نظریه میدان بلور

نظریه میدان کریستال ( به انگلیسی: Crystal field theory ) ( به اختصار CFT ) مدلی است که شکستن چندگانگی حالت های مدارهای الکترونیکی را مورد بررسی قرار می دهد؛ به دلیل میدان ثابت الکتریکی تولیدشده توسط توزیع کنندهٔ احاطه شده، ( آنیون ها ) معمولاً در اوربیتال های d و f مورد بررسی قرار می گیرد. این نظریه برای توصیف اسپکتروسکوپی های مختلف از ترکیبات کمپلکس فلز واسطه در طیف های نوری خاص ( رنگ ) استفاده می شود. CFT با موفقیت برای برخی از خواص مغناطیسی، رنگ ها، هیدراتاسیون آنتالپی، و ساختار اسپینل را در مجموعه های فلز واسطه به خود اختصاص داده، اما پیوندهای آن را توصیف نمی کند. CFT توسط فیزیکدانان هانس بته و جان هاسبورک وان ولک در سال ۱۹۳۰ میلادی توسعه یافت و پس از آن با تئوری اوربیتال مولکولی ترکیب شد تا به شکلی واقع بینانه تر و پیچیده تر از نظریه میدان لیگاند را به وجود آورد، که درک و بینش کلی نسبت به روند پیوند شیمیایی در مجموعه های فلز واسطه را ارائه می دارد.