نفرین: فارسی است و ریشه در کهن ترین زبان های ایرانی داره.
نفرت: از زبان عربی وام گرفته شده و ریشه ناایرانی داره.
نفرین: اوستایی: نَئِد naed؛ سغدی: نیفرین، نیفریون nifrivan، nifrin؛ مانوی: نیفرین nifrin پهلوی: نَفرین nafrin؛ واژه ای توهین آمیز از روی خشم، نفرت و یا کینه که با آن همه ی آسیب های ممکن یا مرگ و نابودی
... [مشاهده متن کامل] را برای یک فرد، یک خانواده، یک شهر، یک کشور و . . . آرزو می کنیم در هنگامی که خود از گرفتن انتقام یا رسیدن به خواسته ناتوانیم . ( https://www. cnrtl. fr/definition/malediction )
لعین: طرد شده از رحمت الله.
ای هیچ کاری یا کمکی خارج از قوانین معمول طبیعت؛ نصیبش نخواهد شد دعائش مستجاب نمیباشد وسرگردان با هوای خودش در دنیا می موند تا مرگ سراغش بیاد.
مانند جادوگر، دروغگو، خائن، مسرف، لمّاز، همّاز، غاصب، . . .
وصرفاً دعاء یا ناسزا نیست.
اثر وضعی دارد.
مرغوا#مروا
نا آفرین که در گویش بعضی از مناطق ایران مانند مازندران به صورت نَفرین ( ن و فتحه بجای ن و کسره ) تلفظ می گردد و از نظر بنده نَفرین تلفظ صحیح تری نسبت به نِفرین هست
واژه ی �نفرین� که به شیوه ی دستور زبان عربی از آن واژه هایی چون �نفرت�، �تنفر� و �متنفر� نیز ساخته شده، در بنیاد خود، آمیخته واژه ای پارسی، دربرگیرنده ی پیشوند �ن� یا �نا�ی نفی و �آفرین� ( �ناآفرین ) است که آرش �آفرین� را واژگون کرده و به �نفرین� کوتاه شده است.
... [مشاهده متن کامل]
برگرفته از پی نوشت یادداشتی در پیوند زیر:
https://www. behzadbozorgmehr. com/2015/06/blog - post_90. html
آفرین ( آلقیش ) ، نفرین ( قارقیش ) تورکی هستند.
نِفرینیدن کسی/چیزی/جایی
راضی بودن به گرفتار شدن طرف مقابل
آه صدایی است که برای نشان دادن درد و رنج و اندوه از سینه برآید یکی از عوامل بروز آن ظلم است که می تواند به انتقام از ظالم لفظا یا عملا منتهی شود اما گاهی بعلت عدم توانایی از انتقام در همین مرحله ی آه می
... [مشاهده متن کامل] ماند و اگر ان را به خدا واگذار کند و ضرر را برای او طلب کند به آن نفرین گفته می شود که نوعی دعاست دعا به شر در مقابل دعای خیر، که می تواند خطرناک باشد. لذا آه و نفرین از نفرینی حکایت می کند که از آه بوجود آمده است گویا در مقابل ظالم توانایی دیگری جز این را ندارد. اما تف و لعنت تقریبا معادل آه و نفرین است که در واقع یعنی تنها کاری که فرد می تواند انجام دهد ان هم پشت سرش تف کردن است که نشانه ای از ابراز تنفر و خشم است و لعنت یعنی می خواهد که مورد طرد قرار گیرد و مطرود شدن از ناحیه ی خداوند یعنی این که خدا بخاطر ظلمی که انجام داده است از رحمتش دور سازد که دور شدن از رحمت خداوندی یعنی زمینه پدید آمدن گرفتاری ها و بدبختی ها خواهد بود نا گفته نماند نفرین و لعن در کل مورد مذمت واقع شده است مگر در موارد استثنا یعنی بعد از ارشاد و دعا کردن در حق آنها، آن گاه اگر می دیدند افراد دست از شرارت و اذیت و آزار بر نمی دارند و وجودشان منشاء ضرر و زیان براى افراد جامعه است، در مورد آنها لب به نفرین می گشودند و نتیجه ى آن را به خدا واگذار می کردند.
نفرین بر دیوان ایرانی
که بانی ظلمند و ویرانی
نفرین = نا آفرین
نفرین:
دکتر کزازی در مورد واژه ی " نفرین" می نویسد : ( ( نفرین در پهلوی با همین ریخت بکار می رفته است. از ستاک باستانی "فْری " اوستایی در سانسکریت pary بوده است و نفرین در آن زبان ، نفرینه ni - frina. ) )
... [مشاهده متن کامل]
( ( دو رخساره روز و دو زلْفینش شب
گشاده ، به نَفرین ضحّاک لب. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 318. )
واژه نفرین در سانسکریت pary بوده است امروزه آن را در واژه ی انگلیسی prayer به معنی دعا می بینیم نفرین در اصل متضاد آفرین است به شکل "نا آفرین" و یا "نه آفرین" و یا آفرین منفی ( نگارنده )
لعن، لعنت، سب
سلام، برابر با وازه نامه های دهخدا و معین، نفرین کلمه ای پارسی است و چرا باید برای آن برابری پارسی بیابیم؟
سب
لعن
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٧)