نقاشی ارمنی مربوط به دوره ما قبل تاریخ قدمتی ۱۰ هزار ساله دارد ( نقاشی بر دیوارهای غارها، سنگ نگاره ها ) در عصر برنز ( هزاره های ۵ تا ۳ پیش از میلاد ) هنر کاربردی اساساً به صورت سفالگری نمود پیدا می کند ( سفال های رنگی زیبا، مزین به صور هندسی و نقش نگاره های گیاهی ) ( اکتشافات باستان شناسی در تپه شرش، کارنوت، وانادزور و غیره ) . بدون شک جام زرین کشف شده در کاوش های باستان شناسی تپه «آرمگاه وانادزور» که مزین به ۶ شیر می باشد، یکی از زیباترین نمونه های هنر فلزکاری در هزاره دوم قبل از میلاد می باشد.
مشخصه بارز هنر مینیاتور ارمنی که نمونه های اولیه کشف شده آن مربوط به سده ۶ میلادی می باشند رنگ آمیزی زیبا و سبک های متنوع آن می باشد. انجیل های مزین به مینیاتور باقی مانده از سده های دهم و یازدهم میلادی که نام استادان نقاش آن مشخص نمی باشد دارای ارزش هنری فوق العاده ایی می باشد. این انجیل ها با نام های «انجیل اچمیادزین» ( سال ۹۸۹ م ) ، «انجیل وهاپار» ( سده دهم میلادی ) ، «انجیل موقنی» ( سال ۱۰۳۸ میلادی ) شناخته شده می باشند. «انجیل اچمیادزین» دارای جلدی نفیسی از عاج فیل می باشد و در آن ۴ مینیاتور منحصر به فرد از سده ششم میلادی حفظ شده است. یکی از سبک های اصلی هنر مینیاتور ارمنی تزئین کتب و نسخ دست نوشته می باشد. استاتید مینیاتوریست با استفاده از آب رنگ، گواش و رنگ های چسبی در حاشیه صفحات کتب و نسخ دست نوشته طرح های گرافیکی و مناظر زیبایی با موتیف های گیاهی و حیوانی به یادگار گذاشته اند. در سده میانه هنر مینیاتور ارمنی با سبک ها و مکاتب مختلفی نمود پیدا کرده است. مشهورترین این سبک ها و مکاتب «واسپوراکان»، «آنی»، «کیلیکیه»، «گلادزور»، «داتو»، «جلفا» ( ایران ) و «کریمه» می باشند، که از ترکیب آن ها هنر مینیاتور ارمنی به وجود آمده است.
نمودهای اولیه هنر ریشه در اعماق تاریخ دارند. آثار هنری قابل توجهی در ارمنستان به ویژه در دهه های ۱۹۵۰–۸۰ میلادی کشف شده است؛ کهن ترین آن ها متعلق به ده هزار سال پیش ( نقاشی های صخره ای ) می باشد که در غاری در جنگل خسرو واقع در ساحل شرقی رود آزات پیدا شده است. هزاران تصویر کنده شده روی صخره های کوه گغاما، سیسیان، واردنیس و آراگاتس بجا مانده است. روی صخره های بازالتی تصاویر جانورانی چون آهو، گوزن و غیره و نیز درندگانی که جانوران دیگر را تعقیب می کنند مانند گرگ، گربه وحشی و غیره توسط ضربات سنگ حکاکی شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمشخصه بارز هنر مینیاتور ارمنی که نمونه های اولیه کشف شده آن مربوط به سده ۶ میلادی می باشند رنگ آمیزی زیبا و سبک های متنوع آن می باشد. انجیل های مزین به مینیاتور باقی مانده از سده های دهم و یازدهم میلادی که نام استادان نقاش آن مشخص نمی باشد دارای ارزش هنری فوق العاده ایی می باشد. این انجیل ها با نام های «انجیل اچمیادزین» ( سال ۹۸۹ م ) ، «انجیل وهاپار» ( سده دهم میلادی ) ، «انجیل موقنی» ( سال ۱۰۳۸ میلادی ) شناخته شده می باشند. «انجیل اچمیادزین» دارای جلدی نفیسی از عاج فیل می باشد و در آن ۴ مینیاتور منحصر به فرد از سده ششم میلادی حفظ شده است. یکی از سبک های اصلی هنر مینیاتور ارمنی تزئین کتب و نسخ دست نوشته می باشد. استاتید مینیاتوریست با استفاده از آب رنگ، گواش و رنگ های چسبی در حاشیه صفحات کتب و نسخ دست نوشته طرح های گرافیکی و مناظر زیبایی با موتیف های گیاهی و حیوانی به یادگار گذاشته اند. در سده میانه هنر مینیاتور ارمنی با سبک ها و مکاتب مختلفی نمود پیدا کرده است. مشهورترین این سبک ها و مکاتب «واسپوراکان»، «آنی»، «کیلیکیه»، «گلادزور»، «داتو»، «جلفا» ( ایران ) و «کریمه» می باشند، که از ترکیب آن ها هنر مینیاتور ارمنی به وجود آمده است.
نمودهای اولیه هنر ریشه در اعماق تاریخ دارند. آثار هنری قابل توجهی در ارمنستان به ویژه در دهه های ۱۹۵۰–۸۰ میلادی کشف شده است؛ کهن ترین آن ها متعلق به ده هزار سال پیش ( نقاشی های صخره ای ) می باشد که در غاری در جنگل خسرو واقع در ساحل شرقی رود آزات پیدا شده است. هزاران تصویر کنده شده روی صخره های کوه گغاما، سیسیان، واردنیس و آراگاتس بجا مانده است. روی صخره های بازالتی تصاویر جانورانی چون آهو، گوزن و غیره و نیز درندگانی که جانوران دیگر را تعقیب می کنند مانند گرگ، گربه وحشی و غیره توسط ضربات سنگ حکاکی شده است.
wiki: نقاشی ارمنی