نقاش عثمان

نقّاش عثمان ( گاهی اوقات به نام عثمان نگار گر ثبت شده است. [ الف] ) رئیس نقّاشخانهٔ امپراتوری عثمانی در نیمهٔ دوم قرن شانزدهم بود. تاریخ تولد و مرگ او دقیقاً مشخص نشده است اما بسیاری از آثار او مورخ به ربع آخر قرن شانزدهم است. [ ۱]
قدیمی ترین اثر شناخته شده از نقاش عثمان مربوط به بین سال های ۱۵۶۰ و ۱۵۷۰ برای یک ترجمه ترکی از حماسهٔ ایرانی به نام شاهنامه سرودهٔ فردوسی است. [ ۲] او رئیس نقاشان چند تاریخ رسمی نوشته شده توسط سید لقمان در دوره مراد سوم است از آن جمله ظفرنامه، شاهنامهٔ سلیم خان[ ب] و شهنشاهنامه را می توان نام برد. [ ۳] [ ۴] در سال ۱۵۸۲ او در کتاب سعادت راجع به نجوم تصویرگری کرد و در حدود ۱۵۸۵ او یکی از تصویرگران سیرنبی، حماسه ای از زندگی محمد، بود در حدود ۱۳۸۸ نوشته شده بود. [ ۵]
سبک عثمان به عنوان «ساده و در عین حال باهوش» توصیف شده است. تصاویر او، توجه دقیق به جزئیات بسیار ریز، به شکل واقعگرا را نشان می دهند. [ ۶]
پرتره های عثمان نسبت به کسانی که قبل از او هنرمند درباری بوده اند، به نمایش احساسات بیشتر متمایل هستند. به عنوان مثال در داستان رستم و سهراب، تا زمان نقاش عثمان، شخصیت ها همیشه به یک شکل به تصویر کشیده می شدند، «دور از هم و ثابت و به ندرت نمایشی از احساسات در بدن یا صورت» در حالی که در کار عثمان [ پ] ظاهر سهراب «سقوطی با اندوه و حیرت» را از قتل پسر توسط پدر را نشان می دهد. [ ۶]
کار او نسل بعدی نقاشان در امپراتوری عثمانی را تحت تأثیر قرار داد، به طوری که آثار مهم این دوره برگرفته از سبک اوست. [ ۲]
کتاب نام من سرخ، نوشته اورهان پاموک، برندهٔ جایزهٔ نوبل، راجع به استاد عثمان و کارگاه نقاشی اش است. در این داستان عثمان به تقلید از نگارگر افسانه ای، بهزاد، خود را با سوزن کور می کند. در این رمان مرگ عثمان نشان دهندهٔ پایان نگارگری عثمانی و روی آوردن هنرمندان به هنر غرب است.