پیونده به دست می آید. روغن به کار رفته در رنگ روغن از مواد متفاوت و با روش های مختلف تولید می شود که رایج ترین آنها، روغن بزرک، روغن دانه خشخاش، روغن گردو و روغن گلرنگ است.
انتخاب نوع روغن با توجه به طیف وسیع خواص آن، مانند مقدار زمان زرد یا خشک شدن روغن صورت می گیرد. همچنین تفاوت های مشخص روغن ها در درخشندگی رنگ ها قابل مشاهده است. یک هنرمند ممکن است از چندین روغن مختلف در یک نقاشی بسته به نوع رنگدانه و اثرات مطلوب روغن ها استفاده کند. قلمو، سه پایه، پالت رنگ روغن و حلال بی بو از جمله لوازم مورد نیاز در نقاشی رنگ روغن است. [ ۱]
نخستین نمونه های نقاشی رنگ روغن نقش های بودا در غارهای بامیان ( مناطق مرکزی افغانستان ) است که در حدود سال های ۶۵۰ میلادی ترسیم شده است. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] استفاده از رنگ روغن توسط اروپایی ها در اروپای شمالی و از کشور هلند آغاز شد. در اوج رنسانس، تکنیک های نقاشی رنگ روغن تقریباً به طور کامل جایگزین استفاده از چسب رنگ شده بود که قبلاً در اکثر اروپا مورد علاقه بود.
در ایران ایلخانیان با تأسیس کارگاه های حکومتی و تأمین مواد و مصالح گران قیمت و کمیاب برای هنرمندان تولید هنری را پایه گذاری کردند. صنیع الملک با تأسیس اولین مدرسه نقاشی در سال ۱۲۷۸ هجری قمری در محل مجمع الصنایع هنر نوین نقاشی رنگ روغن در ایران را پایه گذاری کرد.
رنگ اغلب با استفاده از قلم مو به سطح نقاشی منتقل می شد، اما روش های دیگری از جمله استفاده از چاقو و پارچه های پالت نیز وجود دارد. رنگ روغن با اکسیداسیون خشک می شود نه تبخیر و به همین علت معمولاً خشک شدن آن تا دو هفته طول می کشد البته برخی رنگ ها در عرض چند روز خشک می شوند. رنگ روغن معمولاً با روغن بذر کتان و سایر حلال ها مخلوط می شود تا رنگ نازک تر، سریع تر یا کندتر خشک شود.
آلا پریما یکی از تکنیک های مشهور در نقاشی رنگ روغن محسوب می شود.